معرفی بغداد

معرفی بغداد


بغداد

مختصات: شرقی′۲۶°۴۴ شمالی′۳۳°۲۰ / 44.433 غرب20.55 جنوب / -44.433;-20.55 (نقشه)
Baghdad
—  بغداد  —
1973 Baghdad mosque.jpg

مسجدی در بغداد
—  اطلاعات کلی  —
نام رسمی     بغداد
کشور     عراق
استان     بغداد
—  مردم  —
جمعیت     ۶,۵۵۴,۱۲۶ (آمار سال ٢٠٠۴)
مساحت     ۷۳۴ (کیلومترمربع)
زبان‌های گفتاری     عربی و غیره
دین     اسلام و غیره
—  اطلاعات شهری  —
فرماندار     حسین الطاهان
پیش شماره     ۹۶۶ ۱
ناحیه زمانی     ٣+(از گرینویچ)

    4+(از گرینویچ)

بغداد بزرگ‌ترین شهر عراق مرکز استان بغداد و پایتخت این کشور است که در مرکز آن قرار دارد. این شهر را دومین شهر بزرگ جنوب غربی آسیا بعد از تهران دانسته‌اند.
فهرست مندرجات


    * ۱ نام
    * ۲ تاریخ
    * ۳ نقشه شهر
    * ۴ یک مرکز جهت فرا گیری علوم
    * ۵ اولین مهاجمان
    * ۶ استقلال
    * ۷ دوره معاصر
    * ۸ تلاش هائی در خصوص نو سازی
    * ۹ دولت
    * ۱۰ منطقه‌ها و محله‌های بغداد
    * ۱۱ همسایگان اصلی بغداد
    * ۱۲ مناطق دیدنی و آثار باستانی
    * ۱۳ فرهنگ
          o ۱۳.۱ ورزش
 نام

بَغداد نامی است ایرانی به معنای خُداداده. این واژه پیش از اینکه بر این شهر گذارده شود در اوستا به گونه صفت آورده شده بود. این واژه در اوستا به ریخت بغوداته bağō-dâta و به همان معنا در بخش‌هایی از اوستا از آن دسته وندیداد آورده شده‌است. در پارسی میانه این واژه باز به همان معنا و اینبار به ریخت بَغ‌دات آورده شده‌است. نام‌های دیگری نیز با همین شکل ساخته شده‌است مانند خداداد، مهرداد، تیرداد، یا الله داد، محمدداد، علی داد و «بغ» یعنی خدا چنانکه به پادشاهان چین «بغ پور» و به شکل معرب آن فغفور میگفته اند؛ و نامهای دو مکان «بجستان» و «بیستون» نیز هردو دگریدهٔ «بغستان» است.

برخی دیگر از زبان‌شناسان عقیده دارند بغداد از دو کلمه بغ مخفف باغ و داد مخفف دادار به معنی ایزد و پروردگار تشکیل شده‌است و بغداد به معنی باغ خدا است.

اگرچه در خصوص ریشه‌های ایرانی هیچ شبهه‌ای وجود ندارد، کلمه بغداد دو نوع ریشه اصلی متفاوت داشته‌است. قابل اطمینان‌ترین موردی که توافق بیشتری بروی آن گردیده لفظی است که از ترکیب کردی باستان با نام «باگا» (=بت، خدا) +داتا (=معلوم مسلم) بوجود آمده که کلمه فارسی میانه «بگدات / بگداد» (= داده شده توسط خداوند) از آن گرفته شده؛ و سرانجام به کلمه فارسی مدرن و عربی «بغداد» تغییر یافته‌است. ریشه دیگر نیز از فارسی «باگ – داد» یا «بگ-دا-دو»(ترجمه «باغ خداوند») گرفته شده‌است. در عین حال، برخی اقلیت‌ها اعتقاد دارند که این نام از عبارت آرامی گوسفند اخذ شده‌است.

این شهر پیشتر «مدینةالسلام» نامیده می‌شد. در خراسان جنوبی شهرستان سرایان بخش آیسک روستایی با نام «بغداده» هست که ایرانی بودن این نام را بیشتر تأیید میکند [۱]
 تاریخ

پایتخت ساسانیان شهر تیسفون در نزدیکی بغداد در عراق امروزی بود. در آن زمان بغداد نام منطقهٔ کوچکی در نزدیکی تیسفون بود. خود نام «بغداد» نامی ایرانی است که در زمان ساسانیان به آن منطقه نهاده شد. نام بغداد از دو بخش بغ و داد ساخته شده. بغ به معنای خداست. پس از معنای نام بغداد بخشش خدا یا خداداد به دست می‌آید. بغداد در روزگار عباسیان به پایتختی برگزیده شد و در همان زمان هم ناماور گشت؛ به گونه‌ای که نمادی برای سرزمینهای اسلامی سده‌های میانه بود.

گفته می‌شود که شهر بغداد در ۳۰ ژوئیه سال ۷۶۲ در کرانه غربی رود دجله توسط عباسیان و در زمان خلیفه المنصور بنیاد شد، به هر رو نام این شهر در متون پیش از اسلام از جمله در تلمود یهودیان نیز ذکر گردیده‌است. از اینرو شاید بغداد جدید در کنار شهر قدیمی بغداد که در ۵۰ مایلی شمال بابل واقع شده بود، ساخته شده‌است. این شهر جایگزین تیسفون پایتخت شاهنشاهی ایران و دمشق پایتخت امپراتوری اموی شد.

با سرنگونی عباسیان به دست مغول‌ها بغداد نیز ویران و مردمش کشتار شدند. در سالهای دورتر بغداد و پیرامون آن میان ترکمانان و عثمانیان و آنگاه صفویان دست به دست می‌شد. سرانجام به عنوان بخشی از عثمانی شناخته شد تا اینکه پس از جنگ جهانی دوم و تکه تکه شدن عثمانی زیر نظر انگلیسی‌ها به عنوان مرکز کشور تازه ساز عراق درآمد.
[ویرایش] نقشه شهر

منصور عباسی برای طراحی این شهر از دو طرح استفاده کرد. طرح نخست از نوبخت معمار ایرانی و طرح دوم از ماشاءالله، یک یهودی سابق از اهالی خراسان در ایران بود.

بغداد بصورت دایره‌ای با قطر ۲ کیلومتر طراحی شد که این شهر را به‌عنوان ""شهر گرد"" معروف ساخت. طراحی اولیه نشانگر یک حلقه از ساختمان‌های مسکونی و تجاری بود که در کنار دیوارهای داخل شهر ساخته شده بودند، ولی در هنگام ساخت حلقه‌ای دیگر در داخل حلقه اصلی ساخته شد.[۲] در مرکز شهر ساختمانهای مسجد و همچنین قرارگاه مرکزی سربازان قرار داشت. هدف از ساخت و کاربری قسمت خالی مرکز شهر ناشناخته‌است. اساس طراحی دایره شکل شهر دقیقاً بر پایه طراحی شهرسازی ساسانیان است. طرح شهر بغداد کپی‌برداری از نقشه و طرح شهر ساسانی گور (فیروزآباد کنونی) است.

اعتقاد عمومی بر آن است که بغداد در طی سال‌های ۷۷۵ تا ۹۳۵ میلادی بزرگ‌ترین شهر جهان بوده‌است. این شهر احتمالاً اولین شهر بالای یک میلیون نفری دنیا نیز بوده‌است.[۳]
 یک مرکز جهت فرا گیری علوم

در حدود یک نسل از پیدایش بغداد، این شهر به قطب علم آموزی و تجارت تبدیل گشت. خانه حکمت نام موسسه‌ای بود که به امر ترجمه متون یونانی، فارسی میانه و سریانی اختصاص یافته بود. بارماکید‌ها افراد با نفوذی بودند که وظیفه آنان گرد آوردن تحصیل کردگان از دانشگاه گندی شاپور ایران و معرفی یونانیان و علوم هند به جهان عرب بود. برخی معتقدند که جمعیت ساکنین این شهر بیش از یک میلیون نفر بوده و این در حالیست که برخی دیگر فقط به وجود بخشی از این تعداد اعتقاد دارند. یک بخش از جمعیت بغداد ریشه در ایران و بویژه استان خراسان آن کشور داشته‌است. در این دوران محل بسیاری از داستان‌های شهرزاد از سری داستان‌های «هزار و یک شب» در بغداد بوده‌است.
اولین مهاجمان

در قرن نهم، جمعیت این شهر بین ۳۰۰۰۰۰ الی ۵۰۰۰۰۰ نفر بوده‌است. رشد چشمگیر بغداد در دوران ابتدائی شکل گیری آن، بواسطه برخی عوامل کاهش یافت. این عوامل عبارت بودند از مشکلات موجود با خلیفه گری شامل برگرداندن پایتخت به سامرا (در خلال سال‌های ۸۰۸ اند امدش؛ ۸۱۹ و ۸۳۶ اند امدش؛ ۸۹۲)، ضرر و زیان استان‌های غربی و شرق دور، دوران تسلط سیاسی بویهی‌های ایرانی (در خلال سال‌های ۹۴۵ اند امدش؛ ۱۰۵۵) ترک‌های سلجوقی (در خلال سال‌های ۱۰۵۵ اند امدش؛ ۱۱۳۵). با وجود این مسائل، بغداد موقعیت خود به‌عنوان قطب‌های فرهنگی و بازرگانی جهان اسلام را تا ۱۰ فوریه سال ۱۲۵۸ یعنی زمان حمله مغولان تحت فرماندهی هولاگوخان به آن حفظ نمود. مغول‌ها حدود ۸۰۰۰۰۰ نفر از ساکنان شهر از جمله خلیفه عباسی المصتعصم را قتل عام و بخش وسیعی از شهر را نابود ساختند. کانال‌های مجرای آب و سدها که شکل دهنده سیستم آبرسانی شهر بودند نیز به نابودی کشانده شدند. غارتگری بغداد به حکومت خلفای عباسی پایان داد. ضربه‌ای که تمدن اسلامی هیچگاه از آن بهبودی کامل نیافت.

در این مقطع حکومت بغداد در دست ایلخانیان یعنی امپراتوران مغول در ایران بود. در سال ۱۴۰۱، بغداد مجدداً و این بار توسط تیمور («تیمور لنگ») مورد تهاجم و غارتگری قرار گرفت. در این زمان این شهر به‌عنوان مرکز استانی تحت کنترل حکومت پادشاهان سلسله جلایری (در خلال سال‌های ۱۴۰۰ اند امدش؛ ۱۴۱۱)، قره‌قویونلو (در خلال سال‌های ۱۴۱۱ اند امدش؛ ۱۴۶۹)، آق‌قویونلو (در خلال سال‌های ۱۴۶۹ اند امدش؛ ۱۵۰۸) و صفویه (در خلال سال‌های ۱۵۰۸ اند امدش ؛ ۱۵۳۴) در آمد. در سال ۱۵۳۴، بغداد از ترک‌های عثمانی شکست خورد. بغداد در زمان تسلط عثمانی‌ها به دوره افول خود نزدیک شد. در یک برهه زمانی و قبل از تصرف آن توسط قسطنطنیه در قرن شانزدهم، بغداد بزرگ‌ترین شهر خاور میانه بحساب می‌آمد. بر طبق اطلاعات دائره المعارف ناتال جمعیت این شهر در سال ۱۹۰۷ حدود ۱۸۵۰۰۰ نفر برآورد شده‌است.
 استقلال

بغداد تا زمان تأسیس پادشاهی آی- سی ای کی تحت کنترل انگلیسی در سال ۱۹۲۱، تحت حکومت عثمانی باقی بود. کنترل انگلیسی‌ها بر اساس سیاست سرکوب اعراب عراقی و تمایلات ملی گرایانه کردها استوار گردیده بود. اهتمام انگلستان در برخورد نظامی با شورشیانی جنوب از طریق حملات گازی از یک سو و موج بمبارانهای انجام شده در سراسر عراق توسط واحد هائی از نیروی هوائی سلطنتی که از جمله بغداد را نیز شامل شده بود، می‌گردید. از اینرو انگلستان به اولین کشور جهان که اهداف غیر نظامی را بمباران نموده‌است معروف گردید. این عملیات شامل بمباران برای ایجاد رعب، بمباران در شب، بمب افکن‌های سنگین، بمب‌های تاخیری می‌گردید که تماما جهت «حفظ امنیت و آرامش» مردم عراق بکار می‌رفتند. در سال ۱۹۳۲ اسقلال رسمی به عراق اعطا ء گردیده و در سال ۱۹۴۶ حاکمیت ملی استحکام یافت. البته استقلال واقعی تا سال ۱۹۵۸ یعنی زمان سرنگونی و اخراج فیصل دوم دست نشانده انگلیس توسط مردم عراق حاصل نگردید. جمعیت شهر از رقم ۱۴۵۰۰۰ نفر در سال ۱۹۰۰ به عدد ۵۸۰۰۰۰ در سال ۱۹۵۰ بالغ گردید که از این تعداد حدود ۱۴۰۰۰۰ نفر یهودی بودند. در طول دهه ۱۹۷۰، عراق بدلیل افزایش شدید بهای محصولات نفتی که تنها قلم صادراتی آن کشور بشمار می‌رفت، شاهد دوره‌ای شکوفا و پر رونق بود. در این دوران امکانات زیر بنائی از قبیل تجهیزات فاضلاب، آب آشامیدنی و بزرگراه ساخته شدند. در هر حال جنگ ایران و عراق در دهه ۱۹۸۰، روزگار سختی را برای این شهر رقم زد، زیرا بودجه در اختیار ارتش قرار گرفته و هزاران نفر از شهروندان نیز کشته شدند. ایران بدفعات بغداد را در پاسخ به موشکباران و بمباران شهرها و اهداف غیر نظامی ایران، هدف حملات موشکی قرار داد، این حملات بدلیل ضعف توان موشکی ایران و تحریم‌های گسترده علیه ایران، خسارات و تلفات بالنسبه کمی برجای گذاردند.
[ویرایش] دوره معاصر

جنگ خلیج فارس که در سال ۱۹۹۱ بوقوع پیوست باعث بروز خساراتی به بغداد وخصوصا بخش‌های حمل ونقل، برق و زیر ساخت‌های بهداشتی آن گردید.

