معرفی مکزیکو سیتی

عرفی مکزیکو سیتی

آبگیر چاپولتِپـِک در مکزیکوسیتی

مکزیکو سیتی[۱] یا شهرمکزیکو (به اسپانیایی: Ciudad de México) یک کلانشهر واقع در دره مکزیکو (Valle de México) در مرکز کشور مکزیک است.

«مکزیکو سیتی» پایتخت کشور مکزیک است و در ارتفاع ۲٬۲۴۰ متر بالای سطح دریا قرار دارد. جمعیت خود شهر ۸٬۶۰۵٬۲۳۹ نفر و جمعیت کلانشهر برابر با ۲۱،۱۶۳،۲۲۶ نفر است (برآورد سال ۲۰۰۹).


«مکزیکو سیتی» پس از تخریب شهر تنوچتیتلان، مرکز امپراتوری آزتک، که در ۱۳۲۵ بنا شده بود شکل گرفت و هم اکنون یکی از بزرگترین شهرهای جهان است.



شهر مکزیکو با جمعیت چندین میلیونی و ارتفاع زیاد و آسمانی آبی زیبایش این شهر که در مرکز فلاتی عظیم قرار دارد از عصر استعمار رو به گسترش رفت در دوران پورفیریودیاس وضع و شان یک شهر را یافت و پس از انقلاب پایخت بزرگی از کار در آمد هر فرماندار تازه ای خود را موظف می داند چیزی یا به مناسبت احتیاج یا برای آراسته تر و زیباتر کردن این شهر به‌آن بیفزاید همیشه بناهای تازه ای در این شهر در دست ساختمان است خیابانها را پهنتر می کنند و ساختمانهای کهنسال را در هم می کوبند تا جا برای اجرای طرحهای بزرگتر و بهتر باز شود مردم مکزیکو می گویند داریم چهره شهر خود را جراحی پلاستیک می کنیم.

از شهرهای مکزیکو که ساکنان شهرستانها آن را به نام پایتخت می خوانند مجمع اضداد است از یکسو کاخهای کهنسال قرن 17 زمانی که اسباب سر بلندی نایب السلطنه های خود پسند بود و در سوی دیگر ساختمان های سبک فرانسوی با شیروانی های تند شیب و چراغهای پایه بلند(که در سالهای خوش دهه آخر قرن 19 از ضروریات به شمار میرفت) دیوارهای شیشه ای و نمای ساده سر به آسمان ساییده است.

پایتخت مکزیک با چندین میلیون جمعیت چندان بزرگ هست که برای تسهیل رفت و آمد و حمل و نقل احتیاج به راه زیرزمینی داشته باشد اما چون روی مرداب – همان مرداب قدیم تنوک تیتلان – ساخته شده و در زیر آن آب است ساختن راه زیرزمینی ممکن نیست مردم با اتومبیل شخصی تاکسی اتوبوس و تراموا رفت و آمد می کنند و تراکم وسایل نقلیه همیشه در این شهر به چشم می خورد در میان عابران پیاده هم زنان و مردان شیکپوش دیده می شود و هم سرخپوستان پا برهنه که برای فروش مصنوعات و کالای خود به شهر آمده اند.

در آغاز قرن 20 در همه این شهر تنها شش اتومبیل وجود داشت که خانوده های ثروتمند از اروپا وارد کرده بودند. در خیابانهای این شهر گاهی سرخپوستانی دیده می شوند که پوشاک محلی خود را برتن دارند و سوار بر الاغ از لابلای اتومبیلها و اتوبوسها آهسته به دنبال کسب و کار خویش می روند اما نباید تعجب کرد زیرا شهر به اینان نیز تعلق دارد همچنین گاهی بوقلمون فروشهای دوره گردی دیده می شوند که حتی در لماس دو چاپولتپک زیباترین محله مسکونی شهر متاع جندار خویش را توی کوچه و خیابان به راه می اندازند و در پی خریدار می گردند اینان با شلاق درازی که در دست دارند به آرامی بوقلمونها را نوازش می دهند و به هرسو بخواهند هدایت می کنند کدبانوها و مستخدمه ها از خانه ها بیرون نمی آیند و هر بوقلمونی را پسندیدند می خرند معمولاً‌ فریاد فروشندگان با سر وصدای بوقلمونها در هم می آمیزد.

در شهر مکزیک اغلب اوقات زمین لرزه روی می دهد اما آسیب زیادی نمی رساند به علت وقوع زمین لرزه آسمانخراش در این شهر کمیاب است و بلندی ساختمانها تابع مقرراتی است که برای احتراز از آسیب زمین لرزه وضع شده است از زمان پدید آمدن آتشفشان کوچک موسوم به پاریکوتین در فلات مرکزی زمین لرزه روی داده است زیرا پاریکوتین بخارهای زاید زیر زمین را دفع می کند.

میدان زوکالو چشم و چراغ مکزیکو است انسان در این میدان وسیع با‌ آن ساختمانهای مجللش سرسام می گیرد همه خطهای اتوبوس و تراموا از زوکالو می گذرد و هزاران عابر پیاده در روز از آنجا می گذرند فروشندگان دوره گرد این میدان همه چیز از توله سگ و بلیت بخت آزمایی گرفته تا حبوبات و جواهر دزدیده شده می فروشند از بارها و رستورانهای درجه دوم این میدان همیشه صدای موسیقی شنیده می شود.

برجسته ترین ساختمان این میدان نمازخانه ای است همگانی که با سنگهای پرستشگاه بزرگ آزتکها ساخته شده است بزرگترین جنگ میان اسپانیاییها و سرخپوستان در همین میدان صورت گرفت که سرانجام موکتسوما را در کاخش سنگباران کردند و کشتند.

در محل کاخ موکتسوها امروز کاخ دولتی که مقر رییس جمهوری مکزیک است قرار دارد. در تالارها و اتاقهای این کاخ یادگارهای گرانبهایی دیده می شود که از زمان حمله اسپانیاییها به جای مانده است.

