معرفی هرات

معرفی هرات

هرات

مختصات: شرقی′۱۱°۴۲شمالی′۲۱°۳۴ / 42.183 غرب34.35 جنوب / -42.183;-34.35 (نقشه)
هرات
مسجد جامع هرات
اطلاعات کلی
نام رسمی :     هرات
کشور :     افغانستان Flag of Afghanistan.svg
ولایت :    

هرات
نام محلی :     در افغانستان هِرات و در ایران هَرات
نام‌های قدیمی :     هریوا، هَریو، هَری
اسکندریه آریا، آریا
Red pog.svg
هرات
Afghanistan locator map.svg

مردم
جمعیت     ۳۴۹٫۰۰۰ نفر
(برآورد سال ۲۰۰۶)
زبان‌های گفتاری:     فارسی
جغرافیای طبیعی
ارتفاع از سطح دریا :     ۹۳۳ متر[۱]
اطلاعات شهری
شهردار :     محمد سلیم تره کی
پیش‌شماره تلفنی :     ۰۴۰

وب‌گاه :     وبگاه رسمی دولتی هرات

هِرات مرکز ولایت هرات در غرب افغانستان است.

هِرات پس از کابل و قندهار سومین شهر پرجمعیت افغانستان و مرکز دومین ولایت بزرگ افغانستان، ولایت هرات است و قطب صنعتی این کشور و مهمترین کانون فرهنگی و تاریخی افغانستان بشمار می‌آید.[۱][۲]. رودخانه معروف هریرود از کنار این شهر می‌گذرد. هرات با جمعیت ۳۴۹٫۰۰۰ نفر (برآورد رسمی سال ۲۰۰۶)، سومین شهر پر جمعیت افغانستان است. و همراه با کابل، قندهار و مزار شریف یکی از چهار شهر بزرگ افغانستان به شمار می‌آید. باشندگان اصلی هرات به زبان فارسی با لهجه هراتی سخن می‌گویند.

هرات را در گفتارهای ادبی و رسمی هرات باستان می‌گویند. این شهر از بابت مناره‌ها و معماری‌های عالی و مجلل خود شهرت دارد و در گذشته و حال، هرات یکی از مراکز عمدهٔ آموزش شمرده شده‌است.این شهر در سال ۲۰۰۹ پس از بررسی شهرهای مختلف جهان توسط سازمان یونسکو شامل برنامه هزار شهر و هزار زندگی این سازمان گردید.[۳].
فهرست مندرجات


    * ۱ نام‌شناسی
          o ۱.۱ نام‌های تاریخی
    * ۲ تاریخ
          o ۲.۱ گذشته درخشان
          o ۲.۲ تاریخ پیش از اسلام
          o ۲.۳ تاریخ پس از اسلام
          o ۲.۴ معاهده پاریس و جدایی از ایران
          o ۲.۵ تلاش دوباره برای الحاق به ایران
          o ۲.۶ تاریخ معاصر
          o ۲.۷ وضعیت سیاسی جاری
    * ۳ جغرافیا و اقلیم
          o ۳.۱ رودها
          o ۳.۲ آب و هوا
          o ۳.۳ بادهای ۱۲۰ روزه
    * ۴ فرهنگ و هنر
          o ۴.۱ سرشناسان
    * ۵ اقتصاد و بازرگانی
          o ۵.۱ محصولات کشاورزی
    * ۶ مدیریت شهری
          o ۶.۱ شهرداری
          o ۶.۲ نمای شهر
    * ۷ آب و برق
    * ۸ ترابری
          o ۸.۱ ترابری زمینی
          o ۸.۲ ترابری هوایی
                + ۸.۲.۱ میدان هوایی هرات
                + ۸.۲.۲ میدان هوایی شیندند
          o ۸.۳ ترابری ریلی
    * ۹ ورزش
          o ۹.۱ ورزش بانوان
    * ۱۰ آموزش
          o ۱۰.۱ مدرسه‌های هرات
          o ۱۰.۲ دانشگاه هرات
    * ۱۱ گردشگری
          o ۱۱.۱ مکانهای تاریخی
          o ۱۱.۲ پارک‌های شهر
          o ۱۱.۳ هتل‌ها
نام‌شناسی

بیشتر تاریخ‌شناسان ریشهٔ نام هرات را برگرفته از نام ایرانی باستان «هَرَیو» که به معنی «پُرشتاب» است می‌دانند. نام سرزمین باستانی هریوا و پایتخت آن از نام رودخانه هریرود که در آن جاری است گرفته شده‌است. «هَرَیو-» را با «سَرَیو-» (Saráyu-) در زبان هندی کهن سانسکریت که نام رودخانه‌ای بوده‌است همانند می‌دانند. برگرفتن نام سرزمین‌ها و شهر اصلی آنها از نام رودخانه در سرزمین‌های باستانی شرقی فلات ایران معمول بوده‌است. مثال دیگر نام اوستایی «باخذی-» (Bāxδī) و پارسی باستانی «باختریش-» (Bāxtriš) یا بلخ امروزی که از نام رودخانهٔ بلخاب (به یونانی: باکتروس) گرفته شده‌است و همچنین نام اوستایی «هَرخوَیتی-»، پارسی باستانی «هَرَهُوَتی-» و سانسکریت «سَرَسوَتی-» (Sárasvatī-) که از نام رودخانهٔ ارغنداب گرفته شده است”.[۴][۵]
 نام‌های تاریخی

به اوستایی: هَرویوَه (Harōiva)، در یشت ۱۰٫۱۴ (یشت چهاردهم مِهریَشت) و وندیداد ۱٫۹ (فرگرد یکم وندیداد) از اوستا

به پارسی باستان: هَرَیوه (Haraiva)، در سنگ‌نبشته‌های هخامنشی

به پارسی میانهٔ ساسانی: هَریو (Harēv)، در سنگ‌نبشته‌ای از شاپور یکم در کعبه زردشت واقع در نقش رستم

به پهلوی: هَری (Hariy)، در فهرست پایتخت‌های استان‌های امپراتوری ساسانیان به زبان پهلوی

در دورهٔ اسکندر مقدونی: اسکندریه آریانِه (به یونانی: Αλεξάνδρεια, η Αρειανή / الکساندریا آریانه)، یا بطور ساده‌تر اسکندریه آریا

به یونانی باستان: آریا Ἀρεία (نباید با نام یونانی سرزمین باستانی آریانه (Arianē) اشتباه شود)

به لاتینی: آریا (Aria)
 تاریخ

هرات پیش از کشف اقیانوس هند در گذرگاه جاده ابریشم قرار داشت.[۶]. و نقش بزرگ را در بازرگانی میان شبه قاره هند، شرق میانه، آسیای مرکزی و اروپا بازی می‌کرد. هرات از لحاظ موقعیت جغرافیایی در طول تاریخ بستر مناسب تلاقی مدنیت‌های شرق و غرب نیز به شمار می‌رفت. ازینرو هرات یکی از گهواره‌های تمدنی تاریخ پر بار خراسان شناخته می‌شود.
گذشته درخشان

در گذشته‌های دور گفته می‌شد که «جهان اقیانوسی است و دراین اقیانوس مرواریدی هست و آن مروارید هرات است.».[۷]

هرات در فَرگَرد نخست وندیداد اوستا بنام هَرویوا (Harōiva) آمده‌است که «ششمین سرزمین و کشور نیکی که من، اهورامزدا، آفریدم هَرویو و دریاچه‌اش بود.»[۸]

و در یَشت چهاردهم مِهریَشت از اوستا آمده‌است که «آن جا که رودهای پهناور و ناوتاک با انبوه خیزابهای خروشان، به ایشکَتا و پوروتا می‌خورد و به سوی موئورو، هَرویو، گاوا-سوغدا و هوارِزم می‌شتابد.»[۹][۱۰]
تاریخ پیش از اسلام

هروی‌ها (به یونانی: آرین‌ها) دسته‌ای از تیره‌های آریایی بودند که در هزارهٔ دوم پیش از میلاد، زادبوم خود در آسیای مرکزی را رها کرده و از ناحیهٔ رودخانهٔ آمودریا (اکسوس یا جیحون) به داخل فلات ایران روی آوردند و در سرزمینی بارور، پیرامون هریرود (به لاتینی: Arius) جای گرفتند. نام سرزمینشان را به نام این رودخانه، هریوا نامیدند، که کم و بیش با ولایت هرات امروزین همانند است.

در سده‌های واپسین هفتم و آغازین ششم پیش از میلاد، هریوا بدست مادها افتاد و پس از انقراض مادها بدست کورش بزرگ، یکی از ساتراپی‌های هخامنشیان بشمار می‌رفت. مرکز فرمانروایی هخامنشیان در قصری در شهر آرتاکوانا بود. در سنگ‌نبشته‌های هخامنشی، هریوا (Haraiva) در فهرست ساتراپی‌های هخامنشیان آمده‌است.
ارگ هرات، اثری بجای‌مانده از روزگار اسکندر مقدونی

به قول مورخ یونانی هرودت، اسکندر مقدونی در ۳۳۰ قبل از میلاد، آرتاکوانا مرکز ساتراپی هریوه را گشود. وقتی اسکندر به این شهر آمد، آرتاکوانا شهر آباد و مرفهی بود. شهربان (ساتراپ) هریوه در آن زمان ساتی برزن نام داشت. اگر چه باشندگان هریوا بسختی مقاومت کردند اما سپاهیان اسکندر موفق به فتح شهر شده و آن را ویران و بسیاری از باشندگان آن را بقتل رسانیدند. اسکندر پس از تصرف شهر، در آنجا دژی برای نظامیان خود ساخت که بقایای آن هنوز باقی است. هدف از ساختن این دژ، حفظ نظامیان از شورش احتمالی مردم شهر بود. اسکندر سپس شهر را دوباره آباد کرد و نامش را «اسکندریه آرئیا» نهاد و باشندگان بازماندهٔ آرتاکوآنا را بدین شهر که هرات امروزین باشد تحویل کرد.

بعد از مرگ اسکندر (در سال ۳۲۳ ق.م.)، هریوا جزئی از قلمرو سلوکیان درآمد. تا اینکه بعد از سال ۲۴۰ ق.م. دو سرزمین همسایهٔ هریوا یعنی باختر و پارت از سلطهٔ سلوکیان مستقل شدند. دراین زمان هریوا جزئی از قلمرو دولت یونانی باختری نوبنیاد درآمد. در بین سال‌های ۲۰۸ و ۱۹۰ ق.م. آنتیوخوس سوم (ملقب به کبیر) پادشاه سلوکی توانست قلمروش را تا سرزمین‌های شرقی گسترش دهد و دوباره هریوا بدست سلوکیان افتاد. در سال ۱۶۷ ق.م. مهرداد یکم پادشاه مقتدر اشکانی با شکست دادن اوکراتید هریوا و برخی از سرزمین‌ها را از سلوکیان گرفت. ازین به بعد هریوا جزئی از قلمرو اشکانیان باقی ماند.