در ماه‌های مارس و آوریل سال ۲۰۰۳ و در جریان تسخیر سال ۲۰۰۳ عراق، بغداد تحت شدیدترین بمباران‌ها قرار گرفته و در روزهای ۷ آوریل – ۹ آوریل تحت کنترل ایالات متحده درآمد. خسارات مضاعفی نیز در غارتگری‌های وحشیانه روزهای پس از خاتمه جنگ به شهر وارد شد. با عزل رژیم صدام حسین، شهر به اشغال سربازان ایالات متحده درآمد. قبل از تأسیس دولت جدید عراق، مقامات موقت نیروهای ائتلافی اقدام به ایجاد «منطقه‌ای سبز» به وسعت سه مایل مربع (۸ کیلومتر²) در قلب شهر نموده و از آنجا امور را اداره می‌کردند. در اواخر ماه ژوئن سال ۲۰۰۴، مقامات موقت نیروهای ائتلافی قدرت را به دولت موقت تسلیم کرده و سازمان خود را منحل نمودند.

بر طبق نتایج یک نظر سنجی که در مورخه ۲۳ سپتامبر سال ۲۰۰۳ انجام گردید، حدود دو سوم مردم بغداد اعتقاد داشتند که سرنگونی رهبر عراق ارزش مصائبی که بر آنان وارد گردیده را داشته و اینکه آنها انتظار زندگی بهتر در پنج سال آینده را داشته‌اند. بهرحال با گذشت زمان حمایت از اشغالگری بشدت کاهش یافت. در آوریل سال ۲۰۰۴، روزنامه «یو اس ای تودی» طی گزارشی اعلام نمود که نتایج نظر سنجی پیرو نظر سنجی قبل که در بغداد انجام شد نشانگر این واقعیت است که «در حال حاضر فقط ۱۳ درصد از مردم اعتقاد دارند که اشغال عراق اخلاقا توجیه پذیر بوده‌است. در نظر سنجی سال ۲۰۰۳ بیش از دو برابر این تعداد این حق را به اشغال گران می‌دادند.»[۴]
 تلاش هائی در خصوص نو سازی

اکثر تلاش‌ها در خصوص ساختن مجدد عراق صرف تجدید بنا و تعمیرات زیر ساخت هائی بود که بسختی آسیب دیده بودند. بیشتر تلاش‌های آشکار نوسازی از طریق توسعه خصوصی مانند طرح‌های طرح رنسانس عراق طراح و معمار شهری هشام ان. اشکوری و مرکز کنفرانس و مجتمع هتل‌های سند باد از جمله طرح‌های مورد توجه اولیه بشمار می‌آمدند ولی بدلیل بی ثباتی منطقه ناکام باقی ماندند.[۴][پیوند مرده][پیوند مرده]
 دولت

شهر بغداد دارای ۸۹ منطقه رسمی مجاور در وسعت ۹ ناحیه دارد. این بخش‌های فرعی رسمی شهر که به‌عنوان مراکز مدیریتی برای ارائه خدمات شهرداری عمل می‌نمایند تا سال ۲۰۰۳ هیچ نوع عملکرد سیاسی نداشتند. در ابتدای آوریل سال ۲۰۰۳ مقامات موقت نیروهای ائتلافی (سی پی ای) شروع به تعریف وظایف سیاسی برای این بخش‌ها نمودند. این روند در مراحل ابتدائی بروی انتخابات شورای‌های مناطق مجاور در نواحی رسمی همسایه شهر، متمرکز گردید. این انتخابات توسط انجمن‌های حزبی انجام شد. (سی پی ای) اقدام به برگزاری یک سری جلسات در هر بخش بمنظور توجیه دولت محلی، همچنین توضیح روند انتخابات انجمن‌های حزبی و نهایتا ترغیب شرکت کنندگان به تبلیغ عقاید و آوردن دوستان، فامیل و همسایگان به جلسات بعد، نمود. هر یک از این روندها نهایتا با برگزاری یک جلسه نهائی جهت معرفی کاندیداهای شورای ناحیه و دعوت از همسایگان جهت رای دادن به آن‌ها خاتمه می‌یافت. بمحض اینکه تمام ۸۸ (که بعداً به ۸۹ افزایش یافت) شورای نواحی همسایه در سمت خود قرار گرفتند، شورای هر ناحیه به انتخاب نمایندگانی از میان اعضاء بمنظور خدمت در شورای‌های نواحی نه گانه شهر اقدام نمودند. تعداد نمایندگان هر منطقه در شورای ناحیه بستگی به جمعیت آن منطقه دارد. قدم بعدی استفاده از نمایندگان منتخب شورای‌های نواحی نه گانه در شورای ۳۷ نفره شهر بغداد بود. این سیستم سه ردیفی دولت محلی، مردم بغداد را بواسطه نمایندگان مناطق مجاور آن، از طریق نواحی و از طریق شورای شهر به دو لت مرکزی ارتباط می‌دهند.

همین روند جهت تعیین اعضای شورای دیگر اجتماعات استان بغداد که خارج از شهر واقع شده بودند، مورد بهره برداری قرار گرفت. در این محلات شوراهای محلی از ۲۰ منطقه مجاور (ناحیه) انتخاب گشته و این شوراها نیز به انتخاب نمایندگانی از اعضای خود بمنظور خدمت در شوراهای شش منطقه (کادا) پرداختند. در خصوص خود شهر، شوراهای محلی به انتخاب نمایندگانی از اعضای خود بمنظور خدمت در شورای محلی ۳۵ نفره بغداد اهتمام ورزیدند.

آخرین گام در زمینه تشکیل سیستم دولت محلی استان بغداد انتخاب شورای استانی بغداد بود. مانند گذشته، نمایندگان شورای استانی بغداد توسط هم رده‌های خود از شوراهای رده پایین تر که نمایندگی مناطق با جمعیت بیشتر را عهده دار بودند، اتنخاب گشتند. شورای استانی ۴۱ نفره بغداد در فوریه سال ۲۰۰۴ کار خود را آغاز نموده و تا زمان برگزاری انتخابات ملی در ژانویه سال ۲۰۰۵ یعنی زمان انتخاب یک شورای استانی جدید بکار خود ادامه داد.

این سیستم که شامل ۱۲۷ شورای مجزا از هم می‌باشد به‌نظر بسیار ثقیل می‌رسد ولیکن استان بغداد منزلگاه جمعیتی حدود هفت میلیون نفر می‌باشد. در پایین‌ترین سطح، یعنی شوراهای مناطق، هر شورا نماینده میانگین ۷۴۰۰۰ نفر می‌باشند.
 منطقه‌ها و محله‌های بغداد
[نمایش]
ن • ب • و
منطقه‌های شهر بغداد
اعظمیه • کرخ • کراده • کاظمین • منصور • شهرک صدر • رشید • رصافه • نهم نیسان
    1973 Baghdad mosque.jpg
خیابانی در بغداد، سال ۱۹۳۲.
نقشه بغداد

محله‌های بزرگ بنا بر تقسیم مذهبی:

    * اعظمیه: سنی‌نشین
    * کاظمیه: شیعه‌نشین
    * کراده: مختلط
    * منصور: مختلط
    * دوره: مختلط
    * بغداد الجدیده: مختلط
    * شهرک صدر: شیعه‌نشین
    * شهرک حریه: مختلط

محله‌های اصلی بغداد در دو سوی دجله:
سوی کرخ     سوی رصافه
کاظمیه     اعظمیه
عامریه     بتاویین
المنصور     کراده
منطقه قادسیه     منطقه الشعب
الدوره     بغداد الجدیده
سیدیه     زعفرانیه
غزالیه     وزیریه
محله جهاد     خیابان الفضل
شهرک حریه     حیابان سعدون
الشعله     شهرک صدر
محله عدل     شیخ عمر
منطقه سبز (محله الخضراء)     خیابان ابونواس
۱۴ رمضان     محله اور
محله الاعلام     ۹ نیسان
محله الکندی     محله الغدیر
عطیفیه     محله البنوک
محله العامل     خیابان فلسطین
شرطه الرابعه     خیابان النضال
محله التراث     خیابان المغرب
زوراء     صلیخ
خیابان محلهفا     جادریه
حارثیه     باب شرقی
بیاع     مسبح
دولعی     بلدیات
صالمحلهه     کمب ساره
وشاش     الحسینیه
محله الجامعه
محله یرموک


 همسایگان اصلی بغداد

    * اعظمیه: اکثریت سنی
    * الکاظمیه: اکثریت شیعه
    * کراده: جمعیت مخلوط
    * المنصور: جمعیت مخلوط
    * دوره: جمعیت مخلوط
    * بغداد الجدیده (بغداد جدید): جمعیت مخلوط
    * شهرک صدر: اکثریت شیعه
    * شهرک حریه: اکثریت شیعه

 مناطق دیدنی و آثار باستانی

مکان‌های جالب آن شامل موزه ملی عراق است که آثار گران‌بهای آن در جریان تهاجم سال ۲۰۰۳ آمریکا غارت شد. همچنین بسیاری از کتیبه‌های باستانی موجود در کتابخانه ملی در جریان این تهاجم و هم‌زمان با آتش‌سوزی و تخریب ساختمان از بین رفتند. نقاط دیدنی دیگر عبارت‌اند از طاق دست‌های آزادی، و باغ وحش بغداد. مسجد کاظمیه در بخش شمال غربی بغداد (در کاظمین) از مهم‌ترین ساختمان‌های مذهبی شیعیان به‌شمار می‌آید. بنای این مسجد در سال ۱۵۱۵ به اتمام رسیده و آرامگاه‌های امام هفتم شیعه (موسی کاظم و امام نهم (امام محمد تقی) در این مکان قرار دارد. یکی از کهن‌ترین بناها قصر عباسیان است که بنای آن به سده‌های ۱۲ یا ۱۳ برمیگردد.
 فرهنگ

بغداد از مراکز اصلی فرهنگ خاورمیانه بوده‌است.

برخی از سازمان‌های مهم فرهنگی شهر عبارت‌اند از:

    * ارکستر ملی عراق که تمرین‌ها و نمایش‌های آن به هنگام جنگ خلیج فارس متوقف شد، ولی پس از آن به حالت عادی بازگشت.
    * تئاتر ملی عراق. ساختمان تئاتر مذکور در جریان حمله سال ۲۰۰۳ عراق غارت شد ولی تلاش‌هائی در جهت برقراری مجدد آن انجام شده‌است.[۵]

اجرای تئاتر در بغداد در دهه ۱۹۹۰ یعنی در زمانی که تحریم‌های سازمان ملل واردات فیلم‌های خارجی را محدود کرده بود رشد کرد. بر طبق گزارش‌ها، در این دوره داستان‌های حدود ۳۰ فیلم برای نمایش بروی صحنه‌های تئاتر آماده گردیدند و این امر باعث تولید حجم گسترده‌ای از محصولات کمدی و درام گردید.[۶]

سازمان‌هایی که در بغداد وظیفه ارائه آموزش‌های فرهنگی را برعهده دارند عبارت‌اند از : فرهنگستان موسیقی، موسسه هنرهای زیبای بغداد و مدرسه موسیقی و باله. در بغداد همچنین تعدادی موزه وجود دارد که بیشتر مربوط به یافته‌های باستان‌شناسی هستند.

در طول زمان اشغال سال ۲۰۰۳ عراق، شبکه نیروهای آمریکایی در عراق («رادیو آزادی») به پخش اخبار و برنامه‌های سرگرم‌کننده در منطقه بغداد مشغول بوده‌است.
 ورزش

بغداد مرکز تیم‌های اصلی فوتبال عراق است که مهم‌ترین آنها تیم‌های باشگاه فوتبال نیروی هوایی عراق (القوة الجویة)، الزورا، الشرطه (شهربانی) و الطلبه (دانش آموزان) می‌باشند. نام بزرگ‌ترین ورزشگاه شهر بغداد ورزشگاه الشعب (ورزشگاه ملت) است که در سال ۱۹۶۶ افتتاح گردید.

این شهر همچنین دارای سابقه باستانی در زمینه سوارکاری از زمان جنگ جهانی اول است که در بین مردم عراق بنام «مسابقات» نامیده می‌شود. گزارش‌هایی از فشارهای اسلام‌گرایان در جهت توقف این مسابقات بدلیل شرط‌بندی و قمارهای مربوط به آن دریافت شده‌است.
 جستارهای وابسته

    * باز سازی عراق
    * لیست مکان‌های عراق
    * میدان فردوس
    * تالار شهر بغداد
    * بغداد عربی



بغداد شهری است که منصور دوانیقی در سال 141 هجری قمری (762 – 766 میلادی)، در کنار رود دجله، بنا نهاد و نامش را "مدینه السلام " گذاشت و پایتخت حکومتی خویش را به آنجا منتقل کرد.
او از نظر شهرسازی دست به آزمایش جالبی زد و شهر را به شکل یک دایره کامل که به وسیله یک دیوار اصلی با برج های مدور و یک خندق احاطه شده بود بنیان نهاد.
این شهر تا سال 262 هجری رونق داشت و پایتخت چندین خلیفه‌ی عباسی ( منصور، مهدی، هادی، هارون، امین و مأمون ) بود، اما از زمانی که معتصم پایتخت خود را به سامرا منتقل کرد، رو به ویرانی نهاد و مجدداً در سال 271 هجری پایتخت شد.
بغداد بعدها در سال 637 هجری به دست هلاکو خان و سپس در سال 979 هجری به‌دست تیمور لنگ و در سال 1017 به دست ترک‌ها تخریب شد و از آن پس میان ایرانیان و ترکان عثمانی دست به دست می گشت. در سال 1917 انگلیسی‌ها بر این شهر دست یافتند، در 1921 پایتخت کشور عراق شد و از آن روز تاکنون نیز همچنان پایتخت عراق است.
شهر بغداد بزرگترین شهر این کشور است و بر کرانه‌های رودخانه دجله و 40 کیلومتری فرات قرار دارد. از روزگار سومریان، بغداد نقطه مهمی برای ارتباطات تجاری و سفرهای کاروان‌های بازرگانی بوده است.
اوج رواج و ترقی بغداد در زمان هارون خلیفه بود و به دلیل وجود علما و هنرمندان آثار علمی و هنری پر ارزشی در این شهر پدید آمد.
بغداد نام‌های دیگری از جمله: مدینه المنصور، مدینه الخلفاء، الزوراء، المدینه، المدوره و مدینه السلام داشته است.
ارتفاع این شهر از سطح دریا 32 متر است.


