معرفی لندن London

—  شهر لندن  —
TE-Collage London.png
London (European Parliament constituency).svg
—  موقعیت سیاسی  —
کشور     انگلستان
ناحیه     انگلند
شهردار     بوریس جانسون
—  موقعیت جغرافیایی و زمانی  —
وسعت شهر     ١.٥٧٧/٣ کیلومتر مربع
ناحیه زمانی     ۰ گرینویچ (CET)
—  جمعیت  —
جمعیت     ٨,٢٥١,٢٧٨ نفر(آمار سال ۲۰۰۶)
—  ارتباط با شهر  —
کد پستی     چندین کد

انجمن منطقه     انجمن لندن

—  شهر لندن  —
TE-Collage London.png
London (European Parliament constituency).svg
—  موقعیت سیاسی  —
کشور     انگلستان
ناحیه     انگلند
شهردار     بوریس جانسون
—  موقعیت جغرافیایی و زمانی  —
وسعت شهر     ١.٥٧٧/٣ کیلومتر مربع
ناحیه زمانی     ۰ گرینویچ (CET)
—  جمعیت  —
جمعیت     ٨,٢٥١,٢٧٨ نفر(آمار سال ۲۰۰۶)
—  ارتباط با شهر  —
کد پستی     چندین کد

انجمن منطقه     انجمن لندن

لندن (به انگلیسی: London) پایتخت انگلستان و پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی می‌باشد. این شهر همچنین بزرگ‌ترین و پرجمعیت‌ترین شهر در پادشاهی متحده و بزرگترین ناحیه شهری از نظر مساحت در اروپا نیز هست. مرکز این شهر، باستانی است و به عنوان یکی از شهرهای تاریخی جهان محسوب می‌گردد. لندن در قرون وسطی، شهری کوچک و محدود به چند محله بوده است، ولی از چند قرن گذشته، به دلیل مراجعات فراوان به آن، گرداگردش ساخته شده و به شهری بسیار بزرگ تبدیل شده است. امروزه این شهر به عنوان مهم‌ترین شهر انگلستان به شمار می‌آید و ساختار اداری بسیار گسترده‌ای دارد. همچنین شهردار لندن به عنوان شهردار نمونه انتخاب شده است.

یکی از مراکز مهم مسکونی شهر لندن، شهر باستانی این شهر است که امروزه دو میلیون نفر را در خود جا داده است. این شهر در سال‌ها پیش با کمک رومی‌ها ساخته شده است. بعد از ساخت شهر لندن، این شهر مرکز نهضت‌های بزرگ تاریخ بوده است. این گونه از رنسانس انگلیسی با پیشرفت‌های صنعتی و انقلابی و احیای زبان گوتیک همراه بوده است.


این شهر یکی از مراکز تجاری، مالی و فرهنگی عمده در جهان است و تاثیر فراوانی در سیاست، آموزش و پرورش، سرگرمی، رسانه ها، معماری و هنر دارد.

لندن میزبان بازیهای المپیک ۱۹۰۸ و ۱۹۴۸ بود و قرار است بازیهای المپیک ۲۰۱۲ نیز در این شهر برگزار شود.


شهر لندن طبق آمارهای رسمی جمعیتی بالغ بر ٧,۵١٢,۴٠٠ نفر (در نیمه سال ۲۰۰۶) را در داخل محدوده شهری خود گنجانده است و به عنوان پرجمعیت‌ترین شهر در اتحادیه اروپا مطرح می‌شود. مساحت این شهر روز به روز افزایش می‌یابد، به طوری که امروزه شهر از محدوده خودش بزرگ تر شده است و جمعیتش به ٨,٢٧٨,٢۵١ نفر (در سال ٢٠٠١) رسیده است. جمعیت منطقه پایتختی انگلستان بین ١٢ تا ١۴ میلیون نفر تخمین زده می‌شود. مردم شهر لندن به دلیل مهاجرت از نقاط مختلف به این شهر، دارای تمدن، فرهنگ، دین و آداب و رسوم خاص خود هستند، به طوری که امروزه ٣٠٠ زبان گوناگون در این شهر تلکم می‌شود.

این شهر یکی از قطب‌های حمل و نقل بین‌المللی در جهان است و دارای پنج فرودگاه بین‌المللی است که عبارت‌اند از فرودگاه بین‌المللی هیثرو، فرودگاه بین‌المللی گتویک، فرودگاه بین‌المللی استانستد، فرودگاه بین‌المللی لوتن، و فرودگاه سیتی.

لندن چهار مکان باستانی مهم دارد: این مکان‌ها در منطقه وست مینستر قرار گرفته اند. (الف) کلیسای باستانی مارگارت. (ب) برج لندن. (پ) روستای گرینویچ. (ت) کاخ و باغ سلطنتی.


آتش سوزی بزرگ لندن
آتش سوزی لندن

تا اواسط قرن هفدهم میلادی هسته مرکزی شهر لندن کماکان بافت قرون وسطایی خود را حفظ کرده بود و دور تا دور آن دیواری قرار داشت که سالها قبل و در زمان استیلای رومیان ساخته شده بود. در فاصله یکشنبه ۲ تا چهارشنبه ۵ سپتامبر ۱۶۶۶ این قسمت قرون وسطایی لندن که در داخل دیوار رومی شهر قرار داشت در اثر یک آتش سوزی بسیار بزرگ به طور کلی ویران شد و از بین رفت. آن آتش سوزی مهیب وست‌مینستر که ناحیه اشراف نشین آن زمان لندن (وست اند کنونی) بود، قصر چارلز دوم، قصر وایت هال و نواحی فقیر نشین حومه لندن را نیز تهدید کرد ولی به آنها آسیبی نرساند. تعداد ۱۳٬۲۰۰ خانه مسکونی، ۸۷ کلیسای محلی، کاتدرال سنت پل و بیشتر ساختمان‌های دولتی شهر در آن آتش سوزی غیر قابل کنترل سوخت و منهدم گردیدند. تخمین زده شده است که خانه و سرپناه ۷۰٬۰۰۰ نفر از کل ۸۰٬۰۰۰ ساکنین آن موقع لندن تماما در آتش از بین رفت و نابود گردید. با این که آمار تعداد کشته شدگان در این آتش سوزی هرگز مشخص نشده است، همیشه اعتقاد بر این بوده است که تعداد کسانی که جانشان را در این آتش سوزی بزرگ از دست دادند آنچنان زیاد نبوده است چرا که به طور رسمی فقط نام تعداد قلیلی به‌عنوان قربانیان این فاجعه به ثبت رسیده است. اما مدتی است عده‌ای از پژوهشگران این باور را به چالش کشیده‌اند و اندک بودن تعداد کشته شده گان ثبت شده را به دو دلیل می‌دانند: اول آنکه در قرن هفدهم و در زمان آن آتش سوزی کسی به فکر ثبت نام مردگان طبقات فقیر و حتی متوسط نبوده است و دوم آنکه شدت آتش به حدی بوده است که به احتمال زیاد شناسایی جسد بیشتر قربانیان که به طور کامل سوخته و به خاکستر تبدیل شده بوده‌اند امکان پذیر نبوده است. این شهر در ابتدای قرن بیست و یکم مساحتی حدود ۱۳۵۰ کیلومتر مربع داشته است.