هرات در دورهٔ ساسانیان در سنگ‌نبشته‌ای در کعبه زردشت واقع در نقش رستم بنام هریو (Harēv) و در فهرست پایتخت‌های استان‌های امپراتوری ساسانیان به زبان پهلوی بنام هری (Hariy) یاد شده‌است..[۱۱] در دورهٔ ساسانی از مراکز مهم نظامی و منطقه مرزی در مقابله با هیاطله بوده‌است. پیش از حملهٔ اعراب مسلمان به خراسان دارای اقلیت مسیحی نستوری بود. این شهر مرکز شراب سازی هم بود.

در سال ۳۱ ه.ق. (حدود ۶۵۰ م.) یا کمی پس از آن باوجود مقاومت سرسختانهٔ هروی‌ها، شهر به دست اعراب مسلمان فتح شد.
[ویرایش] تاریخ پس از اسلام

در دورهٔ اعراب، یعنی در قرون وسطی، هرات همراه با نیشابور، مرو و بلخ یکی از چهار قسمت (چهار ربع) ایالت خراسان بود و بزرگترین شهر باستانی سلطنت‌های خراسان شد.

هرات را دل خراسان نیز خوانده‌اند.[۱۲] بیهقی در تاریخ خود می‌گوید: «در سنه ثمان و اربع مائه فرمود ما را تا هرات رفتیم که واسطه خراسان است». در نزهةالقلوب حمدالله مستوفی آمده‌است: «هرات هوایی در غایت نیکویی و درستی دارد، و پیوسته در تابستان شمال وزد و در خوشی آن گفته‌اند: اگر در سرزمینی خاک اصفهان و باد هرات و آب خوارزم گرد آیند مرگ در آنجا بسیار کم است... در این شهر در حین حکومت ملکان غور دوازده هزار دکان آبادان بوده و ششهزار حمام و کاروانسرا و طاحونه و سیصدوپنجاه‌ونه مدرسه و خانقاه و آتش‌خانه و چهارصدوچهل‌وچهارهزار خانه مردم‌نشین بوده‌است... مردم آنجا (هرات) سلاح‌ورز و جنگی و عیارپیشه باشند و در آنجا قلعه‌ای محکم است و آن را شمیرم خوانند. بر دوفرسنگی شهر بر کوه آتشخانه‌ای بوده‌است که آن را ارشک گفته‌اند. و این زمان قلعهٔ امکلجه می‌گویند و مابین آتشکده و شهر، کنیسهٔ نصاری بوده‌است».

این شهر هم مرکزی برای مسیحیت تحت نفوذ کلیسای نستوری و هم پایگاه مهم تصوف، یعنی نظریه زاهدانه اسلام به شمار می‌رفت. افرادی از پیروان «نقشبندیه» و «چشتیه»، انجمنهای اخوت صوفیه به مقامات وزارت و صدارت عظمی رسیده‌اند.

هرات مثل اکثریت مناطق دیگر خراسان با هجوم مغول در ۱۲۲۲ م. از بنیاد ویران شد و بیش از نیمی از اهالی بومی آن قتل عام و یا آواره شدند.[۱۳]

هرات بین سالهای ۶۴۳ تا ۷۸۴ ه‍.ق. پایتخت دودمان آل کرت بود. تیمور لنگ در سال ۷۸۴ هرات را گشود و آل کرت را نابود ساخت. در جریان این حمله هرات بار دیگر ویران و هزاران نفر کشته شدند. شاهرخ فرزند تیمور و همسرش گوهرشاد بیگم پایتخت تیموریان را در سال ۱۴۰۱ م از سمرقند به هرات منتقل کردند.
مسجد جامع هرات اثری بجای‌مانده از دوران غوریان و تیموریان

هرات در دوره تیموریان به اوج رونق رسید و سده پانزدهم میلادی دوران طلائی هرات بود. زیرا هرات دراین دوران از لحاظ پرورش نقاشان، معماران و موسیقیدانان خود به عنوان «فلورانس آسیا» شهرت پیدا کرده بود. در آن زمان مساجد و کاخ‌های زیبا و مجللی ساخته شد که تا این زمان زینت بخش این شهر است. از جمله مجموعه مصلای هرات، یک مدرسه و مسجدی که دوازده مناره در اطراف خود داشت بیشتر قابل ملاحظه‌است. از این مجموعه که به دستور گوهرشاد بیگم بنا شده بود، حالا تنها پنج مناره باقی مانده‌است.

یکی از شاهزادگان تیموری به نام بایسنقر میرزا که خطاطی هنرمند بود، سرپرستی امور هنری را در شهر هرات در دست داشت. در آن زمان، شهر هرات مرکز تجمع هنرمندان شده بود و معروف است که فقط در یک آموزشکدهٔ نقاشی، شصت استاد به تعلیم هنرجویان و انجام سفارشات محوله اشتغال داشتند. معروفترین استادکاران مکتب هرات کمال‌الدین بهزاد است که کتاب مصور و معروفی به نام ظفرنامه تیموری دارد. امیر علیشیر نوایی وزیر سلطان حسین بایقرا که خود نیز نویسنده و شاعر بود به تشویق هنرمندان و ادیبان و ساختن بناهایی در هرات می‌پرداخت.

در ۱۵۰۶ شیبانیان (ازبکان) آسیای مرکزی بر شمال افغانستان و هرات مسلط شدند. اندکی بعد هرات بدست صفویان افتاد. در دوران صفوی هرات مهم‌ترین شهر و مرکز خراسان محسوب می‌شد و همواره مورد طمع ازبکان بود حتی چندبار این شهر به دست ازبکان افتاد. اما سلطه ازبکان بر این شهر به صورت کوتاه مدت بود و آنها از دوره‌های فترت در اوایل سلطنت شاه طهماسب اول و اوایل سلطنت سلطان محمد خدابنده و شاه عباس اول استفاده کردند و هر بار برای مدت کمی این شهر را در اشغال داشتند. گفتنی است شاه عباس کبیر در این شهر به دنیا آمد و تا پیش از به سلطنت رسیدن در این شهر زندگی می‌کرد.
 معاهده پاریس و جدایی از ایران

پس از سقوط صفویان هرات مدتی در اشغال طایفهٔ ابدالی بود و به دست نادر شاه افشار افتاد. پس از مرگ نادر افغان‌ها بر هرات مسلط شدند. انگلستان که از دیر زمان نگران دست اندازی روسیه به هندوستان بوده چشم طمع به سرزمینی دوخته که خود نام افغانستان بر آن نهاده بود تا بتواند آن را به صورت حایلی میان متصرفات آسیایی روسیه و هندوستان درآورد و مانع پیشروی روسیه به سوی اقیانوس هند و آسیای جنوبی شود. در دوران معروف به بازی بزرگ ماموران بریتانیایی در هرات فعال بودند و از جدایی آن از حکومت ایران پشتیبانی می‌کردند. در ۱۲۴۹ ه.ق. عباس میرزا از سوی فتح‌علی شاه قاجار مامور پس گرفتن هرات از افغان‌ها شد[نیازمند منبع]. مرگ عباس میرزا در راه مشهد این کار را ناتمام گذاشت. محمد شاه قاجار نیز کوششی برای فتح هرات کرد که ناکام ماند. در زمان ناصرالدین شاه قاجار، دوست محمدخان، حاکم کابل و قندهار هرات را گرفت. نیروهای ناصرالدین شاه تحت فرمان حسام‌السلطنه هرات را محاصره کردند و در سال ۱۲۷۳ این شهر را گرفتند. با مداخلات بریتانیا در جنوب ایران و بحرانی شدن روابط ایران و بریتانیا طی عهدنامه‌ای که در ۱۲۷۳ ه.ق. (۲۳ جنوری ۱۸۵۷ میلادی) در پاریس بین نماینده ایران و سفیر بریتانیا امضا شد قرار شد که نیروهای بریتانیا از بنادر و جزایر جنوب ایران خارج شوند و در عوض ایران نیز سپاهیان خود را از هرات فراخواند و بناچار از شهر هرات و غرب افغانستان امروز صرف نظر کند. هرات که از زمان تاسیس کشور ایران به دست کوروش بزرگ همیشه بخشی وفادار از ایران و کانون فرهنگ و ادب این سرزمین، و برای مدتی نیز شاهزاده نشین ایران و مقر حکومت خراسان بود به همراه قسمت‌هایی از شرق هریرود به بعد به متصرفات امیر افغان (دوست محمدخان) ضمیمه گردید.
[ویرایش] تلاش دوباره برای الحاق به ایران

پس از چندی میرزا حسن خان سفیر ایران در لندن متن اولیه قرار دادی با انگلیس را تنظیم کرد که بر اساس آن هرات به ایران باز گردد. متن اولیه قرار داد را برای ناصرالدین شاه می‌فرستند، وی در خواست استخاره می‌کند و به بهانه بد آمدن استخاره قرار داد را لغو می‌کند. بدین ترتیب بازگرداندن هرات به ایران رد می‌شود.[۱۴]
 تاریخ معاصر
اسماعیل خان والی پیشین هرات

در تاریخ معاصر افغانستان هرات از استبداد داخلی، تحجر، تعصب و تجاوزات خارجی بیش تر از دیگران رنج کشیده‌است . هرات سراسر سده نوزدهم را در میان کشمکش‌های سرداران سدوزایی و محمدزایی و بازی بزرگ سپری نمود.

هرات در سده بیستم سرنوشت دراماتیک تر از سدهٔ ماقبل آن داشت. از ۱۵ تا ۲۰ مارچ ۱۹۷۹ (۲۴ - ۲۹ حوت ۱۳۵۷) اولین قیام تحت نام قیام بیست و چهار حوت افسران و سربازان حکومتی و مردم هرات علیه حکومت تحت حمایت شوروی نورمحمد تره‌کی با شعارهای مذهبی سر بلند کرد که به سرکوب خونین هراتی‌ها منجر شد.

هرات در تا پایان سال حمله شوروی به افغانستان ویرانی‌های زیادی را متحمل شد و تعداد زیادی از شهروندان آن کشته، زخمی و یا معلول شدند.

پس از سقوط حکومت دکتر نجیب الله، آخرین رئیس جمهور تحت حمایت شوروی در افغانستان و تسلط مجاهدین بر افغانستان، اسماعیل خان به همراه نیروهای تحت امرش، وارد شهر هرات شد و کنترل آن را در دست گرفت. اسماعیل خان تا سال ۱۳۷۴ خورشیدی، فرمانده قل اردوی شماره چهار اردوی افغانستان در غرب کشور و والی ولایت هرات بود.

در سال ۱۳۷۴، طالبان بعد از نبردهای در ولایت فراه موفق به تصرف شهر هرات شدند و مانند سایر ولایات قوانین منحصر به حکومت خودشان را در هرات نیز تطبیق کردند.

در طول سه دهه گذشته و در جریان اشغال افغانستان توسط شوروی، جنگ‌های داخلی در افغانستان در دوران حکومت مجاهدین و دوره طالبان، هزاران تن از باشندگان هرات، از خشونت‌ها در کشورشان، به ایران مهاجرت کردند.

پس از تهاجم آمریکا و نابودی طالبان توسط آمریکا، بار دیگر کنترل هرات و ایالات غربی در سال ۱۳۸۰، بدست اسماعیل خان افتاد و اسماعیل خان پروژه‌های بزرگ سازندگی و بازسازی را در این شهر به اجرا گذاشت.