بغداد امروز
این مرکز مهم فرهنگی، صنعتی، بازرگانی با 3680000 تن جمعیت در 1995 و 863 کیلو متر مربع وسعت عمدتاٌ زیر نفوذ عوامل فرهنگی سه دوره مشخص تاریخی شکل گرفته است: دوران حاکمیت عثمانی و حکومت پاشاها(1048 – 1335/ 1638 – 1917)، دوران اشغال، قیمومیت و تحت الحمایگی انگلیس و مشروطه سلطنتی (1296 – 1337ش / 1917 – 1958) و دوران جمهوری (از 1958 به بعد.)

معرفی یاموسوکرو

معرفی یاموسوکرو

Yamoussoukro
—  یاموسوکرو  —
Yamoussoukro
Yakro basilique05.jpg
یاموسوکرو
پرچم
پرچم     Coats of arms of None.svg
نشان رسمی
لقب: «»
Côte d'Ivoire-map-blank.png
—  موقعیت سیاسی  —
کشور     Flag of Cote d'Ivoire.svg ساحل عاج
منطقه     لاکس
بخش     یاموسوکرو
فرماندار     اندری کوفی آپولینایر

—  موقعیت جغرافیایی و زمانی  —
وسعت شهر     ۳,۵۰۰ کیلومتر مربع
وسعت شهر به همراه حومه     کیلومتر مربع
ناحیه زمانی     +۰ گرینویچ
—  جمعیت  —
جمعیت     ۲۰۰٬۶۵۹ نفر
جمعیت به همراه حومه     نفر



یاموسوکرو پایتخت کنونی کشور ساحل عاج در غرب آفریقا است .


این شهر نزدیک به دویست هزار نفر جمعیت دارد.


پیش از یاموسوکرو، شهر آبیجان پایتخت ساحل عاج بود که هم اینک نیز بزرگترین شهر کشور است.

معرفی هرات

معرفی هرات

هرات

مختصات: شرقی′۱۱°۴۲شمالی′۲۱°۳۴ / 42.183 غرب34.35 جنوب / -42.183;-34.35 (نقشه)
هرات
مسجد جامع هرات
اطلاعات کلی
نام رسمی :     هرات
کشور :     افغانستان Flag of Afghanistan.svg
ولایت :    

هرات
نام محلی :     در افغانستان هِرات و در ایران هَرات
نام‌های قدیمی :     هریوا، هَریو، هَری
اسکندریه آریا، آریا
Red pog.svg
هرات
Afghanistan locator map.svg

مردم
جمعیت     ۳۴۹٫۰۰۰ نفر
(برآورد سال ۲۰۰۶)
زبان‌های گفتاری:     فارسی
جغرافیای طبیعی
ارتفاع از سطح دریا :     ۹۳۳ متر[۱]
اطلاعات شهری
شهردار :     محمد سلیم تره کی
پیش‌شماره تلفنی :     ۰۴۰

وب‌گاه :     وبگاه رسمی دولتی هرات

هِرات مرکز ولایت هرات در غرب افغانستان است.

هِرات پس از کابل و قندهار سومین شهر پرجمعیت افغانستان و مرکز دومین ولایت بزرگ افغانستان، ولایت هرات است و قطب صنعتی این کشور و مهمترین کانون فرهنگی و تاریخی افغانستان بشمار می‌آید.[۱][۲]. رودخانه معروف هریرود از کنار این شهر می‌گذرد. هرات با جمعیت ۳۴۹٫۰۰۰ نفر (برآورد رسمی سال ۲۰۰۶)، سومین شهر پر جمعیت افغانستان است. و همراه با کابل، قندهار و مزار شریف یکی از چهار شهر بزرگ افغانستان به شمار می‌آید. باشندگان اصلی هرات به زبان فارسی با لهجه هراتی سخن می‌گویند.

هرات را در گفتارهای ادبی و رسمی هرات باستان می‌گویند. این شهر از بابت مناره‌ها و معماری‌های عالی و مجلل خود شهرت دارد و در گذشته و حال، هرات یکی از مراکز عمدهٔ آموزش شمرده شده‌است.این شهر در سال ۲۰۰۹ پس از بررسی شهرهای مختلف جهان توسط سازمان یونسکو شامل برنامه هزار شهر و هزار زندگی این سازمان گردید.[۳].
فهرست مندرجات


    * ۱ نام‌شناسی
          o ۱.۱ نام‌های تاریخی
    * ۲ تاریخ
          o ۲.۱ گذشته درخشان
          o ۲.۲ تاریخ پیش از اسلام
          o ۲.۳ تاریخ پس از اسلام
          o ۲.۴ معاهده پاریس و جدایی از ایران
          o ۲.۵ تلاش دوباره برای الحاق به ایران
          o ۲.۶ تاریخ معاصر
          o ۲.۷ وضعیت سیاسی جاری
    * ۳ جغرافیا و اقلیم
          o ۳.۱ رودها
          o ۳.۲ آب و هوا
          o ۳.۳ بادهای ۱۲۰ روزه
    * ۴ فرهنگ و هنر
          o ۴.۱ سرشناسان
    * ۵ اقتصاد و بازرگانی
          o ۵.۱ محصولات کشاورزی
    * ۶ مدیریت شهری
          o ۶.۱ شهرداری
          o ۶.۲ نمای شهر
    * ۷ آب و برق
    * ۸ ترابری
          o ۸.۱ ترابری زمینی
          o ۸.۲ ترابری هوایی
                + ۸.۲.۱ میدان هوایی هرات
                + ۸.۲.۲ میدان هوایی شیندند
          o ۸.۳ ترابری ریلی
    * ۹ ورزش
          o ۹.۱ ورزش بانوان
    * ۱۰ آموزش
          o ۱۰.۱ مدرسه‌های هرات
          o ۱۰.۲ دانشگاه هرات
    * ۱۱ گردشگری
          o ۱۱.۱ مکانهای تاریخی
          o ۱۱.۲ پارک‌های شهر
          o ۱۱.۳ هتل‌ها
نام‌شناسی

بیشتر تاریخ‌شناسان ریشهٔ نام هرات را برگرفته از نام ایرانی باستان «هَرَیو» که به معنی «پُرشتاب» است می‌دانند. نام سرزمین باستانی هریوا و پایتخت آن از نام رودخانه هریرود که در آن جاری است گرفته شده‌است. «هَرَیو-» را با «سَرَیو-» (Saráyu-) در زبان هندی کهن سانسکریت که نام رودخانه‌ای بوده‌است همانند می‌دانند. برگرفتن نام سرزمین‌ها و شهر اصلی آنها از نام رودخانه در سرزمین‌های باستانی شرقی فلات ایران معمول بوده‌است. مثال دیگر نام اوستایی «باخذی-» (Bāxδī) و پارسی باستانی «باختریش-» (Bāxtriš) یا بلخ امروزی که از نام رودخانهٔ بلخاب (به یونانی: باکتروس) گرفته شده‌است و همچنین نام اوستایی «هَرخوَیتی-»، پارسی باستانی «هَرَهُوَتی-» و سانسکریت «سَرَسوَتی-» (Sárasvatī-) که از نام رودخانهٔ ارغنداب گرفته شده است”.[۴][۵]
 نام‌های تاریخی

به اوستایی: هَرویوَه (Harōiva)، در یشت ۱۰٫۱۴ (یشت چهاردهم مِهریَشت) و وندیداد ۱٫۹ (فرگرد یکم وندیداد) از اوستا

به پارسی باستان: هَرَیوه (Haraiva)، در سنگ‌نبشته‌های هخامنشی

به پارسی میانهٔ ساسانی: هَریو (Harēv)، در سنگ‌نبشته‌ای از شاپور یکم در کعبه زردشت واقع در نقش رستم

به پهلوی: هَری (Hariy)، در فهرست پایتخت‌های استان‌های امپراتوری ساسانیان به زبان پهلوی

در دورهٔ اسکندر مقدونی: اسکندریه آریانِه (به یونانی: Αλεξάνδρεια, η Αρειανή / الکساندریا آریانه)، یا بطور ساده‌تر اسکندریه آریا

به یونانی باستان: آریا Ἀρεία (نباید با نام یونانی سرزمین باستانی آریانه (Arianē) اشتباه شود)

به لاتینی: آریا (Aria)
 تاریخ

هرات پیش از کشف اقیانوس هند در گذرگاه جاده ابریشم قرار داشت.[۶]. و نقش بزرگ را در بازرگانی میان شبه قاره هند، شرق میانه، آسیای مرکزی و اروپا بازی می‌کرد. هرات از لحاظ موقعیت جغرافیایی در طول تاریخ بستر مناسب تلاقی مدنیت‌های شرق و غرب نیز به شمار می‌رفت. ازینرو هرات یکی از گهواره‌های تمدنی تاریخ پر بار خراسان شناخته می‌شود.
گذشته درخشان

در گذشته‌های دور گفته می‌شد که «جهان اقیانوسی است و دراین اقیانوس مرواریدی هست و آن مروارید هرات است.».[۷]

هرات در فَرگَرد نخست وندیداد اوستا بنام هَرویوا (Harōiva) آمده‌است که «ششمین سرزمین و کشور نیکی که من، اهورامزدا، آفریدم هَرویو و دریاچه‌اش بود.»[۸]

و در یَشت چهاردهم مِهریَشت از اوستا آمده‌است که «آن جا که رودهای پهناور و ناوتاک با انبوه خیزابهای خروشان، به ایشکَتا و پوروتا می‌خورد و به سوی موئورو، هَرویو، گاوا-سوغدا و هوارِزم می‌شتابد.»[۹][۱۰]
تاریخ پیش از اسلام

هروی‌ها (به یونانی: آرین‌ها) دسته‌ای از تیره‌های آریایی بودند که در هزارهٔ دوم پیش از میلاد، زادبوم خود در آسیای مرکزی را رها کرده و از ناحیهٔ رودخانهٔ آمودریا (اکسوس یا جیحون) به داخل فلات ایران روی آوردند و در سرزمینی بارور، پیرامون هریرود (به لاتینی: Arius) جای گرفتند. نام سرزمینشان را به نام این رودخانه، هریوا نامیدند، که کم و بیش با ولایت هرات امروزین همانند است.

در سده‌های واپسین هفتم و آغازین ششم پیش از میلاد، هریوا بدست مادها افتاد و پس از انقراض مادها بدست کورش بزرگ، یکی از ساتراپی‌های هخامنشیان بشمار می‌رفت. مرکز فرمانروایی هخامنشیان در قصری در شهر آرتاکوانا بود. در سنگ‌نبشته‌های هخامنشی، هریوا (Haraiva) در فهرست ساتراپی‌های هخامنشیان آمده‌است.
ارگ هرات، اثری بجای‌مانده از روزگار اسکندر مقدونی

به قول مورخ یونانی هرودت، اسکندر مقدونی در ۳۳۰ قبل از میلاد، آرتاکوانا مرکز ساتراپی هریوه را گشود. وقتی اسکندر به این شهر آمد، آرتاکوانا شهر آباد و مرفهی بود. شهربان (ساتراپ) هریوه در آن زمان ساتی برزن نام داشت. اگر چه باشندگان هریوا بسختی مقاومت کردند اما سپاهیان اسکندر موفق به فتح شهر شده و آن را ویران و بسیاری از باشندگان آن را بقتل رسانیدند. اسکندر پس از تصرف شهر، در آنجا دژی برای نظامیان خود ساخت که بقایای آن هنوز باقی است. هدف از ساختن این دژ، حفظ نظامیان از شورش احتمالی مردم شهر بود. اسکندر سپس شهر را دوباره آباد کرد و نامش را «اسکندریه آرئیا» نهاد و باشندگان بازماندهٔ آرتاکوآنا را بدین شهر که هرات امروزین باشد تحویل کرد.

بعد از مرگ اسکندر (در سال ۳۲۳ ق.م.)، هریوا جزئی از قلمرو سلوکیان درآمد. تا اینکه بعد از سال ۲۴۰ ق.م. دو سرزمین همسایهٔ هریوا یعنی باختر و پارت از سلطهٔ سلوکیان مستقل شدند. دراین زمان هریوا جزئی از قلمرو دولت یونانی باختری نوبنیاد درآمد. در بین سال‌های ۲۰۸ و ۱۹۰ ق.م. آنتیوخوس سوم (ملقب به کبیر) پادشاه سلوکی توانست قلمروش را تا سرزمین‌های شرقی گسترش دهد و دوباره هریوا بدست سلوکیان افتاد. در سال ۱۶۷ ق.م. مهرداد یکم پادشاه مقتدر اشکانی با شکست دادن اوکراتید هریوا و برخی از سرزمین‌ها را از سلوکیان گرفت. ازین به بعد هریوا جزئی از قلمرو اشکانیان باقی ماند.

هرات در دورهٔ ساسانیان در سنگ‌نبشته‌ای در کعبه زردشت واقع در نقش رستم بنام هریو (Harēv) و در فهرست پایتخت‌های استان‌های امپراتوری ساسانیان به زبان پهلوی بنام هری (Hariy) یاد شده‌است..[۱۱] در دورهٔ ساسانی از مراکز مهم نظامی و منطقه مرزی در مقابله با هیاطله بوده‌است. پیش از حملهٔ اعراب مسلمان به خراسان دارای اقلیت مسیحی نستوری بود. این شهر مرکز شراب سازی هم بود.