کاخ چاپولتپک بر فراز تپه ملخها و رو به روی پاسو دو لارفورما یکی از زیباترین خیابانهای سراسر قاره آمریکا اکنون تبدیل به موزه شده است این کاخ که به دستور ماکسیمیلیان در آغاز حکومتش ساخته شد مدتها مقر ریاست جمهوری مکزیک بود و سپس به دستور رییس جمهور کاردناس قرار شد که آن را به عنوان یک بنای تاریخی حفظ کنند.

دیگر از دیدنیهای مکزیکو دکانها و فروشگاههای بزرگی است که هنوز نفوذ سلیقه فرانسوی در آن ها دیده می شود هر گوشه و کنار محلات کسب شهر کافه هایی هست که کارکنان زن و مرد مؤسسات اوقات فراغت خویش را در آنجا می گذرانند مکزیکو یک کاخ هنرهای زیبا دارد که در آن اپرا اجراء میشود و در تالارهای متعدد آن نمایشگاه برپا می گردد.

مکزیکو دو میدان گاوبازی که هر یکشنبه پر از تماشاگر است استادیوم ملی چندین باشگاه رقص چندین میدان چوگان بازی سیرک و در حومه نیز سه ورزشگاه ییلاقی دارد مردم این شهر به ورزش دلبستگی خاصی دارند.

موزه ملی دانتروپولوژی(مردم شناسی)
این مجموعه موزه ملی مردم شناسی شامل قوم شناسی، مردم شناسی، باستان شناسی از روزگاران پیش از تاریخ مکزیک شامل گنچینه های آزتک ها مایاها زاپوتک ها نیکزتک پوره په چاها و اولمک ها.

هرم مکزیکو
مضاعف تنایوکا(نزدیک مکزیک) تنایوکا که در اصل پیتختن تمدن چی چی بود بعدها به دست ازتکها افتاد. شهر طی مراحلی میان قرنهای 13 و 16 میلادی ساخته شد پلان دو بقعه نما شامل بازسازی بقعه ها و مقطع کهروی هم سازی های ششگانه را نشان می دهد 1:600 نواری از نقش برجسته مار در دور هرم قرار دارد.

کاخ ویسبرگال
شهر مکزیکو فرای دوالورده در 1790 بر روی ویرانه های کاخ کورتز پلان 1:1000 این ساختمان چندین بار گسترش یافته و اکنون دارای سه حیاط خلوت طاقگان دار است خزانه کلیسای جامع مکزیکو ساخته لورنسورودریگس در 1749 تا 1768 پلان 1:600 طرح بنا تقارن محوری دارد.

سالها پیش از ورود باستانشناسان به تئوتی هوآکان نویسندگان جهانگرد این مکان اساطیری را یافته بودند. در سال 1804 الکساندرفن هامبولت ماوشگر در ادامه سفر خود به‌ آمریکای مرکزی چنین نوشت: تنها بناهای یادبودی در دره مکزیکو که حجم یا اندازه اش یک اروپایی را تکان می دهد بقایای دو هرم در تئوتی هوآکان است.

این شهر ویران که تنها یک دهم آن حفاری شده در سی مایلی شمال شرقی مکزیکوسیتی در دره کوهی به ارتفاع 7000 پا از سطح دریا جای دارد. نزدیک به سال 500 ق. م که این شهر باستانی دوران طلایی خود را می گذراند نزدیک به دویست هزار نفر جمعیت داشت و نه تنها نخستین و بزرگترین کلان شهر نیمکره غربی که نیرومندترین شهر آمریکای مرکزی در آن زمان بود از همین جاست که تاریخ مکزیک آغاز می شود زیرا در اینجا زمینه مساعد برای توسعه اقتصاد دینی سیاسی در سرزمینهای بلند مکزیکی وجود داشت نفوذ شهر تا پانصد مایل دورتر یعنی به گواتمالای امروزی رسید هر چند از ساکنان این شهر شیوه زندگی یا رویدادهایی که در اینجا رخ نمود اطلاعی در دست نیست.

مردم تئوتی هواداران هیچ نوشته ای از خود بر جا نگذاشتند و از این رو روشن نیست که زبان آنان چه بود یا خود و شهرشان را چه می نامند نام تئوتی هوآکان از زبان آزتکها گرفته شده که چند سده بعد در دره ساکن شدند و می توان آن را چنین ترجمه کرد.

آنان که خدا شدند سالها پیش از فتح اسپانیاییها افسانه هایی بیشمار از تئوتی هوآکان گفته شده و آزتکها بر این باور بودند که جهانی که آنان میشناختند از تئوتی هوآکان آغاز شده بود آنان ویرانه های رها شده ای را که گمان می کردند تمدن دیرین و از میان رفته غول ها پدید آورده است گاهواره زندگی جایی که خورشید و ماه در آن پدید آ,ده می پنداشتند از اینرو دو هرم تئوتی هوآکان را که گاه در آن آیین قربانی انجام میدادند پرستشکده های کهن دو خدای اصلی کیهان دانسته دو گذرگاه اصلی قدیمی را راه مردگان می نامیدند زیرا بر این باور بودند که ویرانه هایی که در راستای دو محور مرکزی شهر به دارازی دو مایل و پهنای چهل یارد است باید گور کاهنان و شاهان باشد در واقع اینها بقایای پرستشگاهها هستند.

بر خلاف تصورات رازآمیز آزتکها زیستگاههای بیشماری که تئوتی هوآکان را ساخت باید در دوران اوج خوشبختی آنان سرشار از فعالیت و کار بوده باشد. این شهر که در جاده های بازرگانی از سرزمینهای بلند تا ساحل خلیج جا داشت و از آب فراوان بهره مند بود بازاری بزرگ و کارگاههای بیشمار داشت هنر و اخترگویی به شکلی بی سابقه رواج داشت و زمان به شکل تقویم تنظیم شده بود. نگاره های درخشان دیوارهای خانه ها را می آراست و تئوتی هوآکان کلان شهری برجسته پر تنوع و شلوغ و چنان نیرومند بود که به دژ و برج و بارو نیاز نداشت توجه آنان بیشتر به هرم خورشید بود.