در سال ۲۰۰۴ میلادی، ولایت هرات شاهد چند درگیری خونین میان نیروهای دولتی تحت امر اسماعیل خان و دیگر فرماندهان محلی بود. هواداران اسماعیل خان معتقد بودند که بیشتر این درگیریها، به تحریک دولت کابل، به منظور سست کردن بیناد حاکمیت اسماعیل خان در هرات انجام می‌شود.

با پیروزی حامد کرزی در انتخابات ریاست جمهوری افغانستان در ماه اکتبر سال ۲۰۰۵، اسماعیل خان هم به عنوان وزیر انرژی به مرکز رفت و سید حسین انوری به‌عنوان والی جدید هرات تعیین شد، در سال ۱۳۸۸ داکتر محمد یوسف نورستانی بعنوان والی بجای سید حسین انوری تعیین شد.

در مهم‌ترین رویداد معاصر هرات، شهر هرات از شانزدهم تا بیستم اکتبر ۲۰۰۷ میزبان هفدهمین نشست وزیران خارجه سازمان همکاری‌های منطقه‌ای (اکو) بود.
[ویرایش] وضعیت سیاسی جاری

هرات در سال‌های اخیر نابسامانی‌های سیاسی را گذرانده‌است اما نسبت به برخی وضعت امنیتی بهتری دارد طی چند سال اخیرآدم ربایی و دزدی‌های مسلحانه بزرگترین چالش‌های امنیتی در هرات بودند. داکتر داود صبا والی فعلی هرات است و فرماندهی پلیس هرات را محمد سالم احساس به عهده دارد.
 جغرافیا و اقلیم
رودها
 آب و هوا

هرات دارای آب و هوایی معتدل است، بهاری دلپذیر، تابستانی با بادهای زیاد که به بادهای ۱۲۰ روز معروف اند، پاییزی معتدل و زمستانی نه چندان سرد است. تنها زمستان ۱۳۸۶ به عنوان سخت‌ترین زمستان تاریخ معاصر هرات شناخته می‌شود که در آن بر اساس ارایه گزارش سایت رسمی ولایت هرات، یکهزار تن کشته شدند.
[نهفتن]Weather-rain-thunderstorm.svgآب و هوای هراتNuvola apps kweather.svg
    ژانویه     فوریه     مارس     آوریل     مـــــه     ژوئـن     ژوئیـه     آگوست     سپتامبر     اکتبـر     نوامبر     دسامبر     سـال
گرم‌ترین
C°     ۱۷     ۲۱     ۲۵     ۳۰     ۳۶     ۴۰     ۴۲     ۴۰     ۳۷     ۳۱     ۲۵     ۲۱     ۴۲
میانگین‌گرم‌ترین‌ها
C°     ۵     ۸     ۱۳     ۲۱     ۲۶     ۳۳     ۳۶     ۳۵     ۳۱     ۲۳     ۱۵     ۸     ۲۱
میانگین‌سرد‌ترین‌ها
C°     -۱     ۱     ۵     ۱۲     ۱۶     ۲۲     ۲۵     ۲۴     ۲۱     ۱۴     ۷     ۲     ۱۲
سردترین
C°     -۱۲     -۸     -۷     ۱     ۳     ۱۰     ۱۵     ۱۲     ۱۱     ۳     -۳     -۷     -۱۲
بارش
mm     ۴۳     ۳۸     ۳۸     ۳۳     ۱۵     ۳     ۲     ۲     ۳     ۱۰     ۲۵     ۳۰     ۲۳


منبع ودربیس[۱۵] اکتبر ۲۰۰۸
 بادهای ۱۲۰ روزه
نوشتار اصلی: بادهای ۱۲۰ روزه هرات‎

بادهای یکصد و بیست روزهٔ هرات در اثر بوجود آمدن مرکز فشار بلند در سفیدکوه و مرکز فشار پست وادی هرات بوقوع می پیوندد و مدت یکصد و بیست روز از اوایل جوزا الی اوآخر سنبله ادامه می یابد.
 فرهنگ و هنر

هرات به شهر علم و فرهنگ نیز شهرت دارد، شهرت هرات به این نام بیشتر بخاطر شاعران، نویسنده گان و هنرمندانی است که از گذشته‌ها تا کنون در این شهر پرورش یافته‌اند. شهر هرات دارای چندین انجمن ادبی و هنری است که در این میان انجمن ادبی هرات با سابقه‌ای طولانی از شهرت بیشتری برخوردار است.

انجمن ادبی هرات، شاعران و نویسنده گان معاصر را حمایت می‌کند و برنامه‌های آموزشی نیز برای نو شعر پرداختگان دارد. رییس این انجمن محمد مسعود رجایی استاد داشنگاه هرات است.

انجمن‌های دیگر ادبی مانند انجمن ناظم هروی و انجمن اخلاق و معرف نیز فعالیت گسترده‌ای در هرات دارند.

شمار زیادی از هنرمندان معاصر معروف موسیقی افغانستان نیز اهل هرات هستند که معروف‌ترین آنان استاد امیر محمد، استاد محمود خوشنواز، جلیل احمد دل آهنگ، عبدالوهاب مددی، امیر جان صبوری، تواب آرش و شکیب مصدق هستند.
سرشناسان
آرامگاه خواجه عبدالله انصاری در شمال شهر هرات
آرامگاه ملکه گوهر شاد بیگم در نواحی مرکزی شهر هرات
اثری از استاد کمال الدین بهزاد یکی از مشاهیر هرات در عرصه منیاتوری

این شهر آرامگاههای بزرگان اولیا و علما را در خود جای داده از این جمله می‌توان آرامگاه خواجه عبدالله انصاری معروف به «پیر هرات»، بزرگترین شاعر صوفی هرات، جامی، امام فخر رازی و خواجه محمد ابوالولید را نام برد. آرامگاه خواجه عبدالله انصاری در روستای گازرگاه در شمال شهر هرات است که به فرمان شاهرخ تیموری ساخته شد.

هرات در برخی منابع داخلی به خاک اولیاء الله معروف است. این سرزمین تاریخی، همواره کانون علم و فرهنگ بوده، علماء و فضلای بزرگ را در دامان خویش پرورانیده‌است. در فهرست زیر نام تعدادی از آنها که در هرات بدنیا آمده یا زیسته‌اند آمده‌است:

    * خواجه عبدالله انصاری مشهور به پیر هرات، عارف و شاعر سدهٔ پنجم هجری
    * مولانا عبدالرحمن جامی، شاعر سدهٔ نهم هجری
    * امام فخر رازی، شاعر سدهٔ ششم هجری
    * کمال‌الدین بهزاد، نقاش و مینیاتوریست عصر تیموریان
    * امیر علیشیرنوایی، دانشمند و شاعر عصر تیموریان
    * میرعلی هروی، خوشنویس عصر تیموریان
    * مولانا حسین واعظ کاشفی، واعظ عصر تیموریان
    * میرخواند، مورخ عصر تیموریان
    * گوهرشادبیگم، همسر سلطان شاهرخ تیموری، یکی از زنان نیکوکار و نامدار
    * معین الدین شاهرخ تیموری، از بزرگترین پادشاهان تیموری و شاهی هنرپرور و ادب دوست
    * شاه عباس یکم، نامدارترین شهریار دوران صفوی
    * ساتی‌برزن، والی هریوا، در عصر داریوش سوم، آخرین شاهنشاه هخامنشی
    * خواجه محمد ابوالولید، واعظ سدهٔ سوم هجری
    * خواجه علی موفق بغدادی، شاعر سدهٔ سوم هجری
    * فوشنجی هروی، عارف سدهٔ چهارم هجری
    * شهزاده قاسم، از نوادگان پیامبر اسلام
    * شهزاده عبدالله، از نوادگان پیامبر اسلام
    * سلطان آغا
    * خواجه غلطان ولی، استاد خواجه عبدالله انصاری
    * ملا ناسفنج
    * سید عبدالله مختار، از بزرگان مشایخ هرات
    * ابوعبدالله هروی، از مشایخ تصوف
    * سیفی هروی، مورخ سدهٔ هشتم هجری و مؤلف تاریخ‌نامه هرات
    * استاد محمدعلی عطارهروی، خوشنویس معاصر
    * صابر هروی، نویسنده و پژوهشگر
    * محمد کریم هروی، دوتار نواز
    * استاد مشعل، مینیاتوریست
    * سیدای کرخی، شاعر
    * نادیا انجمن، شاعر

 اقتصاد و بازرگانی
ساختمان مرکز تجارت هرات در مرکز این شهر

هرات به علت داشتن مرز با مشترک با دو کشور جمهوری اسلامی ایران و جمهوری ترکمنستان و دارا بودن دو بندر مهم اسلام قلعه در غرب و تورغندی در شمال به مرکز اصلی تجارت و کسب و کار افغانستان تبدیل شده‌است. اجناس وارداتی از کشورهای ایران و ترکمنستان در این شهر ارزانتر است، شهرک صنعتی هرات از بودجه گمرک هرات توسط اسماعیل خان بنا شد، دهها کارخانه تولیدی در این شهرک مشغول تولید اند

۱ مواد غذایی ۲ پلاستیک ۳ قـنـد و شکلات ۴ شرکت‌های پلی واتلین ۵ مصالح و اجراات ساختمانی ۶ صنایع چوب ۷ نوشابه سازی ۸ رنگ سازی و مواد شیمیائی ۹ بسته بندی و مونتاژ موتورسیکلت ۱۰ برق رسانی ۱۱ سنگبری ۱۲ فلزکاری و فلزات ۱۳ پوست و چرم

گمرک هرات به عنوان یکی از بزرگترین منابع در آمد دولت افغانستان بشمار می‌رود.

هزاران بازرگان در هرات به فعالیت آغاز کردند، اوج فعالیت آنان در زمان حاکمیت اسماعیل خان در این منطقه بود، پس از آن با خراب شدن اوضاع امنیتی تاجران و بازرگان هرات یکی پی دیگری تهداد و یا ربوده شدند.عده‌ای از آنان نیز فرزندان شان ربوده شدند، سپس در یا در بدل پول رها شدند و در غیر آن کشته شدند.

از سال ۱۳۸۷ تا اکنون برخی از شرکت‌های تولیدی به علت نام امنی مسدود شدند و تعداد زیادی از بازرگانان و تاجران هرات به مقصد سایر کشورها ترک گفتند.
[ویرایش] محصولات کشاورزی
انگور لعل از انواع بینظیر انگور هرات

انگور هرات از شهرت بسیاری برخوردار است. نظامی سمرقندی در چهارمقاله می‌گوید: «...و در سواد هری صد و بیست لون انگور یافته شود هر یک از دیگری لطیف تر.» مشهورترین اینها انگور فخری، لعل، کشمشی، عسکری، حسینی و ... است. اولین انگوری که می‌چینند و به بازار می‌آید «رَوچه» نام دارد. بخش‌های کوچک یک خوشهٔ انگور را در زبان گفتاری «تلیس» می‌گویند و چوب یا سیخی که از خوشه پس از خوردن انگور می‌ماند «خجوم» می‌گویند. هرات در قدیم بدلیل داشتن انواع انگور مرغوب یکی از مراکز شراب (می) سازی در جهان محسوب می‌شده‌است.