در سال ۳۱ ه.ق. (حدود ۶۵۰ م.) یا کمی پس از آن باوجود مقاومت سرسختانهٔ هروی‌ها، شهر به دست اعراب مسلمان فتح شد.
[ویرایش] تاریخ پس از اسلام

در دورهٔ اعراب، یعنی در قرون وسطی، هرات همراه با نیشابور، مرو و بلخ یکی از چهار قسمت (چهار ربع) ایالت خراسان بود و بزرگترین شهر باستانی سلطنت‌های خراسان شد.

هرات را دل خراسان نیز خوانده‌اند.[۱۲] بیهقی در تاریخ خود می‌گوید: «در سنه ثمان و اربع مائه فرمود ما را تا هرات رفتیم که واسطه خراسان است». در نزهةالقلوب حمدالله مستوفی آمده‌است: «هرات هوایی در غایت نیکویی و درستی دارد، و پیوسته در تابستان شمال وزد و در خوشی آن گفته‌اند: اگر در سرزمینی خاک اصفهان و باد هرات و آب خوارزم گرد آیند مرگ در آنجا بسیار کم است... در این شهر در حین حکومت ملکان غور دوازده هزار دکان آبادان بوده و ششهزار حمام و کاروانسرا و طاحونه و سیصدوپنجاه‌ونه مدرسه و خانقاه و آتش‌خانه و چهارصدوچهل‌وچهارهزار خانه مردم‌نشین بوده‌است... مردم آنجا (هرات) سلاح‌ورز و جنگی و عیارپیشه باشند و در آنجا قلعه‌ای محکم است و آن را شمیرم خوانند. بر دوفرسنگی شهر بر کوه آتشخانه‌ای بوده‌است که آن را ارشک گفته‌اند. و این زمان قلعهٔ امکلجه می‌گویند و مابین آتشکده و شهر، کنیسهٔ نصاری بوده‌است».

این شهر هم مرکزی برای مسیحیت تحت نفوذ کلیسای نستوری و هم پایگاه مهم تصوف، یعنی نظریه زاهدانه اسلام به شمار می‌رفت. افرادی از پیروان «نقشبندیه» و «چشتیه»، انجمنهای اخوت صوفیه به مقامات وزارت و صدارت عظمی رسیده‌اند.

هرات مثل اکثریت مناطق دیگر خراسان با هجوم مغول در ۱۲۲۲ م. از بنیاد ویران شد و بیش از نیمی از اهالی بومی آن قتل عام و یا آواره شدند.[۱۳]

هرات بین سالهای ۶۴۳ تا ۷۸۴ ه‍.ق. پایتخت دودمان آل کرت بود. تیمور لنگ در سال ۷۸۴ هرات را گشود و آل کرت را نابود ساخت. در جریان این حمله هرات بار دیگر ویران و هزاران نفر کشته شدند. شاهرخ فرزند تیمور و همسرش گوهرشاد بیگم پایتخت تیموریان را در سال ۱۴۰۱ م از سمرقند به هرات منتقل کردند.
مسجد جامع هرات اثری بجای‌مانده از دوران غوریان و تیموریان

هرات در دوره تیموریان به اوج رونق رسید و سده پانزدهم میلادی دوران طلائی هرات بود. زیرا هرات دراین دوران از لحاظ پرورش نقاشان، معماران و موسیقیدانان خود به عنوان «فلورانس آسیا» شهرت پیدا کرده بود. در آن زمان مساجد و کاخ‌های زیبا و مجللی ساخته شد که تا این زمان زینت بخش این شهر است. از جمله مجموعه مصلای هرات، یک مدرسه و مسجدی که دوازده مناره در اطراف خود داشت بیشتر قابل ملاحظه‌است. از این مجموعه که به دستور گوهرشاد بیگم بنا شده بود، حالا تنها پنج مناره باقی مانده‌است.

یکی از شاهزادگان تیموری به نام بایسنقر میرزا که خطاطی هنرمند بود، سرپرستی امور هنری را در شهر هرات در دست داشت. در آن زمان، شهر هرات مرکز تجمع هنرمندان شده بود و معروف است که فقط در یک آموزشکدهٔ نقاشی، شصت استاد به تعلیم هنرجویان و انجام سفارشات محوله اشتغال داشتند. معروفترین استادکاران مکتب هرات کمال‌الدین بهزاد است که کتاب مصور و معروفی به نام ظفرنامه تیموری دارد. امیر علیشیر نوایی وزیر سلطان حسین بایقرا که خود نیز نویسنده و شاعر بود به تشویق هنرمندان و ادیبان و ساختن بناهایی در هرات می‌پرداخت.

در ۱۵۰۶ شیبانیان (ازبکان) آسیای مرکزی بر شمال افغانستان و هرات مسلط شدند. اندکی بعد هرات بدست صفویان افتاد. در دوران صفوی هرات مهم‌ترین شهر و مرکز خراسان محسوب می‌شد و همواره مورد طمع ازبکان بود حتی چندبار این شهر به دست ازبکان افتاد. اما سلطه ازبکان بر این شهر به صورت کوتاه مدت بود و آنها از دوره‌های فترت در اوایل سلطنت شاه طهماسب اول و اوایل سلطنت سلطان محمد خدابنده و شاه عباس اول استفاده کردند و هر بار برای مدت کمی این شهر را در اشغال داشتند. گفتنی است شاه عباس کبیر در این شهر به دنیا آمد و تا پیش از به سلطنت رسیدن در این شهر زندگی می‌کرد.
 معاهده پاریس و جدایی از ایران

پس از سقوط صفویان هرات مدتی در اشغال طایفهٔ ابدالی بود و به دست نادر شاه افشار افتاد. پس از مرگ نادر افغان‌ها بر هرات مسلط شدند. انگلستان که از دیر زمان نگران دست اندازی روسیه به هندوستان بوده چشم طمع به سرزمینی دوخته که خود نام افغانستان بر آن نهاده بود تا بتواند آن را به صورت حایلی میان متصرفات آسیایی روسیه و هندوستان درآورد و مانع پیشروی روسیه به سوی اقیانوس هند و آسیای جنوبی شود. در دوران معروف به بازی بزرگ ماموران بریتانیایی در هرات فعال بودند و از جدایی آن از حکومت ایران پشتیبانی می‌کردند. در ۱۲۴۹ ه.ق. عباس میرزا از سوی فتح‌علی شاه قاجار مامور پس گرفتن هرات از افغان‌ها شد[نیازمند منبع]. مرگ عباس میرزا در راه مشهد این کار را ناتمام گذاشت. محمد شاه قاجار نیز کوششی برای فتح هرات کرد که ناکام ماند. در زمان ناصرالدین شاه قاجار، دوست محمدخان، حاکم کابل و قندهار هرات را گرفت. نیروهای ناصرالدین شاه تحت فرمان حسام‌السلطنه هرات را محاصره کردند و در سال ۱۲۷۳ این شهر را گرفتند. با مداخلات بریتانیا در جنوب ایران و بحرانی شدن روابط ایران و بریتانیا طی عهدنامه‌ای که در ۱۲۷۳ ه.ق. (۲۳ جنوری ۱۸۵۷ میلادی) در پاریس بین نماینده ایران و سفیر بریتانیا امضا شد قرار شد که نیروهای بریتانیا از بنادر و جزایر جنوب ایران خارج شوند و در عوض ایران نیز سپاهیان خود را از هرات فراخواند و بناچار از شهر هرات و غرب افغانستان امروز صرف نظر کند. هرات که از زمان تاسیس کشور ایران به دست کوروش بزرگ همیشه بخشی وفادار از ایران و کانون فرهنگ و ادب این سرزمین، و برای مدتی نیز شاهزاده نشین ایران و مقر حکومت خراسان بود به همراه قسمت‌هایی از شرق هریرود به بعد به متصرفات امیر افغان (دوست محمدخان) ضمیمه گردید.
[ویرایش] تلاش دوباره برای الحاق به ایران

پس از چندی میرزا حسن خان سفیر ایران در لندن متن اولیه قرار دادی با انگلیس را تنظیم کرد که بر اساس آن هرات به ایران باز گردد. متن اولیه قرار داد را برای ناصرالدین شاه می‌فرستند، وی در خواست استخاره می‌کند و به بهانه بد آمدن استخاره قرار داد را لغو می‌کند. بدین ترتیب بازگرداندن هرات به ایران رد می‌شود.[۱۴]
 تاریخ معاصر
اسماعیل خان والی پیشین هرات

در تاریخ معاصر افغانستان هرات از استبداد داخلی، تحجر، تعصب و تجاوزات خارجی بیش تر از دیگران رنج کشیده‌است . هرات سراسر سده نوزدهم را در میان کشمکش‌های سرداران سدوزایی و محمدزایی و بازی بزرگ سپری نمود.

هرات در سده بیستم سرنوشت دراماتیک تر از سدهٔ ماقبل آن داشت. از ۱۵ تا ۲۰ مارچ ۱۹۷۹ (۲۴ - ۲۹ حوت ۱۳۵۷) اولین قیام تحت نام قیام بیست و چهار حوت افسران و سربازان حکومتی و مردم هرات علیه حکومت تحت حمایت شوروی نورمحمد تره‌کی با شعارهای مذهبی سر بلند کرد که به سرکوب خونین هراتی‌ها منجر شد.

هرات در تا پایان سال حمله شوروی به افغانستان ویرانی‌های زیادی را متحمل شد و تعداد زیادی از شهروندان آن کشته، زخمی و یا معلول شدند.

پس از سقوط حکومت دکتر نجیب الله، آخرین رئیس جمهور تحت حمایت شوروی در افغانستان و تسلط مجاهدین بر افغانستان، اسماعیل خان به همراه نیروهای تحت امرش، وارد شهر هرات شد و کنترل آن را در دست گرفت. اسماعیل خان تا سال ۱۳۷۴ خورشیدی، فرمانده قل اردوی شماره چهار اردوی افغانستان در غرب کشور و والی ولایت هرات بود.

در سال ۱۳۷۴، طالبان بعد از نبردهای در ولایت فراه موفق به تصرف شهر هرات شدند و مانند سایر ولایات قوانین منحصر به حکومت خودشان را در هرات نیز تطبیق کردند.

در طول سه دهه گذشته و در جریان اشغال افغانستان توسط شوروی، جنگ‌های داخلی در افغانستان در دوران حکومت مجاهدین و دوره طالبان، هزاران تن از باشندگان هرات، از خشونت‌ها در کشورشان، به ایران مهاجرت کردند.

پس از تهاجم آمریکا و نابودی طالبان توسط آمریکا، بار دیگر کنترل هرات و ایالات غربی در سال ۱۳۸۰، بدست اسماعیل خان افتاد و اسماعیل خان پروژه‌های بزرگ سازندگی و بازسازی را در این شهر به اجرا گذاشت.

در سال ۲۰۰۴ میلادی، ولایت هرات شاهد چند درگیری خونین میان نیروهای دولتی تحت امر اسماعیل خان و دیگر فرماندهان محلی بود. هواداران اسماعیل خان معتقد بودند که بیشتر این درگیریها، به تحریک دولت کابل، به منظور سست کردن بیناد حاکمیت اسماعیل خان در هرات انجام می‌شود.

با پیروزی حامد کرزی در انتخابات ریاست جمهوری افغانستان در ماه اکتبر سال ۲۰۰۵، اسماعیل خان هم به عنوان وزیر انرژی به مرکز رفت و سید حسین انوری به‌عنوان والی جدید هرات تعیین شد، در سال ۱۳۸۸ داکتر محمد یوسف نورستانی بعنوان والی بجای سید حسین انوری تعیین شد.

در مهم‌ترین رویداد معاصر هرات، شهر هرات از شانزدهم تا بیستم اکتبر ۲۰۰۷ میزبان هفدهمین نشست وزیران خارجه سازمان همکاری‌های منطقه‌ای (اکو) بود.
[ویرایش] وضعیت سیاسی جاری

هرات در سال‌های اخیر نابسامانی‌های سیاسی را گذرانده‌است اما نسبت به برخی وضعت امنیتی بهتری دارد طی چند سال اخیرآدم ربایی و دزدی‌های مسلحانه بزرگترین چالش‌های امنیتی در هرات بودند. داکتر داود صبا والی فعلی هرات است و فرماندهی پلیس هرات را محمد سالم احساس به عهده دارد.
 جغرافیا و اقلیم
رودها
 آب و هوا

هرات دارای آب و هوایی معتدل است، بهاری دلپذیر، تابستانی با بادهای زیاد که به بادهای ۱۲۰ روز معروف اند، پاییزی معتدل و زمستانی نه چندان سرد است. تنها زمستان ۱۳۸۶ به عنوان سخت‌ترین زمستان تاریخ معاصر هرات شناخته می‌شود که در آن بر اساس ارایه گزارش سایت رسمی ولایت هرات، یکهزار تن کشته شدند.
[نهفتن]Weather-rain-thunderstorm.svgآب و هوای هراتNuvola apps kweather.svg
    ژانویه     فوریه     مارس     آوریل     مـــــه     ژوئـن     ژوئیـه     آگوست     سپتامبر     اکتبـر     نوامبر     دسامبر     سـال
گرم‌ترین
C°     ۱۷     ۲۱     ۲۵     ۳۰     ۳۶     ۴۰     ۴۲     ۴۰     ۳۷     ۳۱     ۲۵     ۲۱     ۴۲
میانگین‌گرم‌ترین‌ها
C°     ۵     ۸     ۱۳     ۲۱     ۲۶     ۳۳     ۳۶     ۳۵     ۳۱     ۲۳     ۱۵     ۸     ۲۱
میانگین‌سرد‌ترین‌ها
C°     -۱     ۱     ۵     ۱۲     ۱۶     ۲۲     ۲۵     ۲۴     ۲۱     ۱۴     ۷     ۲     ۱۲
سردترین
C°     -۱۲     -۸     -۷     ۱     ۳     ۱۰     ۱۵     ۱۲     ۱۱     ۳     -۳     -۷     -۱۲
بارش
mm     ۴۳     ۳۸     ۳۸     ۳۳     ۱۵     ۳     ۲     ۲     ۳     ۱۰     ۲۵     ۳۰     ۲۳


منبع ودربیس[۱۵] اکتبر ۲۰۰۸
 بادهای ۱۲۰ روزه
نوشتار اصلی: بادهای ۱۲۰ روزه هرات‎

بادهای یکصد و بیست روزهٔ هرات در اثر بوجود آمدن مرکز فشار بلند در سفیدکوه و مرکز فشار پست وادی هرات بوقوع می پیوندد و مدت یکصد و بیست روز از اوایل جوزا الی اوآخر سنبله ادامه می یابد.
 فرهنگ و هنر

هرات به شهر علم و فرهنگ نیز شهرت دارد، شهرت هرات به این نام بیشتر بخاطر شاعران، نویسنده گان و هنرمندانی است که از گذشته‌ها تا کنون در این شهر پرورش یافته‌اند. شهر هرات دارای چندین انجمن ادبی و هنری است که در این میان انجمن ادبی هرات با سابقه‌ای طولانی از شهرت بیشتری برخوردار است.