بنای سترگ دو و نیم میلیون تنی از آجر و خاک به ارتفاع دویست پا ساخته شده و برای باربری مصالح آن از کامیون یا جانوران باری بهره نگرفته بودند نمای اصلی آن درست هم ردیف نقطه ای است که خورشید در روز انقلاب تابستانی طلوع می کند سراسر شهر با نقشه ای شطرنجی آراسته شده رو به سوی چهار گوشه شطرنج دارد. انگیزه رو به نابودی رفتن این شهر بزرگ نزدیک به سال 600 میلادی روشن نیست. آیا کشاورزانی که گرداگرد شهر می زیستند دیگر نتوانستند خوراک کافی تولید کنند؟ آیا شهر مورد هجوم قبایل سرزمینهای خشک شمالی قرار گرفت؟ اینهای پرسشهایی است که تاکنون بی پاسخ مانده اند برای فرهنگهای آینده آمریکای مرکزی تئوتی هوآکان آرمان و کمال مطلوب گذشته ای شکوهمند شد همچنان که آتن دوران کلاسیک برای اروپاییان.

مکزیکوسیتی در 1521 تاسیس گشت موقع جغرافیایی در آمریکای شمالی در حوضه معروف دره مکزیکو در یک بستر خشک دریاچه تکزکوکو کوههای اطراف شهر با 17877 پا بلندی با آتشفشان فعال پوپوکیت پتی(کوه دودکش) در نزدیکی آن در بلندی 2237 متری از سطح دریا قرار گرفته.

آب و هوا

به واسطه موقع جغرافیایی هوایی سردبا فصل کوتاه متغیر دارد در حالی که برف به ندرت می بارد شب ها در ماههای سرد از دسامبر تا ژانویه یخبندان می شود.

حرارت متوسط 18 درجه در ماههای سردتر به طور متوسط 4/12 درجه و فصل بارانی(ماه مه تا سپتامبر) به طور متوسط 3/17 درجه سانتی گراد میزان ریزش باران سالانه 180 میلیمتر است.

آموزش

شهر از نظر سواد حدود 90% - دوره دبستان 6 سال و متوسطه سه سال و پس از آن دوره کالج در سه سال - در سال تحصیلی 98 – 1997 تقریباً سه میلیون نفر دانش آموز به تحصیل و 168442 نفر معلم به تدریس در 9460 مدرسه مشغول بودند.

مکزیکوسیتی مرکز دانشگاههایی شامل دانشگاه مکزیکو که در 1551 تاسیس شده و بیش از 350000 دانشجو دارد.

انستیتوهای مهمی نیز در شهر مکزیکو دایر است از جمله انستیتو پلی تکنیک و دانشگاهها متروپلی تن و دانشگاه آناهوآک و دانشگاه بین المللی آیالات متحده آنریکا و انستیتوهای خصوصی.

مرکز ملی هنرها در 1994 گشایش یافت که شامل یک کتابخانه و یک تالار کنسرت و کلاسهایی برای سینما رقص موسیقی ودرام است.

کتابخانه ها و موزه ها

تعدادی موزه خصوصی در مکزیکوسیتی وجود دارد از جمله موزه ملی مردم شناسی در پارک چاپولترپک که در آن آثار هنری به نمایش گذاشته شده در این پارک موزه هنر مدرن موزه اولمه دو کارهای مهم کاهلو و دیاکوریوا کتابخانه ملی.

پارک ها و مراکز تفریحی

پارکها و میدان های شهر همواره پر از جمعیت در اواخر هفته است.
یکی از فضاهای باز پارک چایوتیک بناهای بسیار برافراشته شده از جمله آکادمی نظامی اثر چایوتیک مثل موزه های متعدد.

بسیاری از پارکهای دیگر شهر شامل آلامه دا مرکزی نزدیک زوکالو که در 1592 به وجود آمد در آن برنامه هایی برای حفاظت محیط زیست در دست اقدام دارد. پارک کویوکان برای دویدن و قدم زدن که در آن درختان تناور وجود دارد پارک بیابان شیران در جنوب غربی شهر قرار گرفته که در این فضای باز کوهها جنگلها و چشمه ها دیده می شود.
هنرهای نمایشی شهر

شهر مکزیکو یکی از مهمترین مراکز فرهنگی در آمریکای لاتین است که از بسیاری جاها اسپانیانی زبانها را به سوی خود می کشاند کاخ هنرهای زیبا یک تالار اثرا و کنسرت در منطقه وسط شهر قرار دارد که در آن فعالیت های فرهنگی صورت می
گیرد هنر باله و کنسرت در این مرکز اجرا می شود گالری هنرمندان بسیاری از دورترین نقاط دنیا را به خود جذب می کند.

معرفی سمنان

استان سمنان با مساحتی بالغ بر 95815 کیلومتر مربع، 8/5 درصد از کل مساحت خاکی و از نظر وسعت ششمین استان وسیع کشور محسوب می­شود. جمعیت استان سمنان براساس سرشماری سال 1385 بالغ بر 589742 نفر می­باشد که 75 درصد در مناطق شهری و 25 درصد در مناطق روستایی ساکن هستند.

نرخ رشد جمعیت در استان 86/1 درصد و میانگین سنی افراد 2/21 سال و طول عمر متوسط مردم 5/65 سال می­باشد. بر اساس آخرین تقسیمات کشوری استان سمنان دارای 5 شهرستان، 17شهر، 13 بخش، 29 دهستان و 789 آبادی دارای سکنه می­باشد. این استان در همسایگی استان­های مازندران، گلستان، اصفهان، خراسان، تهران و قم قرار دارد.