از میوه‌های هرات می‌توان انواع انگور از قبیل :انگور فخری، انگور لعل، انگور کشمشی، انگور عسکری، انگور پوشنگی، انگور حسینی، انگور روچه، انگور لوغی، انگور صاحبی، انگور کس نداره، انگور آبی، انگور مسکه، انگور شنگول خانی، انگورمیراحمدی _ انواع خربزه، انواع زردآلو، انواع انار، انواع بهی، انواع انجیر، انواع بادام، انواع توت، انواع شفتالو، انواع آلو، انواع هندوانه، انواع سیب، انواع ناک انواع گردو و انواع امرودو را نام برد.
 مدیریت شهری
[ویرایش] شهرداری

شهرداری هرات شامل ۱۰ ناحیه‌است که اداره هر منطقه به عهده مدیر آن ناحیه‌است. شهردار هرات هم محمدسلیم تره‌کی است. شهر هرات دارای ده ناحیه‌است، که بر اساس اعداد از ناحیه یک الی ناحیه ده نامگذاری شده‌اند. معروف‌ترین مناطق شهر هرات در ناحیه شرق شهر، جکان و نو آباد، در مرکز شهر چهار راهی مستوفیت، شهر نو، در شمال شهر قول اردو و منطقه تخت صفر، در غرب شهر درب ملک و برامان و در جنوب شهر بکر آباد، درب عراق و درب ملک هستند.
 نمای شهر
نمایی از ساخت خانه‌های جدید در هرات

شهر هرات به دو بخش تقسیم شده‌است، شهر جدید هرات و شهر کهنه هرات، در شهر جدید در سالهای اخیر خانه و منازل نو با سبک نوین ساخته شده‌است اما عموما تخریب خانه‌های شهر کهنه هرات مجاز نیست.

شهر جدید هرات امروزه مرکز اصلی شهر هرات و مناطق جنوبی و شمالی آن را تشکیل می‌دهد، مناطقی مانند بکر آباد به تازگی ایجاد شده‌اند، خانه‌های مدرن در مناطق شمالی شهر هرات نیز شهر جدید و کهنه هرات را به دو چهره متفاوت از یک شهر تبدیل ساخته‌است.

شهر کهنه هرات مساحت سطحی آن به یک کیلو متر مربع بالغ می‌شود و در ۶۲ درجه ۲۰ دقیقه طول شرقی و۳۴ درجه و ۴۵ دقیقه عرض شمالی واقع است. این شهر به چهار بخش مستقیم تقسیم می‌گردد.

   1. محله قطبچاق: که از طرف شمال از دروزاه ملک شروع و به چهار سوق منتهی می‌شود.
   2. محله خواجه عبدالله مصری که بازار خوش در آن بخش باقی بوده واین بازار از طرف مشرق شهر شروع به چهارسوق انجام میبابد.
   3. محله باردرانی‌ها و بازار عراق که از طرف غرب آغاز وبه چهار سوق وصل می‌گردد.
   4. محله برج خاکستر که بازار قندهار در آن واقع واز طرف جنوبی شهر شروع شده و به چهارسوق می‌رسد.[۱۶]

شهر کهنه هرات دارای دوکانها و خانه‌های است با معماری‌های کهن و دالان‌های تو در تو که سالانه تعداد زیادی از این مناطق دیدن می‌کنند.چندی قبل وزارت اطلاعات و فرهنگ افغانستان گفت ادامه احداث ساختمان‌های جدید در شهر کهنه هرات، به آثار تاریخی این شهر آسیب‌های جدی وارد می‌کند. در شهر هرات، کمیسیونی مرکب از نمایندگان برخی ادارات دولتی، برای حفاظت از آثار تاریخی و باستانی این شهر تشکیل شده‌است. این کمیسیون، هم اکنون بر بازسازی شهر کهنه هرات توسط بخش فرهنگی بنیاد آقاخان، نظارت دارد.

به گفته مقامات دولتی در هرات حتی برای احداث ساختمان‌های یک طبقه و دو طبقه هم اجازه نیست.
 آب و برق
 جوی انجیل‎


 ترابری

هرات دارای وضعیت ترابری بهتری نسبت به برخی از مناطق افغانستان است با آنکه هنوز وضعیت راه‌های زمینی شهر به برخی از ولسوالی‌ها نامناسب است اما هرات دارای چهار شاهراه بزرگ است که این شهر را به دو کشور ایران و ترکمنستان و ولایت‌های ولایت بادغیس، ولایت‌های جنوبی و در نهایت به کابل پایتخت افغانستان وصل می‌کند.

هرات دارای یک فرودگاه نظامی و یک فرودگاه غیرنظامی است، قرار است هرات برای اولین بار در افغانستان از طریق راه آهن به شهر خواف در استان خراسان ایران وصل شود.
ترابری زمینی

هرات در سالهای اخیر روند رو به رشدی در زمینه راه سازی داشته‌است، در واقع هر چهار راه اصلی منتهی به هرات از بهترین و استانداردترین بزرگراه‌های افغانستان هستند.

در شمال هرات بزرگراه تورغندی با فاصله ۲۰۰ کیلومتر هرات را به ترکمنستان وصل می‌کند، این بزرگراه توسط شوروی سابق در اصل به هدف انتقال وسایط نظامی شوروی از ترکمنستان به افغانستان پیش از حمله شوروی به افغانستان احداث شده بود. عبور تانک‌های جنگی در طول سال‌های جنگ باعث وارد آمدن خساراتی به این بزرگراه شد ولی در سالهای اخیر این بزرگراه توسط دولت افغانستان بازسازی شد.

در غرب هرات بزرگراه ۱۱۰ کیلومتری اسلام قلعه، هرات را به کشور ایران متصل می‌سازد این بزرگراه از محل کمک‌های ایران برای افغانستان اعمار شده‌است.

در جنوب هرات بزرگراه تازه بازسازی شدهٔ هرات - کابل، هرات را به مناطق جنوبی، شرقی افغانستان و در نهایت به کابل مرکز افغانستان وصل می‌کند، این بزگراه نیز در سالهای اخیر توسط دولت افغانستان و چند شرکت هندی بازسازی شده‌است.

در شرق هرات بزرگراه هرات ارملک (یا ارملغ) در سالهای اخیر ساخته شده‌است، این بزرگراه که یکی از زیباترین راه‌های غرب افغانستان است با بودجه دولت افغانستان توسط شرکت راهسازی ایرانی ۱۱۵ احداث شد و قرار است تا شهر قلعه نو مرکز ولایت بادغیس امتداد یابد و از انجا غرب افغانستان را با شمال کشور وصل کند. این بزرگراه همانند بزرگراه هرات اسلام قلعه بخشی از پروژه شاهراه زمینی ایران و تاجیکستان از طریق افغانستان است.
 ترابری هوایی

هرات دارای دو فرودگاه است که هر دوی آنها در جنوب هرات در ولسوالی‌های گذره و شیندند واقع شدند.

میدان هوایی هرات برای پروازهای غیرنظامی و میدان هوای شیندند برای پروازهای نظامی در نظر گرفته شده‌است.
 میدان هوایی هرات
نوشتار اصلی: فرودگاه هرات

میدان هوایی (فرودگاه) هرات در فاصله ۱۳ کیلومتری جنوب شهر هرات در ولسوالی گذره موقعیت دارد، این فرودگاه که یکی از بزرگترین و قدیمی‌ترین فرودگاه‌های افغانستان است از وضعیت استاندارد خوبی برخوردار نیست .

روزانه سه پرواز داخلی از هرات به کابل، قندهار، مزار و نیمروز و در هر پانزده روز یک پرواز خارجی از هرات به شهر مشهد ایران از همین فرودگاه صورت می‌گیرد.

اما پروازهای متعلق به موسسات کمک رسانی و نظامیان خارجی مستقر در همین فرودگاه روزانه به بیش از سی پرواز می‌رسد.
[ویرایش] میدان هوایی شیندند
نوشتار اصلی: فرودگاه شیندند

میدان هوایی (فرودگاه) شیندند پس از میدان هوایی پگرام دومین فرودگاه بزرگ نظامی افغانستان و دومین پایگاه بزرگ نظامیان خارجی در افغانستان است، هم اکنون هیچ پروازی متعلق به دولت افغانستان از این فرودگاه انجام نمی‌شود، این فرودگاه در پی حمله ایالات متحده امریکا و متحدانش به افغانستان مورد بمباران شدیدی قرار گرفت و هواپیماهای بمب افگن روسی بجا مانده از حمله شوروی در افغانستان در این فرودگاه نابود شدند.
[ویرایش] ترابری ریلی
نوشتار اصلی: راه آهن هرات خواف‎

قرار است هرات برای اولین بار در افغانستان از طریق راه آهن به شهر خواف خراسان ایران وصل شود.
 ورزش

در هرات نسبت به بسیاری از ولایات افغانستان امکانات بیشتری برای ورزشکاران افغان در دسترس است، اما این امکانات به هیچ وجه کافی نبوده‌است.

وزرشکاران هرات زیر اداره آمریت ورزشی هرات اداره‌ای از ریاست المپیک افغانستان ورزش می‌کنند.

در هرات ورزش‌های با توپ به ویژه فوتبال، ورزش‌های رزمی و کشتی بیش از همه معمول است.

تیم‌های ورزشی معروف فوتبال هرات، استقلال هرات، اتفاق هرات و انصاری هرات هستند. تیم فوتبال استقلال هرات در سال ۱۳۸۵ قهرمان اولین دوره فوتبال در سطح افغانستان زیر نام جام وحدت ملی شد.

هرات دارای یک ورزشگاه بیست هزار نفری فوتبال است که سالانه مسابقات لیگ برتر و دسته اول هرات در آن برگزار می‌گردد.

یک مجمتع بزرگ ورزشی که از سوی اسماعیل خان والی پیشین هرات تهداب گذاری شده بود، کماکان به دلایل نامعلوم کار اعمار آن متوقف شده‌است. تقریبا ۴۰ تا ۵۰ درصد کار اعمار این مجتمع به پایان رسیده‌است.
[ویرایش] ورزش بانوان

در سالهای اخیر ورزش بانوان در هرات بوِیژه پس سقوط حاکمیت طالبان رشد داشته‌است.

در شهر هرات بانوان در چند رشته ورزشی از جمله بسکتبال، والیبال و ورزش‌های رزمی فعالیت می‌کنند.ورزش دختران چندین بار با مخالف تعدادی از تندروان موجه شد.