انجمن ادبی هرات، شاعران و نویسنده گان معاصر را حمایت می‌کند و برنامه‌های آموزشی نیز برای نو شعر پرداختگان دارد. رییس این انجمن محمد مسعود رجایی استاد داشنگاه هرات است.

انجمن‌های دیگر ادبی مانند انجمن ناظم هروی و انجمن اخلاق و معرف نیز فعالیت گسترده‌ای در هرات دارند.

شمار زیادی از هنرمندان معاصر معروف موسیقی افغانستان نیز اهل هرات هستند که معروف‌ترین آنان استاد امیر محمد، استاد محمود خوشنواز، جلیل احمد دل آهنگ، عبدالوهاب مددی، امیر جان صبوری، تواب آرش و شکیب مصدق هستند.
سرشناسان
آرامگاه خواجه عبدالله انصاری در شمال شهر هرات
آرامگاه ملکه گوهر شاد بیگم در نواحی مرکزی شهر هرات
اثری از استاد کمال الدین بهزاد یکی از مشاهیر هرات در عرصه منیاتوری

این شهر آرامگاههای بزرگان اولیا و علما را در خود جای داده از این جمله می‌توان آرامگاه خواجه عبدالله انصاری معروف به «پیر هرات»، بزرگترین شاعر صوفی هرات، جامی، امام فخر رازی و خواجه محمد ابوالولید را نام برد. آرامگاه خواجه عبدالله انصاری در روستای گازرگاه در شمال شهر هرات است که به فرمان شاهرخ تیموری ساخته شد.

هرات در برخی منابع داخلی به خاک اولیاء الله معروف است. این سرزمین تاریخی، همواره کانون علم و فرهنگ بوده، علماء و فضلای بزرگ را در دامان خویش پرورانیده‌است. در فهرست زیر نام تعدادی از آنها که در هرات بدنیا آمده یا زیسته‌اند آمده‌است:

    * خواجه عبدالله انصاری مشهور به پیر هرات، عارف و شاعر سدهٔ پنجم هجری
    * مولانا عبدالرحمن جامی، شاعر سدهٔ نهم هجری
    * امام فخر رازی، شاعر سدهٔ ششم هجری
    * کمال‌الدین بهزاد، نقاش و مینیاتوریست عصر تیموریان
    * امیر علیشیرنوایی، دانشمند و شاعر عصر تیموریان
    * میرعلی هروی، خوشنویس عصر تیموریان
    * مولانا حسین واعظ کاشفی، واعظ عصر تیموریان
    * میرخواند، مورخ عصر تیموریان
    * گوهرشادبیگم، همسر سلطان شاهرخ تیموری، یکی از زنان نیکوکار و نامدار
    * معین الدین شاهرخ تیموری، از بزرگترین پادشاهان تیموری و شاهی هنرپرور و ادب دوست
    * شاه عباس یکم، نامدارترین شهریار دوران صفوی
    * ساتی‌برزن، والی هریوا، در عصر داریوش سوم، آخرین شاهنشاه هخامنشی
    * خواجه محمد ابوالولید، واعظ سدهٔ سوم هجری
    * خواجه علی موفق بغدادی، شاعر سدهٔ سوم هجری
    * فوشنجی هروی، عارف سدهٔ چهارم هجری
    * شهزاده قاسم، از نوادگان پیامبر اسلام
    * شهزاده عبدالله، از نوادگان پیامبر اسلام
    * سلطان آغا
    * خواجه غلطان ولی، استاد خواجه عبدالله انصاری
    * ملا ناسفنج
    * سید عبدالله مختار، از بزرگان مشایخ هرات
    * ابوعبدالله هروی، از مشایخ تصوف
    * سیفی هروی، مورخ سدهٔ هشتم هجری و مؤلف تاریخ‌نامه هرات
    * استاد محمدعلی عطارهروی، خوشنویس معاصر
    * صابر هروی، نویسنده و پژوهشگر
    * محمد کریم هروی، دوتار نواز
    * استاد مشعل، مینیاتوریست
    * سیدای کرخی، شاعر
    * نادیا انجمن، شاعر

 اقتصاد و بازرگانی
ساختمان مرکز تجارت هرات در مرکز این شهر

هرات به علت داشتن مرز با مشترک با دو کشور جمهوری اسلامی ایران و جمهوری ترکمنستان و دارا بودن دو بندر مهم اسلام قلعه در غرب و تورغندی در شمال به مرکز اصلی تجارت و کسب و کار افغانستان تبدیل شده‌است. اجناس وارداتی از کشورهای ایران و ترکمنستان در این شهر ارزانتر است، شهرک صنعتی هرات از بودجه گمرک هرات توسط اسماعیل خان بنا شد، دهها کارخانه تولیدی در این شهرک مشغول تولید اند

۱ مواد غذایی ۲ پلاستیک ۳ قـنـد و شکلات ۴ شرکت‌های پلی واتلین ۵ مصالح و اجراات ساختمانی ۶ صنایع چوب ۷ نوشابه سازی ۸ رنگ سازی و مواد شیمیائی ۹ بسته بندی و مونتاژ موتورسیکلت ۱۰ برق رسانی ۱۱ سنگبری ۱۲ فلزکاری و فلزات ۱۳ پوست و چرم

گمرک هرات به عنوان یکی از بزرگترین منابع در آمد دولت افغانستان بشمار می‌رود.

هزاران بازرگان در هرات به فعالیت آغاز کردند، اوج فعالیت آنان در زمان حاکمیت اسماعیل خان در این منطقه بود، پس از آن با خراب شدن اوضاع امنیتی تاجران و بازرگان هرات یکی پی دیگری تهداد و یا ربوده شدند.عده‌ای از آنان نیز فرزندان شان ربوده شدند، سپس در یا در بدل پول رها شدند و در غیر آن کشته شدند.

از سال ۱۳۸۷ تا اکنون برخی از شرکت‌های تولیدی به علت نام امنی مسدود شدند و تعداد زیادی از بازرگانان و تاجران هرات به مقصد سایر کشورها ترک گفتند.
[ویرایش] محصولات کشاورزی
انگور لعل از انواع بینظیر انگور هرات

انگور هرات از شهرت بسیاری برخوردار است. نظامی سمرقندی در چهارمقاله می‌گوید: «...و در سواد هری صد و بیست لون انگور یافته شود هر یک از دیگری لطیف تر.» مشهورترین اینها انگور فخری، لعل، کشمشی، عسکری، حسینی و ... است. اولین انگوری که می‌چینند و به بازار می‌آید «رَوچه» نام دارد. بخش‌های کوچک یک خوشهٔ انگور را در زبان گفتاری «تلیس» می‌گویند و چوب یا سیخی که از خوشه پس از خوردن انگور می‌ماند «خجوم» می‌گویند. هرات در قدیم بدلیل داشتن انواع انگور مرغوب یکی از مراکز شراب (می) سازی در جهان محسوب می‌شده‌است.

از میوه‌های هرات می‌توان انواع انگور از قبیل :انگور فخری، انگور لعل، انگور کشمشی، انگور عسکری، انگور پوشنگی، انگور حسینی، انگور روچه، انگور لوغی، انگور صاحبی، انگور کس نداره، انگور آبی، انگور مسکه، انگور شنگول خانی، انگورمیراحمدی _ انواع خربزه، انواع زردآلو، انواع انار، انواع بهی، انواع انجیر، انواع بادام، انواع توت، انواع شفتالو، انواع آلو، انواع هندوانه، انواع سیب، انواع ناک انواع گردو و انواع امرودو را نام برد.
 مدیریت شهری
[ویرایش] شهرداری

شهرداری هرات شامل ۱۰ ناحیه‌است که اداره هر منطقه به عهده مدیر آن ناحیه‌است. شهردار هرات هم محمدسلیم تره‌کی است. شهر هرات دارای ده ناحیه‌است، که بر اساس اعداد از ناحیه یک الی ناحیه ده نامگذاری شده‌اند. معروف‌ترین مناطق شهر هرات در ناحیه شرق شهر، جکان و نو آباد، در مرکز شهر چهار راهی مستوفیت، شهر نو، در شمال شهر قول اردو و منطقه تخت صفر، در غرب شهر درب ملک و برامان و در جنوب شهر بکر آباد، درب عراق و درب ملک هستند.
 نمای شهر
نمایی از ساخت خانه‌های جدید در هرات

شهر هرات به دو بخش تقسیم شده‌است، شهر جدید هرات و شهر کهنه هرات، در شهر جدید در سالهای اخیر خانه و منازل نو با سبک نوین ساخته شده‌است اما عموما تخریب خانه‌های شهر کهنه هرات مجاز نیست.

شهر جدید هرات امروزه مرکز اصلی شهر هرات و مناطق جنوبی و شمالی آن را تشکیل می‌دهد، مناطقی مانند بکر آباد به تازگی ایجاد شده‌اند، خانه‌های مدرن در مناطق شمالی شهر هرات نیز شهر جدید و کهنه هرات را به دو چهره متفاوت از یک شهر تبدیل ساخته‌است.

شهر کهنه هرات مساحت سطحی آن به یک کیلو متر مربع بالغ می‌شود و در ۶۲ درجه ۲۰ دقیقه طول شرقی و۳۴ درجه و ۴۵ دقیقه عرض شمالی واقع است. این شهر به چهار بخش مستقیم تقسیم می‌گردد.

   1. محله قطبچاق: که از طرف شمال از دروزاه ملک شروع و به چهار سوق منتهی می‌شود.
   2. محله خواجه عبدالله مصری که بازار خوش در آن بخش باقی بوده واین بازار از طرف مشرق شهر شروع به چهارسوق انجام میبابد.
   3. محله باردرانی‌ها و بازار عراق که از طرف غرب آغاز وبه چهار سوق وصل می‌گردد.
   4. محله برج خاکستر که بازار قندهار در آن واقع واز طرف جنوبی شهر شروع شده و به چهارسوق می‌رسد.[۱۶]

شهر کهنه هرات دارای دوکانها و خانه‌های است با معماری‌های کهن و دالان‌های تو در تو که سالانه تعداد زیادی از این مناطق دیدن می‌کنند.چندی قبل وزارت اطلاعات و فرهنگ افغانستان گفت ادامه احداث ساختمان‌های جدید در شهر کهنه هرات، به آثار تاریخی این شهر آسیب‌های جدی وارد می‌کند. در شهر هرات، کمیسیونی مرکب از نمایندگان برخی ادارات دولتی، برای حفاظت از آثار تاریخی و باستانی این شهر تشکیل شده‌است. این کمیسیون، هم اکنون بر بازسازی شهر کهنه هرات توسط بخش فرهنگی بنیاد آقاخان، نظارت دارد.

به گفته مقامات دولتی در هرات حتی برای احداث ساختمان‌های یک طبقه و دو طبقه هم اجازه نیست.
 آب و برق
 جوی انجیل‎


 ترابری

هرات دارای وضعیت ترابری بهتری نسبت به برخی از مناطق افغانستان است با آنکه هنوز وضعیت راه‌های زمینی شهر به برخی از ولسوالی‌ها نامناسب است اما هرات دارای چهار شاهراه بزرگ است که این شهر را به دو کشور ایران و ترکمنستان و ولایت‌های ولایت بادغیس، ولایت‌های جنوبی و در نهایت به کابل پایتخت افغانستان وصل می‌کند.

هرات دارای یک فرودگاه نظامی و یک فرودگاه غیرنظامی است، قرار است هرات برای اولین بار در افغانستان از طریق راه آهن به شهر خواف در استان خراسان ایران وصل شود.
ترابری زمینی

هرات در سالهای اخیر روند رو به رشدی در زمینه راه سازی داشته‌است، در واقع هر چهار راه اصلی منتهی به هرات از بهترین و استانداردترین بزرگراه‌های افغانستان هستند.

در شمال هرات بزرگراه تورغندی با فاصله ۲۰۰ کیلومتر هرات را به ترکمنستان وصل می‌کند، این بزرگراه توسط شوروی سابق در اصل به هدف انتقال وسایط نظامی شوروی از ترکمنستان به افغانستان پیش از حمله شوروی به افغانستان احداث شده بود. عبور تانک‌های جنگی در طول سال‌های جنگ باعث وارد آمدن خساراتی به این بزرگراه شد ولی در سالهای اخیر این بزرگراه توسط دولت افغانستان بازسازی شد.

در غرب هرات بزرگراه ۱۱۰ کیلومتری اسلام قلعه، هرات را به کشور ایران متصل می‌سازد این بزرگراه از محل کمک‌های ایران برای افغانستان اعمار شده‌است.

در جنوب هرات بزرگراه تازه بازسازی شدهٔ هرات - کابل، هرات را به مناطق جنوبی، شرقی افغانستان و در نهایت به کابل مرکز افغانستان وصل می‌کند، این بزگراه نیز در سالهای اخیر توسط دولت افغانستان و چند شرکت هندی بازسازی شده‌است.

