سن پترزبورگ

سن پترزبورگ (به روسی: Санкт-Петербург) دومین شهر بزرگ روسیه پس از مسکو می‌باشد که در منتهی‌الیه شمال‌غرب این کشور واقع شده‌است.

تاریخچه
این شهر در سال ۱۷۰۳ به دستور و با نظارت پتر کبیر ساخته شد و از آن زمان تا ۱۹۱۸ پایتخت روسیه بود. مدتی پتروگراد نام داشت. پس از واژگونی فرمانروایی تزارها به نام لنین، لنینگراد خوانده شد و با فروپاشی شوروی در این کشور به نام پیشینش بازخوانده شد.

این شهر به عنوان صحنه وقوع انقلاب ۱۹۱۷ روسیه و پایگاه دفاع سرسختانه در برابر آلمان نازی در زمان جنگ جهانی دوم، از جایگاهی مهم و نقشی حیاتی در تاریخ روس‌ها برخوردار است و به مرکز فرهنگی روسیه نیز شهرت دارد.

این شهر که به مدت دو سده پایتخت روسیه بوده‌است، بین سالهای ۱۹۱۴ تا ۱۹۲۴ میلادی پتروگراد نام داشته و در زمان حکومت اتحاد جماهیر شوروی به مدت ۶۷ سال (از سال ۱۹۲۴ تا ۱۹۹۱) لنینگراد خوانده می‌شده‌است.
جغرافیا

سنت پترزبورگ در کناره‌های رود نِوا، در شرق خلیج فنلاند در دریای بالتیک قرار گرفته‌است.

تغییر نام
پتروگراد نامی بود که نیکلای دوم واپسین تزار روسیه در هنگامه جنگ جهانی یکم که در برابر آلمان می‌جنگید بر شهر سن پترزبورگ گذارده بود تا با داشتن پسوند ـبورگ همانند نامهای آلمانی نباشد. معنای پتروگراد شهر پتر است. پس از سرنگونی تزار نام این شهر لنینگراد گشت. گراد در زبان روسی کهن برابر گوراد درزبان روسی کنونی می‌باشد و همانطور که گفته شد به معنی شهر است.

در فرهنگ قاجار
در زبان فارسی در زمان قاجار بطور عامیانه سن پترزبورگ را «پِتِل پورت» می‌نامیدند و آن را در مثل به عنوان دورترین نقاط بکار می‌بردند در اصطلاحاتی مانند «از اینجا تا پتل پورت».

معرفی تایپه

معرفی تایپه

تایپه
Taipei
—  تایپه  —
臺北
Taipeiview.jpg
لقب: « The City of Azaleas»
Taiwan ROC political division map Taipei City.svg

کشور     Flag of the Republic of China.svg جمهوری چین
منطقه     تایوان شمالی
شهردار     هائو لونگ-بین
وسعت شهر     ۲۷۱.۷۹۹۷ کیلومتر مربع
وسعت شهر به همراه حومه     کیلومتر مربع
ناحیه زمانی     ۳+ (CST)
پیش شماره     -
جمعیت     ۲,۶۱۹,۹۲۰ نفر
جمعیت به همراه حومه     ۱۰,۰۷۲,۹۱۸ نفر
وبگاه رسمی: [۱]


تایپه پایتخت کشور تایوان (جمهوری چین) است.

معرفی تاشکند

زبان مردم تاشکند، ترکی ازبکی و فارسی بخاری است.

بیشتر مردم تاشکند مسلمان و سنی مذهب و پیرو فقه حنفی هستند. محل استقرار مرکز روحانی آسیای میانه در تاشکند است.
مکان جغرافیایی [ویرایش]

این شهر در کشور ازبکستان و در ۴۰ درجه و ۱۶ دقیقه عرض شمالی و ۶۹ درجه و ۱۳ دقیقه طول خاوری واقع شده است.

چاچ باستان در گستره چیرچیک و در میان دو شاخه از رودخانه سیردریا، رود ایگران(ایلاق) در باختر و رود پرگ(ترک) در خاور، که چند فرسنگ از یکدیگر فاصله دارند و کم و بیش موازی هستند، نهاده بود و جنوبی‌ترین نقطه آن به رودخانه سیردریا می‌رسید. چاچ در واقع در کران راست رودخانه سیردریا قرار داشت.
تاریخچه [ویرایش]

تاریخ سرزمین چاچ در منابع چینی در سده سوم میلادی آمده است. گویا اصل دودمان شاهان چاچ ترک بوده‌اند و گه‌گاه چینی‌ها نیز بر آن فرمانروایی کرده‌اند. در کتیبه کعبه زرتشت کرتیر و شاپور اول این شهر را در قلمرو مرزی امپراتوری ساسانی خوانده اند