وضعیت اقلیمی

وجود دو واحد مورفولوژیک اصلی یعنی ارتفاعات البرز در شمال و کویر مرکزی در جنوب، تمامی عوارض طبیعی استان را تحت تاثیر قرار داده و مناظر بسیار چشم گیری را به وجود آورده است. از مهمترین عوارض طبیعی می توان به قله های متعدد اشاره کرد که مهترین آنها عبارتند از: نیزوا، خوش ییلاق، چناشک، شاهوار، سرلک و کلرز.

محددودیت در نزولات جوی و وجود سازندهای تبخیری گچ و نمک دار در مناطق مختلف استان، باعث محدودیت در میزان منابع آب و کاهش کیفیت آن شده است. رودخانه های موجود در این منطقه غالباً به صورت فصلی و خشک رود و فقط در مواقع بارندگی تشکیل سیلاب هایی را می دهند که در نهایت به دشت کویر منتهی می شوند. مهترین رودخانه های استان حبله رود، گل رودبار، چشمه علی، تاش و کال شور هستند.

استان سمنان به خاطر موقعیت جغرافیایی، اقلیم بیابانی و نیمه بیابانی ومحدودیت‌های آب وخاک، از موقعیت کشاورزی مطلوبی برخوردار نیست. تنها دو درصد از کل مساحت استان زیر کشت آبی و دیم است. عمده ترین محصولات این استان را گندم، جو، سیب زمینی، پنبه (وش) بومی و ورامینی، یونجه، اسپرس، شبدر و چغندرقند تشکیل می‌دهند. از لحاظ دام داری این منطقه به علت دارا بودن مراتع از وضعیت نسبتا” خوبی برخورداراست. استان سمنان با ۵/۵ میلیون هکتار مرتع و ۵/۲ میلیون واحد دامی یکی از قطب‌های دام پروری کشور به شمار می‌آید. استان سمنان از مراکز قابل توجه صنایع دستی و از قطب‌های صنعتی کشوربه شمار می‌رود. دراین استان انواع صنایع دستی نظیر قالی بافی، گلیم بافی، نمد مالی، سرامیک و سفال سازی و … وجود دارد.

مطالعات زمین شناسی انجام شده نشان می‌دهد که قدیمی ترین تشکیلات از سنگ‌های پالیوزوییک تا آبرفت‌های کوارترنری دراین منطقه وجود دارد. سنگ‌های دوران دیرین‌زیوی در شمال سمنان، اطراف شهمیرزاد و جنوب ارتفاعات شمال دامغان و شاهرود وجود دارند. سنگ‌های دوران میان‌زیوی در شمال شهمیرزاد در حوالی شیخ چشمه سر و جام دیده می‌شود. رسوبات دوره دوران ترشیاری از سمنان تا آهوان و طبقات گچدار در شمال سمنان دیده می‌شوند. سنگ‌های دوران کواترنری نیز از کوه‌های شمالی تا دشت کویر دیده می‌شوند.

بر اساس اطلاعات موجود علاوه بر واحدهای صنعتی درحال تولید، واحد‌های قابل توجه دیگری نیز در دست ساختمان است که از این تعداد بیش ترین واحد در شهرستان سمنان (۵۶٪) و کم ترین واحد در شهرستان دامغان (۱۳٪) مستقر هستند. نظر به وضعیت زمین شناسی منطقه، این استان از نظر تنوع مواد معدنی نیز یکی از مناطق غنی کشور به شمار می‌آید. معادن فعال استان را زغال سنگ، کرومیت، گچ، نمک، سیلیس، سولفات دوسود، دولومیت، پتاس، خاک‌های صنعتی، مس، سرب، روی، بوکسیت، منگنز، گوگرد، فسفات و...تشکیل می‌دهند.

پیشینه تاریخی

محدوده کنونی استان سمنان، بخشی از ایالت "ورن" یا "ورنه" چهاردهمین ایالت از تقسیمات دوره باستان بوده که در تمام حکومت شانزده گانه اوستایی در مادها و هخامنشیان، بخشی از قلمرو سرزمین پارت را تشکیل می داده است. ایالت مذکور در دوره ساسانیان به "پشتخوارگر" تغییر نام داده اما شامل همان شهرهایی بوده که در ایالت پارت موجود بودند. در دوران سلوکیان و اشکانیان این سرزمین "کومیسنه" یا کومیشان نامیده می شد که پس از اسلام به "کومش" یا "قومس" تغییر نام یافته است. ایالت کومش )قومس) از کانون‌های مهم اسماعیلیان در قرن‌های ششم و هفتم هجری بود. به طوری که در این ایالت ۱۵۰ قلعه در اختیار این فرقه بود که هر مجموعه از آن‌ها را یک کدخدا و هر قلعه مجزای آن را یک محتشم که به منزله فرماندار کل یا حاکم بزرگ بود، زیر نظر داشت. سمنان در دوران مغول، هم چون سایر نقاط ایران از حمله و کشت و کشتار این قوم در امان نماند و متحمل خسارات جانی و مالی بسیار شد. این کشت و کشتار، در زمان تیمور لنگ نیز که از سال ۷۸۳ هجری حمله به ایران را شروع کرد، ادامه یافت.

پس از ظهور و استقرار حکومت صفویان، شاه اسماعیل صفوی به سرکوب گردن کشان ولایت‌ها پرداخت. از جمله، حاکم قلعه فیروزکوه را دستگیر کرد و به این ترتیب، ولایت فیروزکوه و خوار، سمنان و سنگسر به تصرف صفویان درآمد.