در شرق هرات بزرگراه هرات ارملک (یا ارملغ) در سالهای اخیر ساخته شده‌است، این بزرگراه که یکی از زیباترین راه‌های غرب افغانستان است با بودجه دولت افغانستان توسط شرکت راهسازی ایرانی ۱۱۵ احداث شد و قرار است تا شهر قلعه نو مرکز ولایت بادغیس امتداد یابد و از انجا غرب افغانستان را با شمال کشور وصل کند. این بزرگراه همانند بزرگراه هرات اسلام قلعه بخشی از پروژه شاهراه زمینی ایران و تاجیکستان از طریق افغانستان است.
 ترابری هوایی

هرات دارای دو فرودگاه است که هر دوی آنها در جنوب هرات در ولسوالی‌های گذره و شیندند واقع شدند.

میدان هوایی هرات برای پروازهای غیرنظامی و میدان هوای شیندند برای پروازهای نظامی در نظر گرفته شده‌است.
 میدان هوایی هرات
نوشتار اصلی: فرودگاه هرات

میدان هوایی (فرودگاه) هرات در فاصله ۱۳ کیلومتری جنوب شهر هرات در ولسوالی گذره موقعیت دارد، این فرودگاه که یکی از بزرگترین و قدیمی‌ترین فرودگاه‌های افغانستان است از وضعیت استاندارد خوبی برخوردار نیست .

روزانه سه پرواز داخلی از هرات به کابل، قندهار، مزار و نیمروز و در هر پانزده روز یک پرواز خارجی از هرات به شهر مشهد ایران از همین فرودگاه صورت می‌گیرد.

اما پروازهای متعلق به موسسات کمک رسانی و نظامیان خارجی مستقر در همین فرودگاه روزانه به بیش از سی پرواز می‌رسد.
[ویرایش] میدان هوایی شیندند
نوشتار اصلی: فرودگاه شیندند

میدان هوایی (فرودگاه) شیندند پس از میدان هوایی پگرام دومین فرودگاه بزرگ نظامی افغانستان و دومین پایگاه بزرگ نظامیان خارجی در افغانستان است، هم اکنون هیچ پروازی متعلق به دولت افغانستان از این فرودگاه انجام نمی‌شود، این فرودگاه در پی حمله ایالات متحده امریکا و متحدانش به افغانستان مورد بمباران شدیدی قرار گرفت و هواپیماهای بمب افگن روسی بجا مانده از حمله شوروی در افغانستان در این فرودگاه نابود شدند.
[ویرایش] ترابری ریلی
نوشتار اصلی: راه آهن هرات خواف‎

قرار است هرات برای اولین بار در افغانستان از طریق راه آهن به شهر خواف خراسان ایران وصل شود.
 ورزش

در هرات نسبت به بسیاری از ولایات افغانستان امکانات بیشتری برای ورزشکاران افغان در دسترس است، اما این امکانات به هیچ وجه کافی نبوده‌است.

وزرشکاران هرات زیر اداره آمریت ورزشی هرات اداره‌ای از ریاست المپیک افغانستان ورزش می‌کنند.

در هرات ورزش‌های با توپ به ویژه فوتبال، ورزش‌های رزمی و کشتی بیش از همه معمول است.

تیم‌های ورزشی معروف فوتبال هرات، استقلال هرات، اتفاق هرات و انصاری هرات هستند. تیم فوتبال استقلال هرات در سال ۱۳۸۵ قهرمان اولین دوره فوتبال در سطح افغانستان زیر نام جام وحدت ملی شد.

هرات دارای یک ورزشگاه بیست هزار نفری فوتبال است که سالانه مسابقات لیگ برتر و دسته اول هرات در آن برگزار می‌گردد.

یک مجمتع بزرگ ورزشی که از سوی اسماعیل خان والی پیشین هرات تهداب گذاری شده بود، کماکان به دلایل نامعلوم کار اعمار آن متوقف شده‌است. تقریبا ۴۰ تا ۵۰ درصد کار اعمار این مجتمع به پایان رسیده‌است.
[ویرایش] ورزش بانوان

در سالهای اخیر ورزش بانوان در هرات بوِیژه پس سقوط حاکمیت طالبان رشد داشته‌است.

در شهر هرات بانوان در چند رشته ورزشی از جمله بسکتبال، والیبال و ورزش‌های رزمی فعالیت می‌کنند.ورزش دختران چندین بار با مخالف تعدادی از تندروان موجه شد.

ناهید پیروز استاد رشته شوتوکان کاراته در هرات و قهرمان کاراته زنان افغانستان چندی قبل به بی بی سی گفت:
«     ما برای کسانی که با ورزش زنان مخالفت می‌کردند کنفرانس‌های متعددی گذاشتیم و در مورد فوائد ورزش برای زنان صحبت کردیم.      »

[۱۷]

مسوولین ورزش در هرات گفته‌اند که بیش از یک هزار زن در سیزده ورزشگاه زنانه موجود در هرات، ورزش می‌کنند. او هم چنان گفته‌است هم اکنون هزاران زن و دختر در این ورزشگاه‌ها ثبت نام نموده و به علت کمبود ظرفیت پذیرش، منتظر دوره‌های بعدی هستند. او ضمن خرسندی از این موضوع گفت: "مردم و جامعه پذیرفته‌اند که ورزش حق مسلم زنها است. اکثر فامیلها مشوق دخترانشان در پیشبرد ورزش هستند.[۱۸]
آموزش
 مدرسه‌های هرات

    * لیسه انقلاب
    * لیسه سلطان
    * لیسه امیر علی شیرنوایی
    * لیسه جامی
    * لیسه محجوبه هروی
    * لیسه مهری هروی
    * لیسه هاتون هروی
    * لیسه زراعت
    * لیسه تجربوی
    * لیسه مولانا عبدالله هاتفی
    * لیسه گوهرشاد

 دانشگاه هرات
 دانشگاه هرات
نمایی از دانشگاه هرات

دانشگاه هرات، در سال ۱۳۶۷ خورشیدی، در زمان حکومت دکتر نجیب‌الله، تأسیس شد. نخستین دانشکده دانشگاه هرات، دانشکده ادبیات بود.

دانشگاه هرات هم‌اکنون یازده دانشکده، به شرح زیر دارد:

    * دانشکده ادبیات
    * دانشکده هنرها
    * دانشکده دانش کامپیوتر
    * دانشکده زراعت (کشاورزی)
    * دانشکده اقتصاد
    * دانشکده انجنیری (مهندسی)
    * دانشکده حقوق و علوم سیاسی
    * دانشکده طب (پزشکی)
    * دانشکده ساینس (علوم)
    * دانشکده شرعیات (الهیات)
    * دانشکده پیداگوژی (تعلیم و تربیت)
گردشگری
مکانهای تاریخی
پل مالان، اثری تاریخی و دیدنی در هرات
مصلای هرات، اثری دیدنی بجا مانده از دوران تیموریان در هرات
مسجد جامع خرقه مبارکه، مسجدی دیدنی در منطقه پایحصار هرات

هرات شهری باستانی است و بناهای تاریخی بسیاری دارد. اسکندر مقدونی، ارگ هرات را که به قلعه اختیار الدین هرات مشهور است، ساخته‌است و بنای عظیم آن اکنون یکی از کهن‌ترین و زیباترین اماکن هرات است. فارس‌ها، ترک‌ها، مغول‌ها و ازبک‌ها برای تسخیر این قلعه جنگیده‌اند. در اواخر دوره محمد ظاهر شاه و دوران سردار داود خان، بودجه‌ای برای بازسازی آن اختصاص دادند که در پایان دوره داودخان دوباره احیا و بازسازی شد. برج و باروهای بزرگ این قلعه از دوردست‌ها دیده می‌شود.

مسجد جامع بزرگ شهر هرات نیز که به پنجمین مسجد جامع بزرگ جهان شهرت دارد یکی از شگفتی‌های این مرز و بوم است. ساختمان این مسجد به این دلیل که پیش از اسلام نیز عبادتگاه آریایی‌های یکتاپرست بوده، بیش از ۱۴۰۰ سال قدمت دارد و مساحت آن به ۴۶ هزار و ۷۶۰ متر مربع می‌رسد. این بنای زیبا و شگفت انگیز که چند هزار سال قدمت دارد در سال ۲۹ هجری بعد از گرایش مردم هرات به دین اسلام، از حالت ساختمان معبدی بزرگ به مسجد مسلمانان بدل شد.

گذشته از ارگ هرات و مسجد جامع، گازرگاه شریف (آرامگاه پیر هرات)، شاهرخ میرزا، مناره‌ها، مسجد گوهرشاد بیگم و چشت شریف از جمله بناهای تاریخی هرات است. علاوه بر این مقبره‌ها و آرامگاه‌های مولانا، جامی، امام فخر رازی، شهزاده قاسم، شهزاده عبدالله، سلطان آغا، خواجه غلطان ولی، ملا واعظ کاشفی، ملا ناسفنج وسید عبدالله مختار، قدمت فرهنگی این شهر را به رخ هر بازدید کننده‌ای می‌کشد.

حوضها و آب انبارهای تاریخی شهر هرات نیز از مظاهر مهم معماری و تمدن این شهر به حساب می‌آمده‌اند. از نظر فن معماری و ارزشهای تاریخی، آب انبارهای هرات، به مهم‌ترین بناهای تاریخی این شهر، همچون مساجد و مزارات آن پهلو می‌زند.

از دیگر آثار تاریخی هرات پل مالان است که یکی از بناهای تاریخی هرات و از پلهای زیبا و تاریخی افغانستان می‌باشد که بر روی رودخانه هریرود در منطقه مالان ساخته شده‌است. این پل در سال ۵۰۵ هجری قمری (برابر با ۱۱۱۰ میلادی) و در زمان سلطان سنجر سلجوقی به همین شکلی که اکنون هست، با اندک تفاوت، ساخته شد.

در سال ۱۹۷۸ میلادی به دنبال حفاری‌های باستان‌شناسی که در هرات جریان داشت، چهار کنیسه بنام ملا آشور، غول، یوآو و چهارمی بدون نام، کشف شد که همه آنها در قسمت‌های قدیمی شهر باردورانی و مُهمندها قرار داشتند. بعدها کنیسه ملا آشور تبدیل به مکتب و کنیسه غول به عنوان مسجد حضرت بلال نام گرفت، ولی کنیسه یوآو هنوز با مشخصات اصلی‌اش باقی مانده. هرات بزرگ‌ترین جامعه یهودی افغانستان را دارا بوده‌است و یهودیان محلی به شکل فرهنگی با یهودیان ایران در ارتباط بودند. یهودیان افغانستان که بیشتر در هرات، کابل، بلخ و بعضا در غزنی می‌زیسته‌اند، پیشینه طولانی در این کشور دارند. بودوباش یهودیان در هرات بیشتر در شهر قدیم هرات و در محدوده بازار عراق و محلهٔ مُهمندها بوده و اکثریت آنان به فعالیت‌های تجارتی اشتغال داشتند. مهاجرت یهودیان هرات به دیگر کشورها، با تشکیل دولت اسرائیل در سال ۱۹۴۸ میلادی و همزمان با آغاز جنگ اعراب و اسرائیل و تشدید مخالفت‌ها با یهودیان شروع شد که با کودتای ثور سال ۱۳۵۷ و جنگ‌های داخلی، آخرین بازماندگان یهودی از هرات خارج گردیدند.[۱۹]

برخی از آثار تاریخی این شهر به دستور مقامات طالبان ویران شد. برخی دیگردر اثر جنگ‌های بیست سال اخیر و بی توجهی لطمه دیده‌است.

در سال ۲۰۰۸ شهر قدیم هرات برندهٔ جایزه میراث فرهنگی آسیا-اقیانوسیه در سازمان علمی فرهنگی آموزشی (یونسکو) سازمان ملل شد.[۲۰]
[ویرایش] پارک‌های شهر

شهر هرات دارای چند پارک است که بزرگترین و معروفترین آن پارک تخت صفر است. تخت صفر در دامنه‌های نسبتاً هموار شمالشرق شهر هرات واقع شده واز فراز تپه‌های آن منظره شهر را به خوبی می‌توان تماشا کرد، اولین تهداب و نام گذاری آن به زمان تیموریان هرات. روایت برفراز تپه‌ای که اکنون بلندترین نقطه وشامل باغ تخت صفر است، گوهرشاد بیگم ملکه مشهور، بخواهش پدرش ملاصفرگاوچران تختی ساخته بوده تا ملاصفر برآن بنشیند و چریدن گله گاو را مراقبت نماید وچون منطقه‌ای مرتفع ودارای چشم انداز وسیع می‌باشد.

پارکهای ملت، شیدایی، فرهنگ، میر داوود و مجتمع تفریحی استقلال از جمله پارکهای دیگر معروف هرات هستند. پارک اکو که به تازگی توسط اعضای اکو تهداب گذاری شده‌است مورد استقبال زیاد مردم قرار گرفت.

هتل ۵ ستاره که میان تخت صفر و باغ ملت است منظره زیبایی را در بالای شهر هرات به وجود آورده‌است.

روزهای تعطیل عمومی، و همچنین جمعه‌ها و چهارشنبه‌ها تعدادی از مردم بیرون از خانه غذا می‌خورند.

مردم هرات عموما نسبت به مردم سایر ولایت افغانستان به تفریح و گردشگری علاقه بیشتری دارند.
 هتل‌ها
هتل پنج ستاره در منطقه‌ای بین تخت صفر و باغ ملت در هرات

شهر هرات دارای چند هتل معروف است. زیباترین و مجلل‌ترین هتل هرات هتل پنج ستاره‌است، پنج ستاره میزبان وزاری خارجه کشورهای عضو اکو بود، هتل پنج ستاره با نمای دلچسب توسط مهندسان ترکی و تمویل از بودجه گمرک هرات توسط اسماعیل خان والی پیشین هرات در سال ۱۳۸۵ ساخته شده‌است.