در ۷۵۱م کاوسی‌ان چی فرمانروای چینی، پادشاه چاچ را کشت و دختر او از عرب‌ها کمک خواست. ابومسلم سردار ایرانی، زیاد بن صالح را با لشکری به آن سرزمین روانه کرد. وی چینی‌ها را در ۱۳۳ق شکست داد و کاوسی‌ان چی در میدان نبرد کشته شد. به سبب این نبرد، اسلام به آسیای میانه را یافت و چینی‌ها دیگر نتوانستند در آن سامان حکمرانی کنند. در دوره کائونچی دوم (سده چهارم و سده پنجم میلادی) تاشکند گسترش یافت و به شکل شهر درآمد و دارای اجزای شهری، مانند دژ و کاخ گردید.

در ۱۸۶۵ روس‌ها تاشکند را که بخشی از خان‌نشین خوقند بود تسخیر کردند و در ۱۸۶۷ تاشکند به مرکز جدید اداری، بازرگانی، سیاسی و صنعتی تبدیل شد.

در ۱۹۱۷ برای نخستین بار حکومت بولشویکی در این شهر برقرار شد. در زمین لرزه سال ۱۹۶۶ ویران شد و جاذبه‌های تاریخی شهر که روزگاری آبادی‌ای بر سر راه کاروان‌های جاده ابریشم بود از بین رفت. تاشکند پس از این حادثه به کمک ۳۰,۰۰۰ هزار نیروی داوطلب بازسازی شد.
وجه تسمیه [ویرایش]

چاچ نام باستانی شهر و ناحیه تاشکند در آسیای میانه است.

چاچ واژه‌ای ایرانی است و همین نام ایرانی در بخش اول نام تاشکند به زندگی خود ادامه داده و با پسوند ایرانی کَند[۱] به ریخت امروزی تاشکند درآمده است.

نام چاچ در ادبیات فارسی به‌ویژه در شاهنامه فردوسی بسیار بکار رفته. کمان‌هایی که در قدیم در چاچ ساخته می‌شدند از شهرت فراوانی برخوردار بوده‌اند چنانچه اصطلاح «کمان چاچی» در ادب فارسی معنی بهترین کمان به‌خود گرفته است.

معرفی اولان‌باتور

معرفی اولان‌باتور

اولان‌باتور


مختصات: شرقی′۵۵°۱۰۶ شمالی′۴۷°۵۵ / 106.917 غرب 55.783 جنوب / -106.917;-55.783 (نقشه)
Ulan Bator
—  شهر اولان‌باتور  —
Ulan Bator City
Ulanbator-Panorama.jpg
چشم‌اندازی از اولان‌باتور
پرچم
پرچم     Mn coa ulaanbaatar.png
نشان رسمی
لقب: «»
Map mn ulaanbaatar.png
موقعیت اولان‌باتور در مغولستان
کشور     پرچم مغولستان مغولستان
شهرداری     اولان باتور

شهردار     -
وسعت شهر     ۱۸۱۶٫۳ کیلومتر مربع
ارتفاع     ۱٣۵۰ متر
ناحیه زمانی     ۸+ از گرینویچ(H)

    +(از گرینویچ)

پیش شماره     ۱۱(۰) ۹۷۶+
جمعیت     ۱٬۰۴۴٬۵۰۰ نفر
تراکم جمعیت     ۲۲۷ نفر
وبگاه رسمی: www.ulaanbaatar.mn

اولان‌باتور (اولان‌باتار) (به مغولی: Улаанбаатар) پایتخت و بزرگ‌ترین شهر مغولستان است.


فهرست مندرجات


    * ۱ جغرافیا
    * ۲ تاریخچه
    * ۳ نامگذاری

 جغرافیا

جمعیت این شهر در سال ۲۰۰۸ میلادی، بیش از یک‌میلیون نفر بوده‌است.

اولان‌باتور مرکز فرهنگی، صنعتی و اقتصادی مغولستان می‌باشد.

این شهر همچنین مرکز شبکهٔ راه‌های مغولستان است و از طریق راه‌آهن به روسیه و چین متصل می‌شود.[۱]

اولان‌باتور در شمال مغولستان و در درهٔ رودخانه تول (از شاخه‌های سلنگا) و در دره‌ای بر دامنهٔ کوه بوگدا اول قرار گرفته‌است و ارتفاع آن از سطح دریا ۱۳۱۰ متر می‌باشد.

تاریخچه

بنیان‌گذاران اولیهٔ اولان‌باتور، چادرنشینان بودایی بوده‌اند که در سال ۱۶۳۹ میلادی در این مکان ساکن شده‌اند.