کریم خان زند با عنوان وکیل الرعایا مدت ۲۹ سال در ایران سلطنت کرد، ولی در این مدت شهرهای سمنان، دامغان، شاهرود، بسطام، را در اختیار بزرگان خانواده قاجار قرار داد. بعد از مرگ خان زند، آغا محمد خان شیراز را ترک کرد و به طرف کومش و دامغان رفت و با گرد آوردن عده‌ای از افراد قبیله خود، سرانجام توانست به ولایت کومش (سمنان، دامغان و بسطام) و ولایت جنوبی دریای خزر دست یابد.

پس از آغا محمد خان، برادر زاده وی به نام فتحعلی شاه قاجار بر اریکه سلطنت تکیه زد و از همان ابتدای سلطنت، سرزمین قومس را که زادگاهش بود مورد توجه قرار دارد و ذوالفقار را به عنوان حاکم سمنان برگزید. نام جغرافیایی قومس تا اواخر دوران قاجاریه بر سر زبان‌ها بود، لیکن در دوران حکومت پهلوی اول، سمنان در شمار شهرهای استان دوم، یعنی مازندران در آمد.

در آغاز سال ۱۳۴۰ هجری شمسی در زمان نخست وزیری دکتر علی امینی و وزارت کشور سپهبد عزیزی، به پیروی از سنت تاریخی، طبق تصویب نامه هیئت وزیران، ایالت کومش (سمنان، دامغان، شاهرود، بسطام وسرخه)وجنوب طبرستان یعنی سنگسر(مهدیشهر)، و شهمیرزاد و نقاط تابعه آنها از نظر تقسیمات کشوری به نام فرمانداری کل سمنان نامگذاری شد. مرکز حکومت آن نیز در شهر سمنان تعیین و مستقر گردید .

در سال ۱۳۵۵ هجری شمسی طبق تصمیم دولت وقت با اضافه شدن دماوند، فیروزکوه، گرمسار و ورامین فرمانداری کل سمنان به استان سمنان تبدیل شد و مرکز آن نیز همچنان شهر تاریخی سمنان باقی ماند. البته طبق تقسیمات کشوری سال‌های اخیر، سه شهر دماوند، فیروزکوه و ورامین از استان سمنان جدا گردیدند.

کاوش های باستان شناسی در سطح استان نشان می دهد که محدوده کنونی استان سمنان یکی از قدیمی ترین کانون های استقرار تمدن در فلات ایران می باشد و پیشینه این استقرار به هزاره ششم قبل از میلاد بر می گردد. چنین قدمت تاریخی ای باعث شده که بسیاری از ویژگی های زبان ایران باستان در گویش مردم این خطه از کویر وجود داشته و حفظ شود. بررسی ویژگی ها صوتی گویش سمنانی نشان می دهد که این گویش ادامه زبان پهلوی شمالی بوده و بسیاری از اختصاصات زبان پارتی در آن حفظ شده است.

استان سمنان از نظر تاریخی دارای قدمتی طولانی است و وجود آثار تمدنی قدیمی در نقاط مختلف استان گواه بر این مدعا است. گذر جاده ابریشم از این استان که آثار آن نیز در شهرستان گرمسار باقی مانده نشانگر موقعیت مهم استان در کشور و جایگاه منحصر به فردش در مبادلات اقتصادی ایران قدیم است. مهمترین آثار باقیمانده از ادوار گوناگون تاریخی به تفکیک هر شهرستان عبارتند از:

سمنان: قله های نیزوا – قدمگاه – نرو ارم – سیاهکوه مرغک و فیل کوه - چشمه معدنی تلخاب ، شورآب ، نمک دره - چشمه های آب مراد – آب قولنج – آب گرم و آب سرد سمنان - چشمه شیخ چشمه سر شهمیرزاد – چشمه روزیه – چشمه هوا خورسو – چشمه جوین – چشمه امام زاده زید – چشمه امام زاده عبدالله - پارک جنگلی سوکان – پارک جنگلی کومش – پارک جنگلی محلات - غار دربند- منطقه حفاظت شده پرور - قلعه سارو- قلعه کوش مغان – قلعه لاسگرد قلعه پاچنار حمام پهنه و گرمابه حضرت – حمام ناسار – حمام قلی – حمام نخست - آب انبار سرخه – آب انبار ناسار – آب انبار کارخانه - آب انبار کهنه دژ – آب انبار توکلی - برج چهل دختران - تپه ناسار- کاروان سرای شاه عباسی – کاروان سرای لاسگرد – کاروان سرای شاه سلیمانی و شیخ علاءالدوله - دروازه ارگ – ارگ علاء - مدرسه حاج فتحعلی بیگ – مدرسه صادق خان - آتشگاه سمنان - دارالحکومه سمنان - یخدان آتشگاه

دامغان: قله شاهدار – 30کیلومتری دامغان به ارتفاع 3251 متر - چشمه علی و رودخانه چشمه علی در 35 کیلومتری شمال غربی دامغان - چشمه آبسیج و چشمه کشت دشت - چشمه های آب معدنی جیران قلعه – چشمه باد آب سل آباد آستانه دامغان – باد آب سورت - تپه های ماسه ای بادی حسن آباد - نمکزار کویر دامغان - تپه حصار دامغان - پارک جنگلی دامغان - عمارت آغا محمدخان و فتحعلی شاه - عمارت دختر نعصرالدین شاه ( امیرآباد) - قلعه های مایان – برج طغرل – برج پیر علمدار - گنبد زنگوله - رباط شاه عباسی – بازار قدیمی دامغان - مدرسه موسویه – مدرسه مطلب خان - نقاره خانه - آتشکده صبح - مسجد تاریخانه - مسجد جامع دامغان- مقبره شاهرخ میرزا – گنبد چهل دختر - امام زاده جعفر و امام زاده محمد - بقعه عبدالعالی و عبدالمعالی – بقعه امام زاده ابراهیم