ناهید پیروز استاد رشته شوتوکان کاراته در هرات و قهرمان کاراته زنان افغانستان چندی قبل به بی بی سی گفت:
«     ما برای کسانی که با ورزش زنان مخالفت می‌کردند کنفرانس‌های متعددی گذاشتیم و در مورد فوائد ورزش برای زنان صحبت کردیم.      »

[۱۷]

مسوولین ورزش در هرات گفته‌اند که بیش از یک هزار زن در سیزده ورزشگاه زنانه موجود در هرات، ورزش می‌کنند. او هم چنان گفته‌است هم اکنون هزاران زن و دختر در این ورزشگاه‌ها ثبت نام نموده و به علت کمبود ظرفیت پذیرش، منتظر دوره‌های بعدی هستند. او ضمن خرسندی از این موضوع گفت: "مردم و جامعه پذیرفته‌اند که ورزش حق مسلم زنها است. اکثر فامیلها مشوق دخترانشان در پیشبرد ورزش هستند.[۱۸]
آموزش
 مدرسه‌های هرات

    * لیسه انقلاب
    * لیسه سلطان
    * لیسه امیر علی شیرنوایی
    * لیسه جامی
    * لیسه محجوبه هروی
    * لیسه مهری هروی
    * لیسه هاتون هروی
    * لیسه زراعت
    * لیسه تجربوی
    * لیسه مولانا عبدالله هاتفی
    * لیسه گوهرشاد

 دانشگاه هرات
 دانشگاه هرات
نمایی از دانشگاه هرات

دانشگاه هرات، در سال ۱۳۶۷ خورشیدی، در زمان حکومت دکتر نجیب‌الله، تأسیس شد. نخستین دانشکده دانشگاه هرات، دانشکده ادبیات بود.

دانشگاه هرات هم‌اکنون یازده دانشکده، به شرح زیر دارد:

    * دانشکده ادبیات
    * دانشکده هنرها
    * دانشکده دانش کامپیوتر
    * دانشکده زراعت (کشاورزی)
    * دانشکده اقتصاد
    * دانشکده انجنیری (مهندسی)
    * دانشکده حقوق و علوم سیاسی
    * دانشکده طب (پزشکی)
    * دانشکده ساینس (علوم)
    * دانشکده شرعیات (الهیات)
    * دانشکده پیداگوژی (تعلیم و تربیت)
گردشگری
مکانهای تاریخی
پل مالان، اثری تاریخی و دیدنی در هرات
مصلای هرات، اثری دیدنی بجا مانده از دوران تیموریان در هرات
مسجد جامع خرقه مبارکه، مسجدی دیدنی در منطقه پایحصار هرات

هرات شهری باستانی است و بناهای تاریخی بسیاری دارد. اسکندر مقدونی، ارگ هرات را که به قلعه اختیار الدین هرات مشهور است، ساخته‌است و بنای عظیم آن اکنون یکی از کهن‌ترین و زیباترین اماکن هرات است. فارس‌ها، ترک‌ها، مغول‌ها و ازبک‌ها برای تسخیر این قلعه جنگیده‌اند. در اواخر دوره محمد ظاهر شاه و دوران سردار داود خان، بودجه‌ای برای بازسازی آن اختصاص دادند که در پایان دوره داودخان دوباره احیا و بازسازی شد. برج و باروهای بزرگ این قلعه از دوردست‌ها دیده می‌شود.

مسجد جامع بزرگ شهر هرات نیز که به پنجمین مسجد جامع بزرگ جهان شهرت دارد یکی از شگفتی‌های این مرز و بوم است. ساختمان این مسجد به این دلیل که پیش از اسلام نیز عبادتگاه آریایی‌های یکتاپرست بوده، بیش از ۱۴۰۰ سال قدمت دارد و مساحت آن به ۴۶ هزار و ۷۶۰ متر مربع می‌رسد. این بنای زیبا و شگفت انگیز که چند هزار سال قدمت دارد در سال ۲۹ هجری بعد از گرایش مردم هرات به دین اسلام، از حالت ساختمان معبدی بزرگ به مسجد مسلمانان بدل شد.

گذشته از ارگ هرات و مسجد جامع، گازرگاه شریف (آرامگاه پیر هرات)، شاهرخ میرزا، مناره‌ها، مسجد گوهرشاد بیگم و چشت شریف از جمله بناهای تاریخی هرات است. علاوه بر این مقبره‌ها و آرامگاه‌های مولانا، جامی، امام فخر رازی، شهزاده قاسم، شهزاده عبدالله، سلطان آغا، خواجه غلطان ولی، ملا واعظ کاشفی، ملا ناسفنج وسید عبدالله مختار، قدمت فرهنگی این شهر را به رخ هر بازدید کننده‌ای می‌کشد.

حوضها و آب انبارهای تاریخی شهر هرات نیز از مظاهر مهم معماری و تمدن این شهر به حساب می‌آمده‌اند. از نظر فن معماری و ارزشهای تاریخی، آب انبارهای هرات، به مهم‌ترین بناهای تاریخی این شهر، همچون مساجد و مزارات آن پهلو می‌زند.

از دیگر آثار تاریخی هرات پل مالان است که یکی از بناهای تاریخی هرات و از پلهای زیبا و تاریخی افغانستان می‌باشد که بر روی رودخانه هریرود در منطقه مالان ساخته شده‌است. این پل در سال ۵۰۵ هجری قمری (برابر با ۱۱۱۰ میلادی) و در زمان سلطان سنجر سلجوقی به همین شکلی که اکنون هست، با اندک تفاوت، ساخته شد.

در سال ۱۹۷۸ میلادی به دنبال حفاری‌های باستان‌شناسی که در هرات جریان داشت، چهار کنیسه بنام ملا آشور، غول، یوآو و چهارمی بدون نام، کشف شد که همه آنها در قسمت‌های قدیمی شهر باردورانی و مُهمندها قرار داشتند. بعدها کنیسه ملا آشور تبدیل به مکتب و کنیسه غول به عنوان مسجد حضرت بلال نام گرفت، ولی کنیسه یوآو هنوز با مشخصات اصلی‌اش باقی مانده. هرات بزرگ‌ترین جامعه یهودی افغانستان را دارا بوده‌است و یهودیان محلی به شکل فرهنگی با یهودیان ایران در ارتباط بودند. یهودیان افغانستان که بیشتر در هرات، کابل، بلخ و بعضا در غزنی می‌زیسته‌اند، پیشینه طولانی در این کشور دارند. بودوباش یهودیان در هرات بیشتر در شهر قدیم هرات و در محدوده بازار عراق و محلهٔ مُهمندها بوده و اکثریت آنان به فعالیت‌های تجارتی اشتغال داشتند. مهاجرت یهودیان هرات به دیگر کشورها، با تشکیل دولت اسرائیل در سال ۱۹۴۸ میلادی و همزمان با آغاز جنگ اعراب و اسرائیل و تشدید مخالفت‌ها با یهودیان شروع شد که با کودتای ثور سال ۱۳۵۷ و جنگ‌های داخلی، آخرین بازماندگان یهودی از هرات خارج گردیدند.[۱۹]

برخی از آثار تاریخی این شهر به دستور مقامات طالبان ویران شد. برخی دیگردر اثر جنگ‌های بیست سال اخیر و بی توجهی لطمه دیده‌است.

در سال ۲۰۰۸ شهر قدیم هرات برندهٔ جایزه میراث فرهنگی آسیا-اقیانوسیه در سازمان علمی فرهنگی آموزشی (یونسکو) سازمان ملل شد.[۲۰]
[ویرایش] پارک‌های شهر

شهر هرات دارای چند پارک است که بزرگترین و معروفترین آن پارک تخت صفر است. تخت صفر در دامنه‌های نسبتاً هموار شمالشرق شهر هرات واقع شده واز فراز تپه‌های آن منظره شهر را به خوبی می‌توان تماشا کرد، اولین تهداب و نام گذاری آن به زمان تیموریان هرات. روایت برفراز تپه‌ای که اکنون بلندترین نقطه وشامل باغ تخت صفر است، گوهرشاد بیگم ملکه مشهور، بخواهش پدرش ملاصفرگاوچران تختی ساخته بوده تا ملاصفر برآن بنشیند و چریدن گله گاو را مراقبت نماید وچون منطقه‌ای مرتفع ودارای چشم انداز وسیع می‌باشد.

پارکهای ملت، شیدایی، فرهنگ، میر داوود و مجتمع تفریحی استقلال از جمله پارکهای دیگر معروف هرات هستند. پارک اکو که به تازگی توسط اعضای اکو تهداب گذاری شده‌است مورد استقبال زیاد مردم قرار گرفت.

هتل ۵ ستاره که میان تخت صفر و باغ ملت است منظره زیبایی را در بالای شهر هرات به وجود آورده‌است.

روزهای تعطیل عمومی، و همچنین جمعه‌ها و چهارشنبه‌ها تعدادی از مردم بیرون از خانه غذا می‌خورند.

مردم هرات عموما نسبت به مردم سایر ولایت افغانستان به تفریح و گردشگری علاقه بیشتری دارند.
 هتل‌ها
هتل پنج ستاره در منطقه‌ای بین تخت صفر و باغ ملت در هرات

شهر هرات دارای چند هتل معروف است. زیباترین و مجلل‌ترین هتل هرات هتل پنج ستاره‌است، پنج ستاره میزبان وزاری خارجه کشورهای عضو اکو بود، هتل پنج ستاره با نمای دلچسب توسط مهندسان ترکی و تمویل از بودجه گمرک هرات توسط اسماعیل خان والی پیشین هرات در سال ۱۳۸۵ ساخته شده‌است.

ساخت هتل پنج ستاره با هزینه زیاد پس از برکناری اسماعیل خان، برای شهردار هرات مشکل آفرین شد. عبدالجبار ثابت دادستان کل افغانستان شهردار هرات را به اتهام ساختن این هتل به دادگاه کشاند، اما پس از مدتی جنجال آن پایان گرفت. پس از آن هتل موفق در قلب شهر هرات میزبان میهمانان خارجی و داخلی هرات است.

معرفی دهلی

دهلی 
GateIndia.jpg
India gate.jpg

دروازه هند یاایندیا گیت بنای یادبود سربازان هندی کشته شده در جنگ جهانی اول
—  اطلاعات کلی  —
نام رسمی     دهلی
کشور     هندوستان
استان     دهلی
—  مردم  —
جمعیت     ۱۳۷۸۲۹۷۶(آمار سال ٢٠٠۱)
مساحت     ۱۴۸۴(کیلومترمربع)
زبان های گفتاری     زبان هندی و غیره
دین    
—  اطلاعات شهری  —
وزیر اعظم     شیلا دیکشیف
پیش شماره    
ناحیه زمانی     +۵:۳۰(از گرینویچ) ۵:۳۰+(از گرینویچ)


دهلی دومین کلانشهر بزرگ هند است و دهلی نو، پایتخت هند، نیز بخشی از این کلانشهر است. دهلی طبق سرشماری سال ۲۰۰۱ با جمعیتی برابر ۱۳٬۷۸۲٬۹۷۶ نفر جمعیت مرکزی [۱] و بیش از ۲۲ میلیون نفر در کلان شهر دهلی یکی از بزرگترین شهرهای هند است و با قدمتی افزون بر ۵۰۰۰ سال به همراه دمشق و بنارس از قدیمی‌ترین شهرهای جهان محسوب می‌شود. این شهر تاکنون ۱۱ بار ویران گشته و از نو ساخته شده‌است.[۲] دهلی قدیمی‌ترین ناحیه مسکونی جهان به‌شمار می‌رود که تاکنون همواره مسکون بوده‌است.[۳] دهلی آمیخته‌ای است از جامعه سنتی و مدرن و نمودی است از اجتماع مذاهب، قومیت‌ها و فرهنگ‌های مختلف.