پس از سال ۱۷۷۸ میلادی، این شهر به‌سمت درهٔ رودخانهٔ تول گسترش پیدا کرده‌است. در سدهٔ بیستم، اولان‌باتور به‌بزرگ‌ترین مرکز ساخت‌وساز در در سطح مغولستان تبدیل شد.[۱]


 نامگذاری

معنی نام این شهر در زبان مغولی «قهرمان سرخ» است.


واژه باتور مغولی به‌معنی قهرمان به‌صورت بهادر به فارسی راه یافته‌است.

معرفی ابوظبی

بوظبی یکی از امیرنشین‌های هفت‌گانه و پایتخت کشور امارات متحده عربی است. امارت ابوظبی بین خط عرض ۲۲٫۵ شمالی، وخط طول ۵۱ و ۵۵ درجه شرقی از نصف النهار مبدأ واقع شده‌است. و بزرگ‌ترین امارت هفت‌گانه کشور امارات متحده عربی است. مساحت آن حدود ۶۷۳۴۰ کیلومتر مربع است، ودر حدود ۸۶٫۷ ٪ از مساحت خاک امارات متحده عربی را در بردارد ودر ساحل جنوبی خلیج فارس واقع شده‌است. نام قدیم ابوظبی «ام النار» است.
محتویات
[نهفتن]

    ۱ وجه تسمیه
    ۲ پایتخت دولت امارات متحده
    ۳ جزیره‌های توابع ابوظبی
    ۴ شهرها و روستاهای توابع
    ۵ آثار تاریخی
    ۶ نگارخانه
    ۷ منابع

وجه تسمیه [ویرایش]

وجه تسمیه این امارت به «ابوظبی» از آنجاست که بعلت وجود آب شیرین در دوران قدیم، گله‌ای از (ظباء) یعنی آهو، قبل از ورود انسان به این منطقه در آنجا وجود داشته‌است. در سال ۱۷۶۱ قبیله بنی یاس بعد از پیدا کردن آب شیرین در منطقه ساکن می‌شوند و نام منطقه را به خاطر وجود آهو « ظباء » ابوظبی می گذارند.


پایتخت دولت امارات متحده [ویرایش]

شهر « ابوظبی » پایتخت کشور امارات متحده عربی است و در سال 2009 با پیشی گرفتن از نیویورک و پاریس به عنوان دومین شهر گران جهان برای مسافران اعلام شد ابوظبی در سال 2008 پنجمین شهر گران جهان محسوب می شد که یکی ازهفت امیر نشین (امارت) می باشد: ابوظبی، دبی، شارجه، عجمان، ام‌القوین، رأس‌الخیمه، فجیره. حاکم إمارت أبوظبی شیخ خلیفه بن زاید بن سلطان آل نهیان ورئیس دولت امارات عربی متحده است. ولیعهد امیرنشین ابوظبی، شیخ محمد بن زاید آل نهیان است. شهر ابوظبی مرکز این امارت است واز سه منطقه اصلی تشکیل شده‌است:

    ۱: «منطقه ابوظبی» شامل شهر ابوظبی، پایتخت کشور امارات.
    ۲: «منطقه شرقی» شامل شهر العین وتوابع.
    ۳: «منطقه غربی» شامل شهر بدع زاید و توابع.

جزیره‌های توابع ابوظبی [ویرایش]

    ارزنه
    جزیره الفییّی
    بزم غربی
    بوکشیشه
    جزیره ابوظبی
    جزیره داس
    جنانه
    حالة المُبَرَّز
    حالة حَیل
    دلما
    زرکوه
    سعدیات
    شویهات (مشهت)
    صیر بنی یاس
    قفای
    مَرَوَح
    یاسات سفلی و علیا


شهرها و روستاهای توابع [ویرایش]

    شهر المرفاء
    شهر غیاثی.
    شهر مدینة زاید.
    شهر الرویس.
    شهر لیوا.
    أم النار.

    شهر العین
    شهر بدع زاید.
    الظفره.
    مدینة بنی یاس.
    طریف.
    خصیفه.
    المفرق.
    مدینة الرحبة.
    السمحه.
    مدینة خلیفه.
    الشهامه.
    الختم.
    رماح.
    الخزنه.
    سیح شعیب.
    جبل الظنة.
    بینونه.
    الحمره.
    القفاء.
    الرّباض.
    منادر الرّباض.
    البطین.
    عرارة.
    الماریة.
    المغرب.
    سبخة مّطی.
    المجّن.
    بدع المطاوعة.


آثار تاریخی [ویرایش]

در امارت ابوظبی جاهای تاریخی زیادی وجود دارد که شامل قلعه‌های تاریخی وموزه‌های ملی در سراسر منطقه هستند:

    قصر الحصن.
    حصن جسر المقطع.
    قریة التراث.
    کورنیش أبوظبی.
    قصر الامارات.