شاهرود: قله شاهوار – 30 کیلومتری شاهرود - چشمه نی – چشمه مهاجرت - پارک جنگلی شاهرود - جنگل ابر - منطقه حفاظت شده خوارتوران – منطقه حفاظت شده خوش ییلاق - قلعه میامی – قلعه پارت ها - حمام امیریه - برج کاشانه – برج مزج - تپه سنگ چخماق – تپه خوریان کاروانسرای میاندشت – کاروان سرای عباس آباد - مدرسه بید آباد – مدرسه شاهرخیه (بسطام)– مدرسه بازار – مدرسه محمد خان زمان - یخدان میان آباد – یخدان مزج – یخدان عباس آباد - مسجد جامع ( بسطام) – مسجد حضرت مجتبی - آرامگاه بایزید بسطامی (بسطام) – آرامگاه شیخ ابوالحسن خراقانی – آرامگاه شیخ عمادالدین – آرامگاه ابن یمین فرومدی – آرامگاه شیخ حسن جوری - امام زاده محمد

گرمسار: چشمه شاه - چشمه عین الرشید – چشمه امام زاده خوشنام – چشمه سنگ آب – چشمه یخچال - چشمه کهنه ده – چشمه شهر آباد - پارک جنگلی گرمسار - قصر شاه عباس ( قصر بهرام) – قصر عین الرشید – قصر حرمسرا - قلعه بنکوه - آب انبار گرمسار – آب انبار ناسار - تپه گیس- کاروان سرای ده نمک - یخدان شه سفید - تکیه آرادان - امام زاده سلطان شاه نظر – بقعه امام زاده علی اکبر - رودخانه حبله رود

مهدی شهر:شهرستان مهدی‌شهر یکی از شهرستان‌های استان سمنان واقع در شمال ایران می‌باشد. این شهرستان در شمال غربی استان سمنان واقع شده‌ و شهر مهدیشهر مرکز آن می‌باشد.این شهرستان از سمت جنوب به شهرستان سمنان(سمنان)، از سمت شمال به شهرستان ساری(مازندران)، از سمت مغرب به شهرستان فیروزکوه(تهران) و از سمت مشرق به شهرستان دامغان(سمنان) محدود گشته است. تا قبل از شهریور ۱۳۲۰ دارای فرمانداری نظامی بود که دودانگه و چهاردانگه و نقاط دیگری از شهرستان ساری جزء آن بوده‌است. یادآوری می‌شود که در فرهنگ جغرافیایی ایران که در سال ۱۳۲۹ چاپ شده‌است، این ناحیه با حدود و مشخصات فعلی به عنوان بخش سنگسر آمده‌است. این ناحیه در مرداد ۱۳۸۶ به شهرستان ارتقاء یافت.جمعیّت شهرستان مهدی‌شهر طبق سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۸۵ ، برابر با ۳۶,۸۷۵ نفر بوده است.

استان سمنان همواره مهد دانشمندان ، شعرا و هنرمندان باذوق بوده؛ که شهرت و اعتبار بعضی از آنها فراتر از مرزهای ایران است. از مشهورترین علما، دانشمندان و عرفای این دیار می­توان به منوچهری دامغانی، ابن یمین فریومدی، فروغی بسطامی‌، سلطان بایزید بسطامی، شیـخ ابوالحس خـرقانی، شیخ علاءالدوله سمنانی، حاج ملاعلی سمنانی، علامه حائری مازندرانی ، آیت الله محمد رضا فیض ، آیت الله نجات ، آیت الله محمد کاظم مهدوی دامغانی ، آیت ا... یوسف خراسانی حائری، دکتر ذبیح الله صفا، استاد حبیب یغمایی ، آیت الله محمد صالح حائری مازندرانی ، محمود حسینی شاهرودی ، خواجوی سمنانی ، محمد صادق رفعت سمنانی ، محمدرضا فیض سرخه ای ، ابو عبدالله دامغانی ، افتخارالدین دامغانی ، حسن دامغانی ابراهیم سمنانی ، اشرف جهانگیر سمنانی ، حسین سمنانی ، علی اکبر سمنانی ، علاءالدوله سمنانی ، آقا بابا شهمیرزادی... اشاره کرد.

معرفی لاهه

لاهه
—  Den Haag  —
The Hague
The Hague Hoftoren.jpg
مرکز شهر لاهه
پرچم
پرچم     نشان رسمی
نشان رسمی
LocatieDenHaag.png
کشور     Flag of the Netherlands.svg هلند
استان     هلند جنوبی
شهردار     Jozias van Aartsen
مساحت     ۹۸.۲۰ کیلومتر مربع
جمعیت     ۴۷۴٬۲۴۴ نفر (۲۰۰۷)
تراکم     ۷,۸۴۴.۸ کیلومتر مربع
ناحیه زمانی     ۱+(از گرینویچ)

    ۲+(از گرینویچ)

پیش شماره    
وبگاه     www.denhaag.nl/home.htm

لاهه (به هلندی: Den Haag دِن‌هاخ یا بطور رسمی 's-Gravenhage اِسخِرافِن‌هاخه) شهری در غرب کشور هلند و پایتخت اداری این کشور است. لاهه مرکز استان هلند جنوبی نیز هست.

نام این شهر در زبان فارسی از نام آن در زبان فرانسه (La Haye) گرفته شده است.

لاهه یکی از پایتخت‌های سازمان ملل متحد است و ستاد چند موسسه این سازمان در این شهر قرار دارد. به این شهر لقب «پایتخت حقوقی جهان» نیز داده‌اند[۱].

جمعیت این شهر بر اساس آمار سال ۲۰۰۷ برابر با ۴۷۴٬۲۴۴ نفر بوده است. لاهه پس از آمستردام و روتردام، سومین شهر بزرگ هلند به شمار می‌رود.