فهرست


    * ۱ جغرافیا
    * ۲ آب و هوا
    * ۳ تاریخ
    * ۴ گردشگری
          o ۴.۱ اماکن مذهبی غیر اسلامی
          o ۴.۲ پارک‌ها
          o ۴.۳ مراکز خرید
    * ۵ زبان
    * ۶ دانشگاه‌ها
   

 جغرافیا

شهر دهلی در ناحیه مرکزی نیمه شمالی هند و در ساحل غربی رود یامونا (جمنا) واقع شده و دارای ۲۳۹ متر ارتفاع از سطح دریا است. وسعت ناحیه پایتختی ملی دهلی برابر ۱۴۸۳ کیلومتر مربع است که ۷۰۰ کیلومتر آن ناحیه شهری و ۷۴۳ کیلومتر مربع ناحیه روستایی است [۳] و از بزرگترین کلانشهرهای جهان محسوب می‌گردد. ناحیه پایتختی ملی دهلی یا ایالت دهلی که دهلی‌نو مرکز آن می‌باشد، از طرف شرق به ایالت اوتارپرادش و از طرف شمال، غرب و جنوب به ایالت هاریانا محدود می‌گردد. و تماما بر روی جلگه رود گنگ واقع است.[۳]



[ویرایش] آب و هوا

دهلی به تناسب سایر مناطق هندوستان به‌داشتن هوای نچندان مطلوب مشهور است. از طرفی گرما و خشکی بیابان‌های راجستان را دارد و از طرفی سرمای هیمالیا. بین آوریل تا اکتبر هوا گرم و سوزان است معمولاً بالای ۴۰ درجه سانتی گراد. در فصل باران‌های موسمی به‌ویژه در ماه‌های ژوییه و اوت باران‌ها سیل‌آسا هستند و در زمستان مخصوصاٌ در دسامبر و ژانویه دما تا نزدیکی صفر پایین می‌آید.[۲]

به‌طور کلی دهلی دارای سه فصل آب و هوایی است: ۱- فصل باران‌های موسمی یا مانسون از اول ماه جون به مدت ۴ تا ۵ ماه. ۲- فصل سرما از اول ماه نوامبر به مدت ۴ ماه و فصل گرما از اواسط ماه مارچ به مدت ۳ ماه. آب و هوای دهلی در بهار گرم و مرطوب است و باید از کولر گازی استفاده کرد. در طول زمستان نیز حداقل برای ۳ ماه نیاز به استفاده از بخاری احساس می‌شود.


[ویرایش] تاریخ

از سال ۱۷۷۲ تا ۱۹۱۱ شهر کلکته پایتخت هندوستان بود ولی به خاطر مرکزیت دهلی، جرج پنجم بریتانیا، که در دههٔ ۱۹۰۰ پادشاه هند به‌شمار می‌آمد پایتخت را از کلکته به دهلی نو منتقل کرد.

این شهر دارای پنج هزار سال قدمت است و آثار دوران تمدن موهنجودارو و یا دره رود سند در آن یافت شده‌است. دهلی اولین پایتخت حکومت مسلمانان از قرن دوازده تا ۱۹ میلادی بوده و طی قرون متمادی، جنگها و ویرانیهای فراوانی را به خود دیده‌است که از مهمترین آنها حمله تیمور و نادر شاه به این شهر را می‌توان نام برد. تخت طاووس و الماس معروف دریای نور از غنائم با ارزشی است که از این شهر به ایران منتقل شده‌است.

اولین جنگ برای استقلال سرزمین هند، درسال ۱۸۷۵ در شهر دهلی به وقوع پیوست. انگلیسی‌ها در سال ۱۹۱۱ مرکز حکومت خود را از کلکته به این شهر انتقال دادند. طراحی و احداث دهلی نو بلافاصله پس از استقرار حکومت انگلیسی‌ها، توسط یک معمار برجسته انگلیسی به نام «ادوین لوتینز» در جنوب دهلی آغاز گردید. دهلی نو پس از استقلال به‌عنوان پایتخت هند معرفی شد.

 گردشگری
قلعه سرخ یا رد فورت

در کلان شهر دهلی اماکن تاریخی و گردشگری زیادی موجود است و این شهر از ظرفیت قابل قبولی برای پذیرایی گردشگران برخوردار است. از مهمترین اماکن جلب گردشگر در این شهر می‌توان به مراکز زیر اشاره کرد:


قلعه سرخ (رد فورت یا لال قلعه Red Fort or Lal Qila)
نوشتار اصلی: قلعه سرخ

بزرگترین مرکز جلب توریست در دهلی است. که دستور احداث این قلعه را شاه جهان امپراتور گورکانی، وقتی که پایتخت خود را از اگرا به دهلی تغییر داد، صادر کرد. ساخت آن نه سال به طول انجامید و در سال ۱۶۴۸ تکمیل شد. این قلعه به وسیله دیواری از سنگهای قرمز رنگ محصور گشته که طول آن ۵/۲ کیلومتر و ارتفاع آن از ۱۶ تا ۳۳ متر متغیر است. [۴]

این بنا شامل بخش‌ها و اجزاء محتلفی است که شامل تالارها، ایوان‌ها و بناهای گوناگون خصوصی و عمومی باشکوه و زیبایی است که معروفترینشان را می‌توان به‌این ترتیب نام برد:[۲] [۴][۵]

    * دروازه لاهور (Lahore Gate)، دروازه دهلی (Delhi Gate)، دروازه فیل (Elephant Gate)، چاتاچوک (Chatta Chowk)، نقاره‌خانه (Naqqar Khana) یا نوبت خانه (Naubat Khana)، دیوان عام (Diwan-i-Am)، کرسی (Qursi) یا تخت شاهی، لال پرده (Lal Pardah) یا پرده قرمز، باغ حیات بخش (Hayat Baksh Bagh)، دیوان خاص (Diwan-i-Khas)، خاص محل (Khas Mahal)، موسامان بُرج (Mussaman Burj)، نهر بهشت (Nahr-i-Behisht)، میزان عدالت (Scale of Justice)، ساوان و بادان (Sawan and Bhadon)، ظفر محل (Zafar Mahal)، حمام (Hammam)، زنانه (Zenana) یا اندرونی، ممتاز محل (Mumtaz Mahal)، رنگ محل (Rang Mahal)، دعوت‌خانه (Daawat Khana)، موتی مسجد (Moti Masjid) یا مسجد مروارید و دو موزه است.

آن‌را با قلعه دیگری که به همین نام «قلعه سرخ» مشهور است و در آگرا ساخته شده، نباید اشتباه گرفت.
مسجد جامع دهلی

مسجد جامع دهلی
نوشتار اصلی: مسجد جامع دهلی


مسجد جامع دهلی یا «مسجد جهان نما» از بزرگترین مساجد هندوستان و از باشکوهترین مساجد در جهان اسلام است. این بنا به دستور شاه جهان سازنده تاج محل در سال ۱۶۵۶ میلادی ساخته شده‌است. این مسجد که روبروی قلعه سرخ، در قسمت دهلی قدیم قرار دارد، یکی از مراکز مهم مسلمانان هند به شمار می‌رود. محوطه خارجی این مسجد می‌تواند بیش از ۲۵ هزار نمازگزار را در خود جای دهد و ازجمله اشیاء باستانی که در این مسجد نگهداری می‌شود، قرآنی است که روی پوست آهو نوشته شده‌است.[۶] برای ساخت این مسجد ۵۰۰۰ کارگر به مدت بیش از ۶ سال کار کرده‌اند.[۷] سقف این مسجد دارای سه گنبد است که روی آن‌ها با مرمرهای سیاه و سفید تزیین شده‌است. دو مناره این مسجد دارای ۴۰ متر ارتفاع هستند.


آرامگاه همایون اولین باغ ساخته شده به سبک ایرانی در شبه قاره

آرامگاه همایون (همایون تمب Humayun's Tomb)
نوشتار اصلی: آرامگاه همایون


همایون دومین پادشاه امپراتوری مغولی هند یا گورکانیان هند بود که پس از پانزده سال که در دربار ایران پناهنده بود به کمک شاه طهماسب اول تاج و تخت خود را باز ستاند و به هند برگشت اما پس از چند ماه به طور ناگهانی و بر اثر سقوط از پله‌های کتابخانه‌اش فوت کرد. این آرامگاه با شکوه به دستور همسر وی حمیده بانو بیگم که در ایران با معماری ایرانی آشنا شده بود ساخته شد. کار ساخت این بنا در سال ۱۵۶۲ یک سال پس از مرگ همایون آغاز و هشت سال به طول انجامید. معماران این باغ سید محمد بن میرک غیاث الدین و پدر وی میرک غیاث الدین بودند که از هرات به دهلی آورده شده بودند. این آرامگاه با الهام از مقابر ایرانی و فضای چهار باغ یا باغ جنت ساخته شده که اولین باغ به این سبک در هندوستان به شمار می‌رود.[۸]


مقبره یا درگاه نظام‌الدین اولیاء در دهلی

درگاه حضرت نظام‌الدین اولیا (Hazrat Khawaja Nizamuddin Auliya)
نوشتار اصلی: خواجه نظام الدین اولیا


آرامگاه صوفی بزرگ هند، خواجه نظام الدین اولیا (۱۲۳۸ - ۱۳۲۵ میلادی) در محلی شلوغ و پرتراکم، میزبان جمع کثیری از زایران مسلمان و غیر مسلمان است. شاه نظام‌الدین اولیاء در ۷۲۵ ه‍.ق در دهلی دیده از جهان فروبست و در همانجا دفن شد. مجموعه درگاه یا آرامگاه وی در مقبره ٔ شکرگنج هندوستان در نزدیکی آرامگاه همایون در محلی شلوغ و پرتراکم که به نام خود او منطقه «حضرت نظام‌الدین» شناخته می‌شود، مورد بازدید تعداد زیادی از مردم و زیارتگاه مسلمانان و اهل تصوف است و هر سال یک روز برای وی در این محل مجلس یادبود تشکیل می‌شود و هزاران مسلمان در آنجا اجتماع می‌کنند و از طرف خطباء خطبه‌ها خوانده می‌شود. آرامگاه امیرخسرو دهلوی از مریدان نظام‌الدین اولیاء بود نبیز در همین مجموعه قرار دارد.


قُطُب منار

قُطُب منار (Qutub Minar)
نوشتار اصلی: قطب منار


ارتفاع این منار عظیم۷۲/۵ متر است که ۳۹۹ پله دارد و بلندترین بنای آجری دنیاست. این بنا از سنگ ساخته شده و جزو اولین بناهای عظیم هند و از نمونه‌های بارز معماری هندو-اسلامی است. تزئینات روی این منار بی نظیر است. این بنا در کنار مسجد قوة الاسلام در سال ۱۱۹۹ میلادی توسط قطب الدین ایبک در جنوب شهر دهلی و بر روی خرابه‌های تعداد زیادی از معابد مربوط به آئین جینیسم ساخته شده است. آنچه این مسجد را جذابتر می‌کند وجود یک ستون مرموز از فلزی ناشناخته است. این ستون فلزی از آلیاژ ناشناخته‌ای ساخته شده که هرگز زنگ نمی‌زند و رنگ عوض نمی‌کند و فرسوده نیز نمی‌شود. این ستون فلزی در صحن اصلی مسجد نسب شده و مربوط به قرن پنجم میلادی است که عامه، حلقه کردن دست از پشت، دور این ستون را خوش یمن می‌دانند. قطب منار همراه با مسجد قوة الاسلام و بقایای چندین بنای قدیمی دیگر «مجموعه قطب» در دهلی را تشکیل می‌دهد.