ساخت هتل پنج ستاره با هزینه زیاد پس از برکناری اسماعیل خان، برای شهردار هرات مشکل آفرین شد. عبدالجبار ثابت دادستان کل افغانستان شهردار هرات را به اتهام ساختن این هتل به دادگاه کشاند، اما پس از مدتی جنجال آن پایان گرفت. پس از آن هتل موفق در قلب شهر هرات میزبان میهمانان خارجی و داخلی هرات است.

معرفی دهلی

دهلی 
GateIndia.jpg
India gate.jpg

دروازه هند یاایندیا گیت بنای یادبود سربازان هندی کشته شده در جنگ جهانی اول
—  اطلاعات کلی  —
نام رسمی     دهلی
کشور     هندوستان
استان     دهلی
—  مردم  —
جمعیت     ۱۳۷۸۲۹۷۶(آمار سال ٢٠٠۱)
مساحت     ۱۴۸۴(کیلومترمربع)
زبان های گفتاری     زبان هندی و غیره
دین    
—  اطلاعات شهری  —
وزیر اعظم     شیلا دیکشیف
پیش شماره    
ناحیه زمانی     +۵:۳۰(از گرینویچ) ۵:۳۰+(از گرینویچ)


دهلی دومین کلانشهر بزرگ هند است و دهلی نو، پایتخت هند، نیز بخشی از این کلانشهر است. دهلی طبق سرشماری سال ۲۰۰۱ با جمعیتی برابر ۱۳٬۷۸۲٬۹۷۶ نفر جمعیت مرکزی [۱] و بیش از ۲۲ میلیون نفر در کلان شهر دهلی یکی از بزرگترین شهرهای هند است و با قدمتی افزون بر ۵۰۰۰ سال به همراه دمشق و بنارس از قدیمی‌ترین شهرهای جهان محسوب می‌شود. این شهر تاکنون ۱۱ بار ویران گشته و از نو ساخته شده‌است.[۲] دهلی قدیمی‌ترین ناحیه مسکونی جهان به‌شمار می‌رود که تاکنون همواره مسکون بوده‌است.[۳] دهلی آمیخته‌ای است از جامعه سنتی و مدرن و نمودی است از اجتماع مذاهب، قومیت‌ها و فرهنگ‌های مختلف.


فهرست


    * ۱ جغرافیا
    * ۲ آب و هوا
    * ۳ تاریخ
    * ۴ گردشگری
          o ۴.۱ اماکن مذهبی غیر اسلامی
          o ۴.۲ پارک‌ها
          o ۴.۳ مراکز خرید
    * ۵ زبان
    * ۶ دانشگاه‌ها
   

 جغرافیا

شهر دهلی در ناحیه مرکزی نیمه شمالی هند و در ساحل غربی رود یامونا (جمنا) واقع شده و دارای ۲۳۹ متر ارتفاع از سطح دریا است. وسعت ناحیه پایتختی ملی دهلی برابر ۱۴۸۳ کیلومتر مربع است که ۷۰۰ کیلومتر آن ناحیه شهری و ۷۴۳ کیلومتر مربع ناحیه روستایی است [۳] و از بزرگترین کلانشهرهای جهان محسوب می‌گردد. ناحیه پایتختی ملی دهلی یا ایالت دهلی که دهلی‌نو مرکز آن می‌باشد، از طرف شرق به ایالت اوتارپرادش و از طرف شمال، غرب و جنوب به ایالت هاریانا محدود می‌گردد. و تماما بر روی جلگه رود گنگ واقع است.[۳]



[ویرایش] آب و هوا

دهلی به تناسب سایر مناطق هندوستان به‌داشتن هوای نچندان مطلوب مشهور است. از طرفی گرما و خشکی بیابان‌های راجستان را دارد و از طرفی سرمای هیمالیا. بین آوریل تا اکتبر هوا گرم و سوزان است معمولاً بالای ۴۰ درجه سانتی گراد. در فصل باران‌های موسمی به‌ویژه در ماه‌های ژوییه و اوت باران‌ها سیل‌آسا هستند و در زمستان مخصوصاٌ در دسامبر و ژانویه دما تا نزدیکی صفر پایین می‌آید.[۲]

به‌طور کلی دهلی دارای سه فصل آب و هوایی است: ۱- فصل باران‌های موسمی یا مانسون از اول ماه جون به مدت ۴ تا ۵ ماه. ۲- فصل سرما از اول ماه نوامبر به مدت ۴ ماه و فصل گرما از اواسط ماه مارچ به مدت ۳ ماه. آب و هوای دهلی در بهار گرم و مرطوب است و باید از کولر گازی استفاده کرد. در طول زمستان نیز حداقل برای ۳ ماه نیاز به استفاده از بخاری احساس می‌شود.


[ویرایش] تاریخ

از سال ۱۷۷۲ تا ۱۹۱۱ شهر کلکته پایتخت هندوستان بود ولی به خاطر مرکزیت دهلی، جرج پنجم بریتانیا، که در دههٔ ۱۹۰۰ پادشاه هند به‌شمار می‌آمد پایتخت را از کلکته به دهلی نو منتقل کرد.

این شهر دارای پنج هزار سال قدمت است و آثار دوران تمدن موهنجودارو و یا دره رود سند در آن یافت شده‌است. دهلی اولین پایتخت حکومت مسلمانان از قرن دوازده تا ۱۹ میلادی بوده و طی قرون متمادی، جنگها و ویرانیهای فراوانی را به خود دیده‌است که از مهمترین آنها حمله تیمور و نادر شاه به این شهر را می‌توان نام برد. تخت طاووس و الماس معروف دریای نور از غنائم با ارزشی است که از این شهر به ایران منتقل شده‌است.

اولین جنگ برای استقلال سرزمین هند، درسال ۱۸۷۵ در شهر دهلی به وقوع پیوست. انگلیسی‌ها در سال ۱۹۱۱ مرکز حکومت خود را از کلکته به این شهر انتقال دادند. طراحی و احداث دهلی نو بلافاصله پس از استقرار حکومت انگلیسی‌ها، توسط یک معمار برجسته انگلیسی به نام «ادوین لوتینز» در جنوب دهلی آغاز گردید. دهلی نو پس از استقلال به‌عنوان پایتخت هند معرفی شد.

 گردشگری
قلعه سرخ یا رد فورت

در کلان شهر دهلی اماکن تاریخی و گردشگری زیادی موجود است و این شهر از ظرفیت قابل قبولی برای پذیرایی گردشگران برخوردار است. از مهمترین اماکن جلب گردشگر در این شهر می‌توان به مراکز زیر اشاره کرد:


قلعه سرخ (رد فورت یا لال قلعه Red Fort or Lal Qila)
نوشتار اصلی: قلعه سرخ

بزرگترین مرکز جلب توریست در دهلی است. که دستور احداث این قلعه را شاه جهان امپراتور گورکانی، وقتی که پایتخت خود را از اگرا به دهلی تغییر داد، صادر کرد. ساخت آن نه سال به طول انجامید و در سال ۱۶۴۸ تکمیل شد. این قلعه به وسیله دیواری از سنگهای قرمز رنگ محصور گشته که طول آن ۵/۲ کیلومتر و ارتفاع آن از ۱۶ تا ۳۳ متر متغیر است. [۴]

این بنا شامل بخش‌ها و اجزاء محتلفی است که شامل تالارها، ایوان‌ها و بناهای گوناگون خصوصی و عمومی باشکوه و زیبایی است که معروفترینشان را می‌توان به‌این ترتیب نام برد:[۲] [۴][۵]

    * دروازه لاهور (Lahore Gate)، دروازه دهلی (Delhi Gate)، دروازه فیل (Elephant Gate)، چاتاچوک (Chatta Chowk)، نقاره‌خانه (Naqqar Khana) یا نوبت خانه (Naubat Khana)، دیوان عام (Diwan-i-Am)، کرسی (Qursi) یا تخت شاهی، لال پرده (Lal Pardah) یا پرده قرمز، باغ حیات بخش (Hayat Baksh Bagh)، دیوان خاص (Diwan-i-Khas)، خاص محل (Khas Mahal)، موسامان بُرج (Mussaman Burj)، نهر بهشت (Nahr-i-Behisht)، میزان عدالت (Scale of Justice)، ساوان و بادان (Sawan and Bhadon)، ظفر محل (Zafar Mahal)، حمام (Hammam)، زنانه (Zenana) یا اندرونی، ممتاز محل (Mumtaz Mahal)، رنگ محل (Rang Mahal)، دعوت‌خانه (Daawat Khana)، موتی مسجد (Moti Masjid) یا مسجد مروارید و دو موزه است.

آن‌را با قلعه دیگری که به همین نام «قلعه سرخ» مشهور است و در آگرا ساخته شده، نباید اشتباه گرفت.
مسجد جامع دهلی

مسجد جامع دهلی
نوشتار اصلی: مسجد جامع دهلی


مسجد جامع دهلی یا «مسجد جهان نما» از بزرگترین مساجد هندوستان و از باشکوهترین مساجد در جهان اسلام است. این بنا به دستور شاه جهان سازنده تاج محل در سال ۱۶۵۶ میلادی ساخته شده‌است. این مسجد که روبروی قلعه سرخ، در قسمت دهلی قدیم قرار دارد، یکی از مراکز مهم مسلمانان هند به شمار می‌رود. محوطه خارجی این مسجد می‌تواند بیش از ۲۵ هزار نمازگزار را در خود جای دهد و ازجمله اشیاء باستانی که در این مسجد نگهداری می‌شود، قرآنی است که روی پوست آهو نوشته شده‌است.[۶] برای ساخت این مسجد ۵۰۰۰ کارگر به مدت بیش از ۶ سال کار کرده‌اند.[۷] سقف این مسجد دارای سه گنبد است که روی آن‌ها با مرمرهای سیاه و سفید تزیین شده‌است. دو مناره این مسجد دارای ۴۰ متر ارتفاع هستند.


آرامگاه همایون اولین باغ ساخته شده به سبک ایرانی در شبه قاره

آرامگاه همایون (همایون تمب Humayun's Tomb)
نوشتار اصلی: آرامگاه همایون


همایون دومین پادشاه امپراتوری مغولی هند یا گورکانیان هند بود که پس از پانزده سال که در دربار ایران پناهنده بود به کمک شاه طهماسب اول تاج و تخت خود را باز ستاند و به هند برگشت اما پس از چند ماه به طور ناگهانی و بر اثر سقوط از پله‌های کتابخانه‌اش فوت کرد. این آرامگاه با شکوه به دستور همسر وی حمیده بانو بیگم که در ایران با معماری ایرانی آشنا شده بود ساخته شد. کار ساخت این بنا در سال ۱۵۶۲ یک سال پس از مرگ همایون آغاز و هشت سال به طول انجامید. معماران این باغ سید محمد بن میرک غیاث الدین و پدر وی میرک غیاث الدین بودند که از هرات به دهلی آورده شده بودند. این آرامگاه با الهام از مقابر ایرانی و فضای چهار باغ یا باغ جنت ساخته شده که اولین باغ به این سبک در هندوستان به شمار می‌رود.[۸]


مقبره یا درگاه نظام‌الدین اولیاء در دهلی

درگاه حضرت نظام‌الدین اولیا (Hazrat Khawaja Nizamuddin Auliya)
نوشتار اصلی: خواجه نظام الدین اولیا


آرامگاه صوفی بزرگ هند، خواجه نظام الدین اولیا (۱۲۳۸ - ۱۳۲۵ میلادی) در محلی شلوغ و پرتراکم، میزبان جمع کثیری از زایران مسلمان و غیر مسلمان است. شاه نظام‌الدین اولیاء در ۷۲۵ ه‍.ق در دهلی دیده از جهان فروبست و در همانجا دفن شد. مجموعه درگاه یا آرامگاه وی در مقبره ٔ شکرگنج هندوستان در نزدیکی آرامگاه همایون در محلی شلوغ و پرتراکم که به نام خود او منطقه «حضرت نظام‌الدین» شناخته می‌شود، مورد بازدید تعداد زیادی از مردم و زیارتگاه مسلمانان و اهل تصوف است و هر سال یک روز برای وی در این محل مجلس یادبود تشکیل می‌شود و هزاران مسلمان در آنجا اجتماع می‌کنند و از طرف خطباء خطبه‌ها خوانده می‌شود. آرامگاه امیرخسرو دهلوی از مریدان نظام‌الدین اولیاء بود نبیز در همین مجموعه قرار دارد.


قُطُب منار

قُطُب منار (Qutub Minar)
نوشتار اصلی: قطب منار


ارتفاع این منار عظیم۷۲/۵ متر است که ۳۹۹ پله دارد و بلندترین بنای آجری دنیاست. این بنا از سنگ ساخته شده و جزو اولین بناهای عظیم هند و از نمونه‌های بارز معماری هندو-اسلامی است. تزئینات روی این منار بی نظیر است. این بنا در کنار مسجد قوة الاسلام در سال ۱۱۹۹ میلادی توسط قطب الدین ایبک در جنوب شهر دهلی و بر روی خرابه‌های تعداد زیادی از معابد مربوط به آئین جینیسم ساخته شده است. آنچه این مسجد را جذابتر می‌کند وجود یک ستون مرموز از فلزی ناشناخته است. این ستون فلزی از آلیاژ ناشناخته‌ای ساخته شده که هرگز زنگ نمی‌زند و رنگ عوض نمی‌کند و فرسوده نیز نمی‌شود. این ستون فلزی در صحن اصلی مسجد نسب شده و مربوط به قرن پنجم میلادی است که عامه، حلقه کردن دست از پشت، دور این ستون را خوش یمن می‌دانند. قطب منار همراه با مسجد قوة الاسلام و بقایای چندین بنای قدیمی دیگر «مجموعه قطب» در دهلی را تشکیل می‌دهد.