معرفی اسلو

Oslo
—  اسلو  —
Oslo
اسلو
Oslo from holmenkollen.jpg
چشم‌انداز اُسلو از هولْمنْکولن
ندارد
پرچم
    پرچم Paris
نشان رسمی
لقب: «»
Oslo kart.png
محل اسلو در نقشهٓ نروژ
—  موقعیت سیاسی  —
کشور     Flag of Norway.svg نروژ
ناحیه     -
شهردار     فابین استانگ
—  موقعیت جغرافیایی و زمانی  —
وسعت شهر     ۴۵۴.۰۳ کیلومتر مربع
ناحیه زمانی     +۱ گرینویچ (CET)
—  جمعیت  —
جمعیت     ۵۳۳٬۰۵۰ نفر

شهر اُسلو (Oslo) بزرگترین شهر و پایتخت کشور نروژ است.


فهرست مندرجات


    * ۱ تاریخچه
    * ۲ جغرافیا
    * ۳ سیاست


 تاریخچه

شهر اسلو بین سال‌های ۱۶۲۴ و ۱۹۲۵ میلادی کریستیانا نامیده میشد

اسلو در سال ۱۴۰۸ به دست هارالد سوم (پادشاه نروژ) بنیان گذاشته شد.


اسلو در ۱۶۲۴ در آتش‌سوزی گسترده‌ای به ‏‏شدّت آسیب دید و سپس به دست پادشاه دانمارک، کریستیان چهارم، به‌طور گسترده بازسازی شد. پس از این بازسازی، او نام شهر را به کریستیانا تغییر داد.

نام این شهر در ۱۹۲۵ بار دیگر به اُسلو برگردانده شد.

 جغرافیا

اسلو پرجمعیت‌ترین شهر نروژ است و جمعیت آن در ژوئیهٓ ۲۰۰۵ برابر با ۵۳۳٬۰۵۰ نفر بوده‌است.

اسلو همچنین تنها شهر نروژ است که خود یک استان (استان اسلو) نیز هست .


 سیاست

اسلو همچنین میزبان کاخ شاه، دولت، مجلس، و... است و مرکز سیاسی، علمی، اقتصادی، و فرهنگی نروژ است.

خلخال

خَلخال، یکی از شهرهای استان اردبیل است.
این شهر را تا سال ۱۳۵۸ هِروآباد می‌گفتند که در سال ۱۳۵۸ به خلخال تغییر یافت، هر چند که مردم منطقه هنوز از نام قبلی استفاده می‌کنند.

زبان مردم بخش مرکزی و عمده روستاهای این شهرستان ترکی آذربایجانی می‌باشد. در برخی از روستاها و بخش ها، زبان‌های تالشی، تاتی و کردی نیز رواج دارد.

شهر خلخال در 48 درجه و 31 دقیقه طول جغرافیایی و 37 درجه و 37 دقیقه عرض جغرافیایی و ارتفاع 31 متر از سطح دریا واقع شده است. خلخال در جنوب شرقی استان اردبیل واقع شده است و رودهای هروآباد و آپارچای در آن جریان دارند. خلخال منطقه ای کوهستانی با آب و هوای معتدل و نسبتا سرد می باشد. کوهستان جنگلی و بلند طالش در خاور خلخال از شمال به جنوب در حکم سدی میان دریای خزر و استان گیلان و آذربایجان شرقی است که باران خزری در دامنه شرقی آن ریزش کرده و جنگل های طالش را بوجود آورده است .

در شهرستان خلخال هم چون سایر شهرستان های استان اردبیل هنرهای دستی از رواج و قدمت زیادی برخوردار است که بیش تر این صنایع توسط دستان هنرمند زنان و دختران محلی انجام می گیرد. مردم شهرستان خلخال به مهمان نوازی شهره اند. مردم آن دلیر و شجاع بوده و دارای مذهب شیعه و دین اسلام هستند.

برابر با سرشماری سال 1375 شهرستان خلخال 137992 نفر جمعیت داشت. شغل اصلی مردم این منطقه کشاورزی، دامداری و پرورش زنبور عسل است.

برخی از نویسندگان نام خلخال را با نام شهر قدیم خلخال واقع در ناحیه اوتی در ماورای قفقاز که در منابع ارمنی میان قرن دوم و پنجم میلادی به عنوان اقامتگاه زمستانی شاهان ارمنستان و سپس آلبانی ( آران ) آمده است مرتبط می دانند، ناحیه اوتی بر ساحل راست رود کورا در حدود گنجه و شمکور کنونی واقع بوده است. مرکز ناحیه ای که بعدها به نام خلخال معروف شد در سابق فیروز آباد بود و چون ویران شد خلخال به جای آن بر پا شد.

خلخال از شهرهای قدیمی و تاریخی آذربایجان است. در کتاب های جغرافیایی و تاریخی سده های دوم و سوم هجری، مورخان و جغرافی دانان از جمله در کتاب« حدود العالم من المشرق الی مغرب » درباره خلخال چنین نوشته اند:« خلخال از شهرهای کوچک و از توابع آذربایجان بوده، ‌محصول عمده آن گندم و جو بوده است و پلاس و گلیم و لباس پشمی و کرکی در آن بافند….» در معجم البلدان که اواخر سده ششم هجری نوشته شده آمده است:« خلخال شهری است در مشرق آذربایجان و نزدیک گیلان و مزارع و آبادی آن بیش تر در وسط کوه های بلند قرار دارد از آن جا تا شهر قزوین هفت روز و تا اردبیل دو روز راه است و در این ولایت قلاعی بلند قرار دارد که مردمان آن هنگام حمله مغول به آنجا عزیمت نموده اند» در«نزهه القلوب» که حمدلله مستوفی در اوایل سده هشتم هجری نوشته، درباره این شهر چنین آمده است:« خلخال شهر وسط بوده و اکنون دیهی است کما بیش صد موضع و به چهار ناحیه تقسیم می شود: خانندبیل، سنجبد، انجیل آباد و هشتچین

مشخصات اقیلمی

در شهرستان خلخال گویشهای متعددی وجود دارد از آن جمله می توان به گوبشهای ذیل اشاره نمود .