معبد نیلوفر یا لوتوس تمپل

لوتوس تمپل یا معبد نیلوفر (Bahá'í Houses of Worship یا Lotus Temple)
نوشتار اصلی: لوتوس تمپل


معبد آیین بهائی یا مشرق الاذکار بهائیان در شهر دهلی‌نو است که از معروفترین بناهای مدرن هند به‌شمار می‌آید و به عنوان مادر معابد شبه قاره هند شناخته شده‌است. به معماری این بنا که به شکل گل لوتوس است جوایز معتبر بین‌المللی بسیاری تعلق گرفته و مقالات بیشماری در نشریات معتبر جهانی در باره آن نوشته‌اند.[۹][۱۰]


بنای یادبود مهاتما گاندی (راج گت Raj Ghat)

سکوی چهار گوش ساده‌ای از مرمر سیاه، محل نگهداری خاکستر مهاتما گاندی است که در سال ۱۹۴۸ به قتل رسید. هر ساله در روز سی ام ژانویه، روز شهید، به یاد پدر ملی هند گردهمایی در این محل تشکیل می‌گردد.
دفتر نخست وزیر و وزارت خارجه هند (معروف به ساوت بلاک South Block) در مجموعه راشتراپاتی بهاوان


کاخ ریاست جمهوری راشتراپاتی بهاوان (Rashtrapati Bhavan) و مغول گاردن

در سمت منتهاالیه غربی میدان مرکزی دهلی نو که دروازه هند در میان آن قرار گرفته، مجموعه بزرگ کاخ ریاست جمهوری قرار دارد. دفتر نخست وزیر و وزارت خارجه (معروف به ساوت بلاک South Block) در حاشیه شرقی و ساختمان مدور مجلس هند نیز در حاشیه شمال شرقی این کاخ واقع شده‌است. این مجموعه، بخش اصلی از معماری انگلیسی دهلی‌نو است.

کاخ ریاست جمهوری دارای تالارهای بزرگ و ۳۴۰ اتاق است. باغ زیبا و معروف مغول گاردن در انتهای غربی محوطه این کاخ قرار دارد که سالی یک ماه، بازدید عموم از آن آزاد است.

سالن معروف آشوکا در طبقه دوم این کاخ قرار دارد که محل برگزاری رسمی‌ترین برنامه‌های رئیس جمهور هندوستان است. سقف این سالن و حاشیه فوقانی دیواره‌های آن به مساحتی بیش از ۷۵۰ متر مربع، تماماً با نقاشیهای ایرانی و اشعار فارسی پوشیده شده‌است.
دروازه هند دهلی

دروازه هند (ایندیا گیت India Gate)

این بنای باشکوه با ارتفاع ۴۲ متر در محوطه‌ای باز و نزدیک به کاخ ریاست جمهوری هند توسط معمار انگلیسی دهلی نو در سال ۱۹۳۱ ساخته شده‌است. در واقع یادبودی است برای ۹۰ هزار سرباز هندی که در جنگ جهانی اول کشته شده‌اند و نام این سربازان بر دیوارهای این بنا حک شده‌است. (با دروازه هند در بمبئی اشتباه نشود.)


جنتر منتر یا رصد‌خانه دهلی

جنتر منتر(Jantar Mantar)

این بنا به عنوان مرکز رصدخانه و تحقیقاتی نجومی توسط حاکم جی پور، در سال ۱۷۲۴ ساخته شده‌است. توسط این بنا که دارای محاسبات نجومی است، گردش ستارگان را اندازه گیری می‌کردند.


قلعه کهنه هند (پورانا کیلا Purana Quila)

قلعه کهنه هند معروف به پورانا کیلا بر روی خرابه‌های شهر کهن پاندواها که زمانی درکنار رودخانه یامونا قرار داشته، توسط شیر شاه سوری سلطان افغان که بر همایون شورید و دهلی را تصرف کرد طی سالهای ۱۵۳۸ و ۱۵۴۵ ساخته شده‌است.


آرامگاه صفدر جنگ

آرامگاه صفدر جنگ (Safdarjung's Tomb)

بنای آرامگاه صفدر جنگ، وزیر دربار گورکانی، آخرین سبک معماری باغ مقبره‌ای دهلی در دوران امپراتوری مغولی هند است که در خلال سال‌های ۱۷۵۳ تا ۱۷۵۴ در زمان محمد شاه گورکانی، پادشاه هند، ساخته شده‌است.



آرامگاه عبدالرحیم‌ خان‌خانان در دهلی که از آرامگاه همایون الهام گرفته‌ شده و در نزدیکی همان بنا نیز قرار دارد.

آرامگاه خان خانان (Abdul Rahim Khan-I-Khana's Tomb )
نوشتار اصلی: عبدالرحیم خان خانان


میرزا عبدالرحیم خان‌خانان (۱۷ دسامبر ۱۵۵۶ - ۱۶۲۷ م /۱۴ صفر ۹۶۴ - ۱۰۳۶ ه‍. ق) پسر محمد بیرام‌خان خان‌خانان و از وزیران صاحب‌ قدرت جلال‌الدین اکبرشاه بود که در روند مهاجرت هنرمندان ایرانی به هند نقش مؤثری داشت.

بنای آرامگاه عبدالرحیم خان خانان توسط او برای همسرش در ۱۵۹۵ م ساخته شد و خود او را در ۱۶۲۷ م در همانجا به‌خاک سپردند.[۱۱] این آرامگاه از آرامگاه همایون مشتق شده‌است و نمونه‌ای از یک نسخه جمع و جور از نوع آرامگاه‌های «مکعبی» است که در دهلی زیاد استفاده شده‌است. ازاره‌های دیوارهای بنا در باغی استوار است که نهرهای آب و استخر آن جایگزین باغ بزرگی است که در مقبره همایون دیده می‌شود.[۱۲]

آرامگاه عبدالرحیم خان‌خانان در نزدیکی مجموعه نظام‌الدین اولیاء و در کنار آرامگاه همایون در دهلی واقع است.


بازار چندی چوک

بازار بزرگ چندی چوک (به معنای میدان نقره) که روبه روی قلعه سرخ و در ضلع شمالی مسجد جامع دهلی قرار دارد، توسط جهان آرا بیگم دختر شاه جهان و به دست سازندگان تاج محل ساخته شده‌ و یادآور هنر و تمدن عصر گورکانیان هند است. این بازار سنتی دارای راسته‌های زیادی است که بازار اصلی شهر دهلی (قدیم) را تشکیل می‌دهد. این بازار توسط کانال‌هایی پر از آب به دو بخش تقسیم شده که آب کانال هنگام شب بسان نقره در زیر نور ماه می‌درخشیده‌است.


قلعه تغلق آباد

پایتخت غیاث الدین تغلق در فاصله ۸ کیلومتری از قطب منار قرار دارد که به دلیل استراتژیک احداث گردیده و اکنون تعداد کمی از استحکامات و تالارهای زیر زمینی آن بر جای مانده‌است. براساس برخی حکایات ویران شدن شهر بر اثر نفرین خواجه نظام الدین اولیا بوده‌است.


فیروز شاه کتلا

در شهر فیروزآباد هند، نزدیک به دهلی گیت در قرن ۱۴ میلادی به وسیله فیروز شاه تغلق ساخته شد. ستون معروف سنگی به ارتفاع ۱۴ متر حامل پیغام صلح آشوکا در این محل قرار دارد.


اماکن مذهبی غیر اسلامی
معبد آکشاردام بزرگترین معبد هندوها در جهان

معبد آکشاردام که بزرگترین معبد آیین هندو در جهان به حساب می‌آید، چترپور مندیر (شهر معابد)، بیرلا مندیر، بنگالاصاحب گوردوارا، کلیسای قلب روحانی و معبد ایسکون، از معروفترین معابد و اماکن مذهبی غیر اسلامی در دهلی به شمار می‌روند.


 پارک‌ها
پارک دهلی

لودی گاردن پارک پنج حس (Garden of Five Senses)، نهرو پارک، بودا پارک، پارک آهوها(Deer Park)، پارک دهلی، دلهی ریج، پارک اجمل خان و مجموعه دهولاکن از معروفترین پارک‌های این شهر محسوب می‌شوند.


مراکز خرید

از مراکز عمده خرید برای جهانگردان می‌توان دیلّی هات، جان پت، کانات پَلِس، پالیکا بازار، اَنسال پلازا، آی‏.ان.ای (آینا) مارکت، سروجی نگر، کارول باغ را نام برد. صنایع دستی پارچه‌ای، چوبی و سنگی از بهترین سوغاتی‌های هند است.
[ویرایش] زبان

زبان‌های رسمی این شهر زبان هندی، پنجابی، اردو و انگلیسی می‌باشند.


 دانشگاه‌ها
ترمینال خروجی فرودگاه بین‌المللی ایندرا گاندی دهلی‌نو

دهلی از شهرهای مهم دانشگاهی هند به شمار می‌رود. در سال تحصیلی ۰۵-۲۰۰۴ در دهلی ۱۶۵ کالج دایر بوده‌است شامل ۵ کالج پزشکی ۸ کالج مهندسی.[۱۳] شهر دهلی شش دانشگاه مهم دارد که عبارتند:[۳]

    * دانشگاه جواهر لعل نهرو (Jawaharlal Nehru University) سال تاسیس ۱۹۶۹
    * دانشگاه دهلی (University of Delhi) سال تاسیس ۱۹۲۱
    * دانشگاه جامعه ملی اسلامی (Jamia Millia Islamia) سال تاسیس ۱۹۲۰
    * دانشگاه گورو گوبیند سینگ ایندراپراستا (Guru Gobind Singh Indraprastha University) سال تاسیس ۱۹۹۸
    * دانشگاه ایندرا گاندی (Indira Gandhi National Open University) سال تاسیس ۱۹۸۵
    * دانشگاه جامعه همدرد (Jamia Hamdard) سال تاسیس ۱۹۸۹

افزون بر آن دهلی ۹ دانشگاه مجازی دارد.