معبد نیلوفر یا لوتوس تمپل

لوتوس تمپل یا معبد نیلوفر (Bahá'í Houses of Worship یا Lotus Temple)
نوشتار اصلی: لوتوس تمپل


معبد آیین بهائی یا مشرق الاذکار بهائیان در شهر دهلی‌نو است که از معروفترین بناهای مدرن هند به‌شمار می‌آید و به عنوان مادر معابد شبه قاره هند شناخته شده‌است. به معماری این بنا که به شکل گل لوتوس است جوایز معتبر بین‌المللی بسیاری تعلق گرفته و مقالات بیشماری در نشریات معتبر جهانی در باره آن نوشته‌اند.[۹][۱۰]


بنای یادبود مهاتما گاندی (راج گت Raj Ghat)

سکوی چهار گوش ساده‌ای از مرمر سیاه، محل نگهداری خاکستر مهاتما گاندی است که در سال ۱۹۴۸ به قتل رسید. هر ساله در روز سی ام ژانویه، روز شهید، به یاد پدر ملی هند گردهمایی در این محل تشکیل می‌گردد.
دفتر نخست وزیر و وزارت خارجه هند (معروف به ساوت بلاک South Block) در مجموعه راشتراپاتی بهاوان


کاخ ریاست جمهوری راشتراپاتی بهاوان (Rashtrapati Bhavan) و مغول گاردن

در سمت منتهاالیه غربی میدان مرکزی دهلی نو که دروازه هند در میان آن قرار گرفته، مجموعه بزرگ کاخ ریاست جمهوری قرار دارد. دفتر نخست وزیر و وزارت خارجه (معروف به ساوت بلاک South Block) در حاشیه شرقی و ساختمان مدور مجلس هند نیز در حاشیه شمال شرقی این کاخ واقع شده‌است. این مجموعه، بخش اصلی از معماری انگلیسی دهلی‌نو است.

کاخ ریاست جمهوری دارای تالارهای بزرگ و ۳۴۰ اتاق است. باغ زیبا و معروف مغول گاردن در انتهای غربی محوطه این کاخ قرار دارد که سالی یک ماه، بازدید عموم از آن آزاد است.

سالن معروف آشوکا در طبقه دوم این کاخ قرار دارد که محل برگزاری رسمی‌ترین برنامه‌های رئیس جمهور هندوستان است. سقف این سالن و حاشیه فوقانی دیواره‌های آن به مساحتی بیش از ۷۵۰ متر مربع، تماماً با نقاشیهای ایرانی و اشعار فارسی پوشیده شده‌است.
دروازه هند دهلی

دروازه هند (ایندیا گیت India Gate)

این بنای باشکوه با ارتفاع ۴۲ متر در محوطه‌ای باز و نزدیک به کاخ ریاست جمهوری هند توسط معمار انگلیسی دهلی نو در سال ۱۹۳۱ ساخته شده‌است. در واقع یادبودی است برای ۹۰ هزار سرباز هندی که در جنگ جهانی اول کشته شده‌اند و نام این سربازان بر دیوارهای این بنا حک شده‌است. (با دروازه هند در بمبئی اشتباه نشود.)


جنتر منتر یا رصد‌خانه دهلی

جنتر منتر(Jantar Mantar)

این بنا به عنوان مرکز رصدخانه و تحقیقاتی نجومی توسط حاکم جی پور، در سال ۱۷۲۴ ساخته شده‌است. توسط این بنا که دارای محاسبات نجومی است، گردش ستارگان را اندازه گیری می‌کردند.


قلعه کهنه هند (پورانا کیلا Purana Quila)

قلعه کهنه هند معروف به پورانا کیلا بر روی خرابه‌های شهر کهن پاندواها که زمانی درکنار رودخانه یامونا قرار داشته، توسط شیر شاه سوری سلطان افغان که بر همایون شورید و دهلی را تصرف کرد طی سالهای ۱۵۳۸ و ۱۵۴۵ ساخته شده‌است.


آرامگاه صفدر جنگ

آرامگاه صفدر جنگ (Safdarjung's Tomb)

بنای آرامگاه صفدر جنگ، وزیر دربار گورکانی، آخرین سبک معماری باغ مقبره‌ای دهلی در دوران امپراتوری مغولی هند است که در خلال سال‌های ۱۷۵۳ تا ۱۷۵۴ در زمان محمد شاه گورکانی، پادشاه هند، ساخته شده‌است.



آرامگاه عبدالرحیم‌ خان‌خانان در دهلی که از آرامگاه همایون الهام گرفته‌ شده و در نزدیکی همان بنا نیز قرار دارد.

آرامگاه خان خانان (Abdul Rahim Khan-I-Khana's Tomb )
نوشتار اصلی: عبدالرحیم خان خانان


میرزا عبدالرحیم خان‌خانان (۱۷ دسامبر ۱۵۵۶ - ۱۶۲۷ م /۱۴ صفر ۹۶۴ - ۱۰۳۶ ه‍. ق) پسر محمد بیرام‌خان خان‌خانان و از وزیران صاحب‌ قدرت جلال‌الدین اکبرشاه بود که در روند مهاجرت هنرمندان ایرانی به هند نقش مؤثری داشت.

بنای آرامگاه عبدالرحیم خان خانان توسط او برای همسرش در ۱۵۹۵ م ساخته شد و خود او را در ۱۶۲۷ م در همانجا به‌خاک سپردند.[۱۱] این آرامگاه از آرامگاه همایون مشتق شده‌است و نمونه‌ای از یک نسخه جمع و جور از نوع آرامگاه‌های «مکعبی» است که در دهلی زیاد استفاده شده‌است. ازاره‌های دیوارهای بنا در باغی استوار است که نهرهای آب و استخر آن جایگزین باغ بزرگی است که در مقبره همایون دیده می‌شود.[۱۲]

آرامگاه عبدالرحیم خان‌خانان در نزدیکی مجموعه نظام‌الدین اولیاء و در کنار آرامگاه همایون در دهلی واقع است.


بازار چندی چوک

بازار بزرگ چندی چوک (به معنای میدان نقره) که روبه روی قلعه سرخ و در ضلع شمالی مسجد جامع دهلی قرار دارد، توسط جهان آرا بیگم دختر شاه جهان و به دست سازندگان تاج محل ساخته شده‌ و یادآور هنر و تمدن عصر گورکانیان هند است. این بازار سنتی دارای راسته‌های زیادی است که بازار اصلی شهر دهلی (قدیم) را تشکیل می‌دهد. این بازار توسط کانال‌هایی پر از آب به دو بخش تقسیم شده که آب کانال هنگام شب بسان نقره در زیر نور ماه می‌درخشیده‌است.


قلعه تغلق آباد

پایتخت غیاث الدین تغلق در فاصله ۸ کیلومتری از قطب منار قرار دارد که به دلیل استراتژیک احداث گردیده و اکنون تعداد کمی از استحکامات و تالارهای زیر زمینی آن بر جای مانده‌است. براساس برخی حکایات ویران شدن شهر بر اثر نفرین خواجه نظام الدین اولیا بوده‌است.


فیروز شاه کتلا

در شهر فیروزآباد هند، نزدیک به دهلی گیت در قرن ۱۴ میلادی به وسیله فیروز شاه تغلق ساخته شد. ستون معروف سنگی به ارتفاع ۱۴ متر حامل پیغام صلح آشوکا در این محل قرار دارد.


اماکن مذهبی غیر اسلامی
معبد آکشاردام بزرگترین معبد هندوها در جهان

معبد آکشاردام که بزرگترین معبد آیین هندو در جهان به حساب می‌آید، چترپور مندیر (شهر معابد)، بیرلا مندیر، بنگالاصاحب گوردوارا، کلیسای قلب روحانی و معبد ایسکون، از معروفترین معابد و اماکن مذهبی غیر اسلامی در دهلی به شمار می‌روند.


 پارک‌ها
پارک دهلی

لودی گاردن پارک پنج حس (Garden of Five Senses)، نهرو پارک، بودا پارک، پارک آهوها(Deer Park)، پارک دهلی، دلهی ریج، پارک اجمل خان و مجموعه دهولاکن از معروفترین پارک‌های این شهر محسوب می‌شوند.


مراکز خرید

از مراکز عمده خرید برای جهانگردان می‌توان دیلّی هات، جان پت، کانات پَلِس، پالیکا بازار، اَنسال پلازا، آی‏.ان.ای (آینا) مارکت، سروجی نگر، کارول باغ را نام برد. صنایع دستی پارچه‌ای، چوبی و سنگی از بهترین سوغاتی‌های هند است.
[ویرایش] زبان

زبان‌های رسمی این شهر زبان هندی، پنجابی، اردو و انگلیسی می‌باشند.


 دانشگاه‌ها
ترمینال خروجی فرودگاه بین‌المللی ایندرا گاندی دهلی‌نو

دهلی از شهرهای مهم دانشگاهی هند به شمار می‌رود. در سال تحصیلی ۰۵-۲۰۰۴ در دهلی ۱۶۵ کالج دایر بوده‌است شامل ۵ کالج پزشکی ۸ کالج مهندسی.[۱۳] شهر دهلی شش دانشگاه مهم دارد که عبارتند:[۳]

    * دانشگاه جواهر لعل نهرو (Jawaharlal Nehru University) سال تاسیس ۱۹۶۹
    * دانشگاه دهلی (University of Delhi) سال تاسیس ۱۹۲۱
    * دانشگاه جامعه ملی اسلامی (Jamia Millia Islamia) سال تاسیس ۱۹۲۰
    * دانشگاه گورو گوبیند سینگ ایندراپراستا (Guru Gobind Singh Indraprastha University) سال تاسیس ۱۹۹۸
    * دانشگاه ایندرا گاندی (Indira Gandhi National Open University) سال تاسیس ۱۹۸۵
    * دانشگاه جامعه همدرد (Jamia Hamdard) سال تاسیس ۱۹۸۹

افزون بر آن دهلی ۹ دانشگاه مجازی دارد.


همچنین از دیگر مراکز آموزش عالی و تحقیقاتی دهلی می‌توان به این موسسات اشاره کرد:[۳]

    * All India Institute of Medical Sciences
    * Indian Institute of Technology Delhi
    * Netaji Subhas Institute of Technology
    * Delhi College of Engineering
    * Faculty of Management Studies
    * Delhi School of Economics
  

معرفی دمشق

معرفی دمشق
Damascus
—  دمشق  —
دمشق
Demashq.3.jpg
بازار حمیدیه (شهر دمشق)
لقب: «City of Yasmin»
Syria location map.svg
کشور     Flag of Syria.svg سوریه
استان     دمشق
قرماندار     بشر الصبان
مساحت     ۵۷۳ کیلومتر مربع
ارتفاع     ۶۰۰ متر
ناحیه زمانی     ۲+از گرینویچ (EET)

    ۳+از گرینویچ (EEST)

پیش شماره     -
جمعیت     ۱,۶۶۹,۰۰۰ نفر
جمعیت به همراه حومه     ۴,۳۵۶,۰۰۰ نفر

دَمِشْق که آن را شام نیز می‌نامند[نیازمند منبع] بزرگ‌ترین شهر کشور سوریه و پایتخت این کشور است.
فهرست


    * ۱ جغرافیا
    * ۲ وجه تسمیه دمشق و بنای نخستین آن

 جغرافیا

در تقسیمات کشوری سوریه، شهر دمشق همچنین خود یک استان به‌شمار می‌آید و هم‌زمان مرکز استان ریف دمشق نیز هست.[۱]

شهر دمشق را کهن‌ترین شهری که از قدیم به طور مداوم آباد بوده‌است دانسته‌اند. جمعیت آن حدود دو میلیون نفر است.
 وجه تسمیه دمشق و بنای نخستین آن

از آنجا که دمشق، قدیمی‌ترین شهرهای آباد جهان و از مهم‌ترین پایتخت‌های تمدن قدیم محسوب می‌شده[نیازمند منبع]؛ در طول قرون متمادی نام‌های خاصی داشته است.

این امر بیانگر قدمت تاریخی آن که حدودا به پنج هزار سال پیش می‌رسد می‌باشد.

برای دمشق اسامی زیادی ذکر شده است.

اولین نام آن (جلق) و سپس به علت انتساب به جیرون بن سعد بن عاد بن ارم بن سام بن نوح جیرون بوده است.

پس از آن ارم ذات العماد که در قرآن آمده است و همچنین عذرا، بیت رامون، عین الشرق، باب الکعبه، فسطاط المسلمین نیز از نامهای دیگر آن است. دمشق بود.

به نظر برخی مورخان اولین کسی که دمشق را بنا کرد ارم بن سام بن نوح بود که در آن زمین باغی ساخت و طرح عمارت انداخت.

چون بی نظیر و ضرب المثل بود آن را باغ ارم گفتند.

دمشق پایتخت جمهوری عربی سوریه کنونی یا شام قدیم است. تاریخ بنای آن دقیقاً معلوم نیست. طبق کاوشهای سال 1950 میلادی در هزاره چهارم قبل از میلاد در محل آن شهری دایر بوده است. در قرن 15 ق. م تحوطس آن را فتح کرد. در قرن 11 ق. م این شهر پایتخت پر رونق سرزمین آرامیان بود. در 333 ق.م اسکندر مقدونی آن را تصرف کرد و در دوره گسترس مسیحیت، مردم گسترش مسیحیت، مردم آن توسط پولس قدیس مسیحی شدند.

در سال 14 ه.ق یا 639 میلادی با فتح دمشق توسط خالد بن ولید، اسلام به آن راه یافت و دوره سیادت هزار ساله روم بر آن خاتمه یافت. از این پس یکی از مراکز مهم جهان اسلام شد. عمر برای حکمرانی این منطقه، معاویه بن ابی سفیان را برگزید دمشق تا پایان عمر مقر اصلی معاویه بود .

در دوره امویان نیز دمشق پایتخت اصلی همه حاکمان بود که این عنوان در دوره بنی عباس به بغداد منتقل شد. امویان در قرن هشتم میلادی مسجد عظیمی در این شهر بنا کردند که هم اکنون به مسجد عظیمی در این شهر بنا کردند که هم اکنون به مسجد اموی معروف است.
در سال 1382 ابراهیم پاشا آن را به کمک مردم شهر که قبلاً بر ضد عثمانیها قیام کرده بودند گرفت