گویش ترکی آذری و فارسی در خود شهر و اکثر روستای خلخال

گویش کردی در بخش مرکزی در دهستان لنبر و روستاهای اطراف

گویش تاتی که یکی از گویشهای منحصر به فرد می باشد در بخش شاهرود خلخال رواج دا رد.

هنر های دستی

از میان هنرهای دستی معروف این شهرستان می توان به تهیه شال، جاجیم‌های ابریشمی و پشمی، گلیم بافی، پلاس، لباس های پشمی وکرکی و بافت مسند اشاره نمود. متاسفانه بعد از متروک شدن نوغان داری(پرورش کرم ابریشم) بافت جاجیم‌های ابریشمی نیز متروک شد و حالا درهر کجا جاجیم‌های خلخال پیدا شود باید آن را جزو اشیای عتیقه محسوب نمود. شال پشمی خلخال که قسمت عمده آن در بخش شاهرود تهیه می ‌شود از صادرات مهم خلخال بوده که آن هم فعلا کاهش یافته است. بافت گلیم و مسند نیز در خلخال رواج دارد. در این منطقه گاه مسندهای بسیار نفیس دیده می ‌شود که هنرمندان خلخالی آن را به صورت برجسته می ‌بافند

------

جاذبه‌های طبیعی [ویرایش]

    آبگرم معدنی کیوی
    کوه آق داغ در نزدیکی دهستان بزرگ برندق قرار دارد.
    رودخانه قزل اوزن نیز از کنار روستای نیمه ائیل جاریست.
    چشمه آب سرد میرعادل که درروستای اندبیل واقع شده است.
    گردنه‌های مسیر خلخال - اسالم
    چشمه آب سرد ازناو که در روستای خوجین واقع شده است.
    آبشار نره گر
    غار یخگان
    مسیر قدیم خلخال - گیلان
    از جمله یلاق‌های معرف خلخال یلاقی بنام سردول که در روستای وهرآورد قرار دارد و یلاق تابستانی طایفه‌های گوناگون از ایل شاهسون از چندین دهات اطراف و حتا از تالش گیلان است.
    طبیعت زیبای روستای آلهاشم
    فنا رود در روستای خوجین

یک سراسرنما از شهر خلخال.
اقلیم و آب وهوا [ویرایش]

شهر ستان خلخال یک منطقه کوهستانی است که ارتفاع آن از شرق به غرب و از شمال به جنوب کاهش می‌یابد رشته کوههای تالش درشرق آن از شمال به جنوب کشیده شده‌است که مانند سدی میان دریای مازندران و استان گیلان و آذربایجان قرار گرفته‌است به طوریکه بر خلاف دامنه‌های شرق در دامنه‌های غربی آن در منطقه خلخال به جهت کاهش باران و خشکی هوا پوشش گیاهی انبوه و چشمگیری دیده نمی‌شود در این شهرستان رود مهم قزل‌اوزن و شاخه‌های آن مانند شاهرود آرپاچای و شنگ‌آباد به طرف جنوب جریان داشته و سرانجام به دریای مازندران می‌ریزد این منطقه از لحاظ آب وهوا دارای تابستانهای معتدل و رمستانهای سرد است به لحاظ موقعیت‌های جغرافیایی و شرایط کوهستانی این منطقه دارای جالبترین منابع آب‌های گرم معدنی است که مهم‌ترین آنها آب گرم معدنی خلخال سویی در بخش سنجد در فاصله شهرهای گیوی و خلخال می‌باشد مقدار بارندگی سالانه ثبت شده در ایستگاهها در سال ۱۳۷۹ حدود۸ /۳۱۲ میلیمتر بوده‌است که نسبت به سال پیش از آن در حدود ۱۰ درصد نشان می‌دهد.


صنایع و معادن [ویرایش]

مهم ترین صنایع شهرستان خلخال را صنایع دستی تشکیل می دهند. شهرستان خلخال یکی از مراکز مهم صنایع دستی استان اردبیل و نیز کل کشور محسوب می شود. انواع جاجیم، گلیم، اشیای منبت کاری شده و صنایع چوبی از عمده ترین صنایع دستی این شهرستان است. جاجیم بافی در اکثر روستاهای ایران به‌ ویژه اغلب روستاهای ‌آذربایجان مرسوم است‌ و در هر منطقه دارای ویژگی های خاص می باشد در شهرستان خلخال ‌جاجیم دارای ویژگی های خاص می ‌باشد. در گذشته جاجیم مناسب ترین‌ چیزی بود که‌ مردم منطقه روی کرسی می انداختند که در این میان جاجیم چیچکلمه‎CHICHAK‎‌‎LAMEH‎ با ترکیبی از رنگ های متنوع و نقوش لوزی داخل‌ الوان راه راه آن در ده‌ و شهر از همه ‌مشهور بود با متروک‌ شدن کرسی زغالی بافت‌ و مصرف جاجیم در شهرها و حتی در‎ ‎شهرستان های دور و نزدیک‌ نیز به فراموشی می رفت‌ ولی روستاییان طبق عادت‌ قدیمی ‌مناسب ترین‌ روانداز کرسی زمستانی را رها نساخته اند
کشاورزی ودامداری [ویرایش]

به طورکلی خلخال از مناطق کشاورزی، باغ داری و دام پروری استان اردبیل است و محصولات عمده اش گندم، جو و حبوبات، برنج، گردو، سیب، گلابی، انگور و پنبه است. خلخال به لحاظ داشتن مراتع نسبتا خوب از دامداری پیشرفته ای برخوردار است و انواع فرآورده های شیری از قبیل: خامه، ‌ماست، کره و پنیر و… هم چنین پشم، پوست و عسل از عمده ترین تولیدات دامی این منطقه به شمار می آیند.
محله‌های قدیمی شهر [ویرایش]

    حمزه آباد
    قاضی‌لر
    آشاقی‌کوچه
    یوخاری‌کوچه
    قلعه‌باشی
    روشن‌محله
    بازار