همچنین از دیگر مراکز آموزش عالی و تحقیقاتی دهلی می‌توان به این موسسات اشاره کرد:[۳]

    * All India Institute of Medical Sciences
    * Indian Institute of Technology Delhi
    * Netaji Subhas Institute of Technology
    * Delhi College of Engineering
    * Faculty of Management Studies
    * Delhi School of Economics
  

معرفی دمشق

معرفی دمشق
Damascus
—  دمشق  —
دمشق
Demashq.3.jpg
بازار حمیدیه (شهر دمشق)
لقب: «City of Yasmin»
Syria location map.svg
کشور     Flag of Syria.svg سوریه
استان     دمشق
قرماندار     بشر الصبان
مساحت     ۵۷۳ کیلومتر مربع
ارتفاع     ۶۰۰ متر
ناحیه زمانی     ۲+از گرینویچ (EET)

    ۳+از گرینویچ (EEST)

پیش شماره     -
جمعیت     ۱,۶۶۹,۰۰۰ نفر
جمعیت به همراه حومه     ۴,۳۵۶,۰۰۰ نفر

دَمِشْق که آن را شام نیز می‌نامند[نیازمند منبع] بزرگ‌ترین شهر کشور سوریه و پایتخت این کشور است.
فهرست


    * ۱ جغرافیا
    * ۲ وجه تسمیه دمشق و بنای نخستین آن

 جغرافیا

در تقسیمات کشوری سوریه، شهر دمشق همچنین خود یک استان به‌شمار می‌آید و هم‌زمان مرکز استان ریف دمشق نیز هست.[۱]

شهر دمشق را کهن‌ترین شهری که از قدیم به طور مداوم آباد بوده‌است دانسته‌اند. جمعیت آن حدود دو میلیون نفر است.
 وجه تسمیه دمشق و بنای نخستین آن

از آنجا که دمشق، قدیمی‌ترین شهرهای آباد جهان و از مهم‌ترین پایتخت‌های تمدن قدیم محسوب می‌شده[نیازمند منبع]؛ در طول قرون متمادی نام‌های خاصی داشته است.

این امر بیانگر قدمت تاریخی آن که حدودا به پنج هزار سال پیش می‌رسد می‌باشد.

برای دمشق اسامی زیادی ذکر شده است.

اولین نام آن (جلق) و سپس به علت انتساب به جیرون بن سعد بن عاد بن ارم بن سام بن نوح جیرون بوده است.

پس از آن ارم ذات العماد که در قرآن آمده است و همچنین عذرا، بیت رامون، عین الشرق، باب الکعبه، فسطاط المسلمین نیز از نامهای دیگر آن است. دمشق بود.

به نظر برخی مورخان اولین کسی که دمشق را بنا کرد ارم بن سام بن نوح بود که در آن زمین باغی ساخت و طرح عمارت انداخت.

چون بی نظیر و ضرب المثل بود آن را باغ ارم گفتند.

دمشق پایتخت جمهوری عربی سوریه کنونی یا شام قدیم است. تاریخ بنای آن دقیقاً معلوم نیست. طبق کاوشهای سال 1950 میلادی در هزاره چهارم قبل از میلاد در محل آن شهری دایر بوده است. در قرن 15 ق. م تحوطس آن را فتح کرد. در قرن 11 ق. م این شهر پایتخت پر رونق سرزمین آرامیان بود. در 333 ق.م اسکندر مقدونی آن را تصرف کرد و در دوره گسترس مسیحیت، مردم گسترش مسیحیت، مردم آن توسط پولس قدیس مسیحی شدند.

در سال 14 ه.ق یا 639 میلادی با فتح دمشق توسط خالد بن ولید، اسلام به آن راه یافت و دوره سیادت هزار ساله روم بر آن خاتمه یافت. از این پس یکی از مراکز مهم جهان اسلام شد. عمر برای حکمرانی این منطقه، معاویه بن ابی سفیان را برگزید دمشق تا پایان عمر مقر اصلی معاویه بود .

در دوره امویان نیز دمشق پایتخت اصلی همه حاکمان بود که این عنوان در دوره بنی عباس به بغداد منتقل شد. امویان در قرن هشتم میلادی مسجد عظیمی در این شهر بنا کردند که هم اکنون به مسجد عظیمی در این شهر بنا کردند که هم اکنون به مسجد اموی معروف است.
در سال 1382 ابراهیم پاشا آن را به کمک مردم شهر که قبلاً بر ضد عثمانیها قیام کرده بودند گرفت

معرفی بانکوک Bangkok

معرفی بانکوک
Bangkok
—  بانکوک  —


—  اطلاعات کلی  —
نام رسمی     بانکوک
کشور     تایلند
استان     بانکوک
—  مردم  —
جمعیت     ۸٬۱۶۰٬۵۲۲ (آمار سال ٢٠٠۷)
مساحت     ۱,۵۶۸.۷۳۷ (کیلومترمربع)
زبان‌های گفتاری     تایلندی
دین     
—  اطلاعات شهری  —
فرماندار     آپیراک کوسایوتین
پیش شماره     
ناحیه زمانی     ۷+(از گرینویچ)

    ۷+(از گرینویچ)

پایتخت و بزرگترین شهر کشور سلطنتی تایلند است که بر کرانه رودخانه چائوفرایا در حدود 24 کیلومتری شمال خلیج تایلند برفراشته شده و شهری است فرهنگی دارای ترافیک شلوغ ساختمان های جدید ساز متعدد و مغازه های بزرگ و بیش از 300 معبد بزرگ بودایی بیشتر ساکنان غربی و بیشتر از نصف چینی های تایلند در بانکوک بسر می برند،پاگودای وات چی زنگ 200 پا بلندی دارد و کاخ های شاهی و پارک ها از جاهای دیدنی این شهر است.

پانکوک در 1728 پایتخت کشور تایلند شد. اکنون یکی از شهرهای فعال جنوب شرقی آسیا است و فرودگاه دان موآنگ از فرودگاههای پر رفت و آمد جنوب شرقی آسیا می باشد روزگاری شهر بانکوک را ونیز شرق می نامیدند زیرا کانال های فراوانی در این شهر کنده و مورد استفاده واقع شده است در دهه 1960 بیشتر این کانال ها برای بلوارسازی پر شد.

چینی های مقیم این شهر نقش عمده ای در اقتصاد و تجارت به عهده دارند در حومه شهر فعالیت های کشاورزی مهم صورت می گیرد.

بانکوک در سال 1769 برافراشته شد، در حوضه رودخانه چانوفارایا در کشور تایلند و در ناحیه ای که اغلب کاسه برنج آسیا نام یافته است که بر کرانه خلیج تایلند قرار دارد.

ترکیب قومی 90 تایی و 9% چینی و 1% دیگر آب و هوا در همه سال گرم با درجه گرمای متوسط 25درجه در ماه دسامبر و 30 درجه در ماه آوریل در حقیقت این شهر سه فصل دارد.(مارس تا ماه مه) فصل بارانی(ژوئن تا اکتبر) و فصل سرد(نوامبر تا فوریه) ریزش متوسط باران سالانه 150 سانتی متر.

لقب شهر ونیز آسیا، شهر فرشتگان شهر خدایی اساس حمل و نقل شهر وابسته به راه آبی رودخانه چائوفارایا و یک سری کانال با راههای اتومبیل رو این شهر از روی نقشه ساخته نشده و اغلب بناها در کراه های رودخانه چاکوفارایا ساخته شده.
بانکوک از شده 1700 تاکنون مهمترین و بزرگترین شهر تایلند بوده.

پارک ها:

1. پارک لومفینی کهن ترین پارک کشور است که درآن انواع فضای سبز جالبی وجود دارد و در این پارک رستورانها و بارها قرار دارد

2. پارک شاه راما نهم پارک سلطنتی در 1987 این پارک گشایش یافت که شامل یک پارک عمومی و پارک آبی و باغ گیاه شناسی محل نمایش هنر سنتی تایلند رقص است اما هنرهای دیگری از جمله صنایع دستی را می توان بر شمرد.


کتابخانه ها و موزه ها:

موزه ملی که بزرگترین و جالب ترین موزه در جنوب شرقی آسیاست. در ال 1782 ایجاد گشت که شامل چندین ساختمان است و در آن آثاری 10000 ساله نگهداری می شود این موزه از فرهنگ و تاریخ تایلند چیزهای جالبی دارد.
وات فو یکی از کهن ترین و بزرگترین معابد بانکوک است که درست در جنوب گراند پالاس قرار دارد طول این معبد 35 متر و در آن آثار بودایی وجود دارد و نخستین دانشگاه تایلند نیز در اینجاست.

تاتر ملی بخش تشریفاتی سلطنتی – گالری هنر ملی نیز دیده می شود.

بانکوک یا بانگکوک (به تایلندی: กรุงเทพมหานคร، تلفظ: کرونگتِپ مهاناکُن) پایتخت کشور تایلند است.

جمعیت آن در سال ۲۰۰۷ برابر با ۸٬۱۶۰٬۵۲۲ نفر (با احتساب حومه ۱۰٬۰۶۱٬۷۲۶ نفر) برآورد شده‌است و در کرانه خاوری رود چائو فرایا در نزدیکی خلیج تایلند واقع شده‌است.

با این‌که به‌مدت دویست سال است که نام رسمی و محلی این شهر «کرونگتِپ» بوده‌است، ولی بیشتر خارجیان همواره از نام بانگکوک استفاده می‌کنند. مردم محل نام بانگکوک را برای یکی از مناطق این شهر به‌کار می‌برند.


فهرست مندرجات


    * ۱ نام کامل
    * ۲ تقسیمات کشوری
    * ۳ مراکز تفریحی

 نام کامل

نام کامل شهر بانکوک، چنان که توسط پادشاه بودا یدفا چولالوکه (به انگلیسی: King Buddha Yodfa Chulaloke) تعیین شده است، به عنوان بلندترین نام یک مکان در دنیا در کتاب رکوردهای گینس ثبت شده‌است. این نام که به صورت (انگلیسی: Krung Thep Mahanakhon Amon Rattanakosin Mahinthara Yuthaya Mahadilok Phop Noppharat Ratchathani Burirom Udomratchaniwet Mahasathan Amon Piman Awatan Sathit Sakkathattiya Witsanukam Prasit، تایلندی: รุงเทพมหานคร อมรรัตนโกสินทร์ มหินทรายุธยามหาดิลกภพ นพรัตน์ราชธานี บุรีรมย์อุดมราชนิเวศน์มหาสถาน อมรพิมานอวตารสถิต สักกะทัตติยะวิษณุกรรมประสิทธิ์,)(شنیدن تلفظ) نوشته و تلفظ می‌شود، با تلفیق دو زبان قدیمی پالی و سانسکریت ایجاد شده‌است.
 تقسیمات کشوری

کلانشهر بانکوک با مناطق پیرامون آن به عنوان پایتخت ملی شناخته می شوند و استان یا منطقه ویژه ای مستقل در کنار 75 استان دیگر تایلند به حساب می آیند.

معرفی شهر آتن

آتِن (به یونانی: Αθήνα، تلفظ: آثینا) پایتخت کشور یونان است .
محتویات



نام این شهر تاریخی از آتنا ایزد بانوی خرد و جنگ و الهه نگهبان این شهر گرفته شده است.


جمعیت
جمعیت آتن در محدوده اصلی شهر، در سال ۲۰۰۱ معادل ۷۴۵٬۵۱۴ نفر بوده، در حالیکه جمعیت حومه این شهر بسیار بیش از این بوده و جمعیت شهر با حومه اش حدود ۳.۳۷ میلیون نفر در سال ۲۰۰۵ بوده است.


مساحت

مساحت شهر آتن حدود ۳۹ کیلومتر مربع و مساحت آتن و حومه آن حدود ۴۱۲ کیلومتر مربع می‌باشد.

آتن و حومه اش کلاً حدود ۳.۸۹ میلیون نفر جمعیت دارد که رده هشتم از لحاظ جمعیت را بین کشورهای عضو اتحادیه اروپا دارا می‌باشد.(در سال ۲۰۰۱)

معبد آکروپولیس